Ιώ (δορυφόρος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Ιώ παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του [[Μαγνητόσφαιρα του Δία|μαγνητικού πεδίου του Δία]], δρώντας ςως ηλεκτρική γεννήτρια που μπορεί να αναπτύξει 400.000 volt κατά πλάτος της και να δημιουργήσει ηλεκτρικό ρεύμα 3 εκατομμυρίων ampere, απελευθερώνοντας ιόντα που προσδίδουν στον Δία ένα μαγνητικό πεδίο διογκωμένο στο διπλάσιο του μεγέθους που θα είχε διαφορετικά.<ref name="nasa-jup-io">{{cite web |url=http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=Jup_Io |title=Io: Overview |publisher=NASA |series=Solar System Exploration |accessdate=29 October 2014}}</ref> Η μαγνητόσφαιρα του Δία σαρώνει αέρια και σκόνη από τη λεπτή ατμόσφαιρα της Ιώς με ρυθμό 1&nbsp;[[τόνος (μονάδα μέτρησης)|τόνου]] ανά δευτερόλεπτο.<ref name="IobookChap11">{{cite book |last=Schneider |first=N. M. |last2=Bagenal |first2=F. |editor-last=Lopes |editor-first=R. M. C. |editor2-last=Spencer |editor2-first=J. R. |title=Io after Galileo |date=2007 |publisher=Springer-Praxis |isbn=3-540-34681-3 |pages=265–286 |chapter=Io's neutral clouds, plasma torus, and magnetospheric interactions}}</ref> Αυτό το υλικό αποτελείται κυρίως από [[ιόν|ιονισμένο]] και ατομικό θείο, οξυγόνο και χλώριο· ατομικό νάτριο και κάλιο· μοριακό διοξείδιο του θείου και θείο· και σκόνη [[χλωριούχο νάτριο|χλωριούχου νατρίου]].<ref name="IobookChap11" /><ref name="Postberg2006">{{cite journal |last=Postberg |first=F. |display-authors=etal |title=Composition of jovian dust stream particles |journal=Icarus |volume=183 |issue=1 |pages=122–134 |date=2006 |url= |doi=10.1016/j.icarus.2006.02.001 |bibcode=2006Icar..183..122P}}</ref> Αυτά τα υλικά προέρχονται από την ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιώς, αλλά το υλικό που διαφεύγει από το μαγνητικό πεδίο του Δία προς το διαπλανητικό διάστημα προέρχεται απευθείας από την ατμόσφαιρα της Ιώς. Αυτά τα υλικά, ανάλογα με την ιονισμένη τους κατάσταση και τη σύνθεσή τους, καταλήγουν σε διάφορα ουδέτερα (μη ιονισμένα) νέφη και ζώνες ακτινοβολίας στη [[μαγνητόσφαιρα]] του Δία και, σε μερικές περιπτώσεις, τελικά απορρίπτονται από το σύστημα του Δία.

Την Ιώ περιβάλλει (σε απόσταση μέχρι και έξι ακτίνες Ιώς από την επιφάνεια της Ιώς) ένα νέφος ουδέτερου ατόμων θείου, οξυγόνου νατρίου και καλίου. Αυτά τα σωματίδια προέρχονται από την ανώτερη ατμόσφαιρα της Ιώς και διεγείρονται από συγκρούσεις με ιόντα στον [[τόρος|τόρο]] [[πλάσμα (φυσική)|πλάσματος]] (αναλύεται κατωτέρω) και από άλλες διεργασίες και γεμίζουν την [[σφαίρα Χιλ]] της Ιώς, όπου η βαρύτητα της Ιώς είναι ισχυρότερη από του Δία. Μέρος αυτού του υλικού διαφεύγει από τη βαρυτική έλξη της Ιώς και τίθεται σε τροχιά γύρω από το Δία. Σε μι περίοδο 20 ωρών, αυτά τα σωματίδια διασπείρονται από την Ιώ και δημιουργούν ένα ουδέτερο νέφος σε σχήμα μπανάνας όπου μπορεί να απλωθεί σε απόσταση έξι φορές μεγαλύτερη της ακτίνας του Δία γύρω από την Ιώ, είτε στο εσωτερικό της τροχιάς της Ιώς και μπροστά από αυτήν είτε εκτός αυτής και πίσω αυτήν.<ref name="IobookChap11" /> Η διαδικασία σύγκρουσης που ενεργοποιεί αυτά τα σωματίδια περιστασιακά επίσης προσδίδει στα ιόντα νατρίου στον τόρο πλάσματος ένα ηλεκτρόνιο, αφαιρώντας αυτά τα νέα "γρήγορα" ουδέτερα σωματίδια από τον τόρο. Αυτά τα σωματίδια διατηρούν την ταχύτητα τους (70&nbsp;km/s, συγκριτικά με την ταχύτητα τροχιακής περιστροφής της Ιώς στα 17&nbsp;km/s ), κι ούτως εξέρχονται ως πίδακες που απομακρύνονται από την Ιώ.<ref name="Burger1999">{{cite journal |last=Burger |first=M. H. |display-authors=etal |title=Galileo's close-up view of Io sodium jet |journal=Geophys. Res. Lett. |volume=26 |issue=22 |pages=3333–3336 |date=1999 |url= |doi=10.1029/1999GL003654 |bibcode=1999GeoRL..26.3333B}}</ref>