Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 11:
Το 1856 επί δημαρχίας Γαλάτη, επίσης, έχει γίνει η πρώτη επέκταση. Το 1858 επί δημαρχίας Σκούφου διατυπώνεται το αίτημα της περίφραξης λόγω της ''ελεεινής κατάστασης'' που επικρατούσε. Δαπανάται το ποσό των 200 δραχμών για την κατασκευή τείχους στη θύρα εισόδου και 70 δραχμές για τη κατασκευή φυλακίου.Το 1859 έχουμε διαμόρφωση δεντρόφυτων οδών του. Το 1867 επί Κυριακού πραγματοποιείται ο διορισμός δύο κηπουρών με 60 δραχμές μισθό,ενω έως τότε ήταν εργαζόμενοι αμισθί και κατά το δοκούν.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.27-28, 34</ref>
Το 1878 επί Κυριακού έχουμε τη δεύτερη επέκταση και το 1884 επί Σούτσου εγκρίνεται αντί του ποσόυ των 7500 δραχμών η περιτείχιση του ανοικτού τμήματός του.Το 1886 επεκτείνεται ξανά και τίθεται στα 1888 επί Σούτσου εκ νέου ζήτημα περιτοίχισης του. Το αίτημα της περίφραξης θεμελιώνεται σε λόγους δημόσιας υγιεινής, αποφυγής άσχημου θεάματος, αποτροπής κλοπών αγαλμάτων, νεκροσυλιών, εξασφάλιση της περιουσίας της μεγαλοαστικής τάξης.Ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, στα 1895 εγκρίνεται η περίτείχιση προϋπολογισμού 13.900, 75 δραχμών<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ. 29-30</ref>Το 1885 επί Σούτσου έχουμε δέυτερη δεντροφύτευση αντί 175 δραχμών: 1000 κυπαρίσσια φυτεύθηκαν.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.34</ref>
Το 1898 εγκρίνεται η περιτείχιση τμήματος του νεκροταφείου με σκοπό την ταφή των στρατιωτικών και το 1899 με απαίτηση της βασίλισσας Όλγας η περιτίχειση μεγαλώνει με χρήματα του δήμου.Όπως σημειώνει η Παρασκευοπούλου, ''επιχειρείται η απόκρυψη της ήττας''.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.31</ref>Το 1905 επί Μερκούρη αφαιρούνται τα κιγκλιδώματα και τοποθετούνται στη γέφυρα του Ιλισσού.. Το 1914 επί Μπενάκη , λίγο μετά του Βαλκανικούς αγοράζεται αντί 1280 δραχμών ένας μικρός χώρος μπροστά στο νεκροταφείο για να διαμορφωθεί σε πλατεία. Το 1917 επί Τσόχα έχουμε νέα περιτείχιση 15000 δραχμών. Το 1944 επί Γεωργάτου το περιτείχισμα είναι αναγκαίο για το στρατιωτικό τμήμα του νεκροταφείου. Κόστος 800.000.000 πληθωριστικές δραχμές. Το 1998 επί Αβραμόπουλου γίνεται νεά περιτείχιση και συμπληρώνεται με μεταλλική κατασκευή ο πέτρινος τείχος, κόστους 30.420.688 δραχμών για την ασφάλεια των ταφικών μνημείων.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.31-33</ref>Το 1938 επί Πλυτά εργολαβικώς ανατίθεται η συντήρηση του πρασίνου από ένστολο ημερομίσθιο προσωπικό αντί του ποσού του 1.120.000 δραχμών.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.36</ref>Το 1946 εγκρίνεται για πρώτη και τελευταία φορά η κατεδάφιση ταφικού μνημείου. Πρόκειται για το μαυσωλείο της οικογένειας Αλβανόπουλου. <ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.61</ref>Επί Χούντας με τον αναγκαστικό νόμο του 1968 διαμορφώνεται σε τοπίου πράσινου.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.37</ref>
===Οικονομική διάσταση του νεκροταφείου===
Το 1842 επί Παετράκη μετά την ταφή 530 απόρων ασθενών επανακαθορίζονται οι όροι και οι τιμές πώλησης τάφων.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.55-56</ref> Στα 1892 επί Μελά τα δημοτικά έσοδα από τις πωλήσεις τάφων είναι από 12000 σε 40000 δραχμές ανεβασμένα. Προτείνεται η η αύξηση των τιμών αλλά επειδή οι πλούσιοι έχουν ήδη αγοράσει τάφο διαπιστώνενται πως θα επιβαρυνθεί η μεσαία τάξη.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.35</ref>Κέρδη σημειώνονται και από την ενοικίαση κηπαρίων.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.35-36</ref>Το 1893 επί Καλλιφρονά ψηφίζεται νέα τιμολόγηση της γης και αύξηση τιμών: μέχρι 12,5 τ.π πωλούνται 15 δραχμές ο πήχης, ενώ άνω των 20 η τιμή φτάνει τις 200 δραχμές. Απαγορεύεται η μεταπώληση τάφου από ιδιώτη σε άλλο ιδιώτη.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.56</ref>Το 1906 το δημοτικο συμβούλιο απορρίπτει την πρόταση να αναλάβει τη συντήρηση ο Δήμος της Αθήνας τάφων ''μεγάλων ανδρών'' που έχουν εγκαταληφθεί, επειδή ανήκουν σε οικογένειες με οικονομική άνεση.<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.57</ref> Το 1930 επί Μερκούρη απαγορεύεται η μεταπώληση τάφων που έχουν εγκαταληφθεί επειδή έχουν αγοραστεί ως μόνιμοι<ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.57</ref> Το 1934 ο Κοτζιάς εισηγείται την αύξηση των δικαιωμάτων του Δήμου επί των ποσών φιλοδοωρημάτων σε κηδείες, μνημόσυνα, εκταφών. <ref>Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Το Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Ιστορικά οράματα 1834-2013,εκδ.Πόλις, Αθήνα, 2015, σελ.59
==Το προτεσταντικό νεκροταφείο==
| |||