Κώστας Καρυωτάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην τσέπη του κουστουμιού του πτώματος του Κώστα Καρυωτάκη βρέθηκε επιστολή που γράφει τα εξής: ''«ΕίναιΕἶναι καιρόςκαιρὸς νανὰ φανερώσω τηντὴν τραγωδία μου. ΤοΤὸ μεγαλύτερό μου ελάττωμαἐλάττωμα στάθηκε ηἡ αχαλίνωτηἀχαλίνωτη περιέργειά μου, ηἡ νοσηρήνοσηρὴ φαντασία καικαὶ ηἡ προσπάθειά μου να πληροφορηθώπληροφορηθῶ γιαγιὰ όλεςὅλες τιςτὶς συγκινήσεις, χωρίςχωρὶς τιςτὶς περισσότερες, νανὰ μπορώμπορῶ νανὰ τιςτὶς αισθανθώαἰσθανθῶ. ΤηΤὴ χυδαία όμωςὅμως πράξη πουποὺ μουμοῦ αποδίδεταιἀποδίδεται τητὴ μισώμισῶ. ΕζήτησαἘζήτησα μόνο τηντὴν ιδεατήἰδεατὴ ατμόσφαιράἀτμόσφαιρά της, τηντὴν έσχατηἔσχατη πικρία. ΟύτεΟὔτε είμαιεἶμαι οὁ κατάλληλος άνθρωποςἄνθρωπος γιαγιὰ τοτὸ επάγγελμαἐπάγγελμα εκείνοἐκεῖνο. ΟλόκληροὉλόκληρο τοτὸ παρελθόν μου πείθει γι' αυτόαὐτό. Κάθε πραγματικότης μουμοῦ ήτανἦταν αποκρουστικήἀποκρουστική. ΕίχαΕἶχα τοντὸν ίλιγγοἴλιγγο τουτοῦ κινδύνου. ΚαιΚαὶ τοντὸν κίνδυνο πουποὺ ήρθεἦρθε τοντὸν δέχομαι μεμὲ πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω γιαγιὰ όσουςὅσους, καθώςκαθὼς εγώἐγώ, δενδὲν έβλεπανἔβλεπαν κανένα ιδανικόἰδανικὸ στηστὴ ζωή τους, έμεινανἔμειναν πάντα έρμαιαἕρμαια τωντῶν δισταγμώνδισταγμῶν τους, ήἢ εθεώρησανἐθεώρησαν τηντὴν ύπαρξήὕπαρξή τους παιχνίδι χωρίςχωρὶς ουσίαοὐσία. ΤουςΤοὺς βλέπω νανὰ έρχονταιἔρχονται ολοέναὁλοένα περισσότεροι μαζίμαζὶ μεμὲ τουςτοὺς αιώνεςαἰῶνες. Σ' αυτούςαὐτοὺς απευθύνομαιἀπευθύνομαι. ΑφούἈφοῦ εδοκίμασαἐδοκίμασα όλεςὅλες τιςτὶς χαρές (!!!), είμαιεἶμαι έτοιμοςἕτοιμος γιαγιὰ ένανἕναν ατιμωτικόἀτιμωτικὸ θάνατο. ΛυπούμαιΛυποῦμαι τουςτοὺς δυστυχισμένους γονείςγονεῖς μου, λυπούμαιλυποῦμαι τατὰ αδέλφιαἀδέλφια μου. ΑλλάἈλλὰ φεύγω μεμὲ τοτὸ μέτωπο ψηλά.''' Ἤ'''Ήμουνμουν άρρωστοςἄρρωστος. ΣαςΣᾶς παρακαλώπαρακαλῶ νανὰ τηλεγραφήσετε, γιαγιὰ νανὰ προδιαθέση τηντὴν οικογένειάοἰκογένειά μου, στοστὸ θείοθεῖο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδόςὁδός ΜονήςΜονῆς Προδρόμου, πάροδος ΑριστοτέλουςἈριστοτέλους, ΑθήναςἈθήνας» Κ.Γ.Κ. [Υ.Γ.] ΚαιΚαὶ γιαγιὰ ν' αλλάξουμεἀλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσουςὅσους ξέρουν κολύμπι νανὰ μηνμὴν επιχειρήσουνεἐπιχειρήσουνε ποτέποτὲ νανὰ αυτοκτονήσουναὐτοκτονήσουν διαδιὰ θαλάσσης. ΌληὍλη νύχτα απόψεἀπόψε επίἐπὶ δέκα ώρεςὧρες, εδερνόμουνἐδερνόμουν μεμὲ τατὰ κύματα. ΉπιαἬπια άφθονοἄφθονο νερό, αλλάἀλλὰ κάθε τόσο, χωρίςχωρὶς νανὰ καταλάβω πώςπῶς, τοτὸ στόμα μου ανέβαινεἀνέβαινε στηνστὴν επιφάνειαἐπιφάνεια. ΩρισμένωςὩρισμένως, κάποτε, ότανὅταν μουμοῦ δοθείδοθεῖ ηἡ ευκαιρίαεὐκαιρία, θαθὰ γράψω τιςτὶς εντυπώσειςἐντυπώσεις ενόςἑνὸς πνιγμένου».'' Κ.Γ.Κ. (Κώστας Γ. Καρυωτάκης).<ref name="Gouvas"/> Ακόμα και σήμερα υπάρχουν απορίες και αντιθέσεις στην ερμηνεία αυτής της επιστολής.<ref name="Gouvas"/>