|
Ο '''Ραϋμόνδος Γ΄''', γαλλ. Raymond III (1140 - Σεπτέμβριος/Οκτώβριος 1187) από τον [[Οίκος της Τουλούζης|Οίκο της Τουλούζης]] ήταν κόμης της Τρίπολης (1152-87).
{{Infobox Royalty
| όνομα = Ραϊμόνδος Γ'
| χρώμα =
| εικόνα = Toulouse8.jpg
| μέγεθος_εικόνας =
| λεζάντα =
| τίτλος = [[Κομητεία της Τρίπολης|Κόμης της Τρίπολης]]
| περίοδος_εξουσίας = 1152 - 1187
| ημερομηνία_στέψης =
| τόπος_στέψης =
| προκάτοχος = Ραϊμόνδος Β' της Τρίπολης
| διάδοχος = [[Ραϊμόνδος Δ΄ της Τρίπολης]]
| τίτλος2 =
| περίοδος_εξουσίας2 =
| ημερομηνία_στέψης2 =
| τόπος_στέψης2 =
| προκάτοχος2 =
| διάδοχος2 =
| σύζυγος = Εσίβ ντε Μπυρ
| επίγονοι =
| βασιλικός_οίκος = [[Οίκος της Τουλούζης]]
| πατέρας = Ραϊμόνδος Β' της Τρίπολης
| μητέρα = Οδιέρνα της Ιερουσαλήμ.
| ημ_γέννησης = 1140
| τόπος_γέννησης =
| ημ_θανάτου = Σεπτέμβριος/Οκτώβριος 1187 (47 ετών)
| τόπος_θανάτου = [[Τρίπολη (Λίβανος)]]
| τόπος_ταφής =
| θρησκεία = [[Καθολική Εκκλησία]]
| υπογραφή =
}}
Ο '''Ραϊμόνδος Γ΄''' (''Raymond III de Tripoli'', [[1140]] - Σεπτέμβριος/Οκτώβριος [[1187]]) ήταν [[Κομητεία της Τρίπολης|κόμης της Τρίπολης]] από το [[1152]] έως το [[1187]]. Ήταν επίσης πρίγκιπας της Γαλιλαίας και της Τιβεριάδας στα δεξιά της συζύγου του, Εσίβ ντε Μπυρ. Ήταν γιος του [[Ραϊμόνδος Β' της Τρίπολης|Ραϊμόνδου Β' της Τρίπολης]] και της [[Οδιέρνα της Ιερουσαλήμ|Οδιέρνας της Ιερουσαλήμ]].
==Βιογραφία==
== Η ζωή του ==
Ήταν ο μόνος γιος τού [[Ραϋμόνδος Β΄ της Τρίπολης|Ραϋμόνδου Β΄]] κόμη της Τρίπολης και της Χοντιέρνας των Ρετέλ, κόρης τού [[Βαλδουίνος Β΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Β΄]] της Ιερουσαλήμ.
Διαδέχτηκε τον πατέρα του ως κόμης της Τρίπολης και πολέμησε εναντίον των στρατευμάτων του [[Νουρ Αντ-Ντιν]] τα χρόνια που ακολούθησαν. Αιχμαλωτίστηκε το [[1164]], με τις πολιτικές ίντριγκες, καθώς και την οικονομική κατάσταση του κράτους του (για την πληρωμή των λύτρων του) να οδηγούν στην απελευθέρωσή του παρά μόνο το [[1172]].
Το 1152 οι Ασσασσίνοι δολοφόνησαν τον πατέρα του. Ο Ραϋμόνδος Γ΄ ήταν 12 ετών και ο [[Βαλδουίνος Γ΄ της Ιερουσαλήμ]] όρισε τη Χοντιέρνα επίτροπο της αρχής. Πέρασε τα νεανικά του έτη στην Αυλή της Ιερουσαλήμ. Το 1155 ενηλικιώθηκε και συμμετείχε στις εκστρατείες εναντίον τού [[Νουρ αντ-Ντιν]] των Ζενγκίντ ηγεμόνα της Δαμασκού. Ο [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός]] Αυτοκράτορας των Ρωμαίων αρνήθηκε τελικά να νυμφευτεί την αδελφή του Μελισσάνθη και ο Ραϋμόνδος Γ΄ για εκδίκηση πλήρωσε πειρατές, που λεηλάτησαν τις ακτές και τα νησιά της Ρωμαϊκής επικράτειας.
Το 1174, έγινε [[Πριγκιπάτο της Γαλιλαίας|πρίγκιπας της Γαλιλαίας και της Τιβεριάδας]] μέσω του γάμου του με την [[Εσίβ ντε Μπυρ]], χήρα του [[Γκωτιέ του Σαιντ-Ομέρ]]. Αυτός ο γάμος τον κατέστησε έναν από τους ισχυρότερους άρχοντες εκτός Γαλλίας, αλλά τον έκανε στόχο των δολοπλοκιών της βασιλικής αυλής της Ιερουσαλήμ. Ο βασιλιάς [[Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ|Αμωρί Α']], είχε μόλις πεθάνει εκείνη την εποχή. Ο γιος του [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνος Δ']], ακόμη ανήλικος, είχε πέσει θύμα της [[Λέπρα|λέπρας]]. Ο Ραϊμόνδος ανέλαβε την αντιβασιλεία του [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ|Βασιλείου της Ιερουσαλήμ]] από το [[1174]] ως το [[1176]], αλλά πολλές από τις συμβουλές του δεν εφαρμόστηκαν.
Αιχμαλωτίστηκε το 1164 στη μάχη τού Χαρίμ· φυλακίστηκε στο Χαλέπιο για π. δέκα έτη. Το διάστημα αυτό ο [[Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ]] διοίκησε την κομητεία της Τρίπολης στο όνομά του. Ο Ραϋμόνδος Γ΄ ελευθερώθηκε έναντι υπέρογκων λύτρων, αφού δανείστηκε από τους [[Ιωαννίτες Ιππότες|Ιππότες τού Νοσοκομείου]] και έδωσε ομήρους ως εγγύηση της αποπληρωμής τού υπολοίπου ποσού.
[[Αρχείο:BaldwinIV.jpg|right|200px|thumb|Ο Βαλδουίνος Δ' ο Λεπρός και ο Γουλιέλμος της Τύρου]]
Ο Νουρ Αντ-Ντιν πέθανε λίγο καιρό μετά τον Αμωρί, με τους γιους του να τον διαδέχονται στο Χαλέπι, την Μοσσούλη και την Δαμασκό, ενώ ο [[Σαλαντίν]], ο οποίος είχε κιόλας ανεξαρτητοποιηθεί, κυβερνούσε την Αίγυπτο. Δεν θ'αργήσει να βγάλει από την μέση τους γιους του Νουρ Αντ-Ντιν και να καταλάβει την την Δαμασκό, έχοντας, έτσι, υπό την κατοχή του το σύνολο των εδαφών της Αιγύπτου και της Συρίας και περικυκλώνοντας τα σταυροφορικά κράτη. Ο Ραϊμόνδος, ο [[Γουλιέλμος της Τύρου]] και μια μερίδα των Φράγκων βαρόνων αντιλήφθηκαν τον κίνδυνο, ενώ από την άλλη, μια άλλη μερίδα, συσπειρωμένη γύρω από την βασιλομήτωρα [[Αγνή του Κουρτεναί]] και τον [[Ρενώ του Σατιγιόν]], έψαχνε την εσωτερική διαμάχη, ούσα αναίσθητη της επικινδυνότητας της κατάστασης.
Το 1174 απεβίωσε ο Αμαλρίκ Α΄ και ο Ραϋμόνδος διεκδίκησε την αντιβασιλεία, ως ο πλησιέστερος άρρην συγγενής τού [[Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ]], δεκατριετούς γιου τού προηγουμένου. Αν και τον υποστήριξαν επίσκοποι και πολλοί ευγενείς, έγινε μόνο έπειτα από μακρές συζητήσεις. έμεινε ουδέτερος κατά τις διαμάχες των διαδόχων τού Νουρ εντ-Ντιν και τού επικυριάρχου εκείνου [[Σαλαδίνος|Σαλαντίν]], ο οποίος έτσι διευκολύνθηκε να ενώσει την Αίγυπτο με ένα μεγάλο μέρος της Συρίας. Το 1176 ενηλικιώθηκε και επέστρεψε στην Τρίπολη, όπου ξεκίνησε εκστρατείες εναντίον των Μουσουλμανικών εδαφών, με μικρή όμως επιτυχία.
Για την αντιμετώπιση του Σαλαντίν, ο Ραϊμόνδος ήταν υποστηρικτής μιας συμμαχίας με το Χαλέπι, το οποίο επίσης απειλούνταν από τον Σαλαντίν. Αυτή η συμμαχία θα του χρεωθεί σε παραπάνω από μια περίπτωση, ενώ θα του αποφέρει τον χαρακτηρισμό του ''"φίλου των Μουσουλμάνων"'' από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Όταν ο Βαλδουίνος Δ΄ ενηλικιώθηκε, ο ΡαΙμόνδος Γ΄ παρέμεινε ως σύμβουλος του βασιλιά, με τον τελευταίο όμως να βρίσκεται πάντοτε μετέωρος μεταξύ των δύο αντίπαλων παρατάξεων.
Ο Ραϋμόνδος Γ΄ και ο [[Βοημούνδος Γ΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδος Γ΄]] πρίγκιπας της Αντιόχειας θέλησαν να μειώσουν την επιρροή που είχαν στον Βαλδουίνο Δ΄ η μητέρα του Αγνή των Κουρτεναί και ο αδελφός της [[Ζοσλέν Γ΄της Έδεσσας|Ζοσλέν Γ΄]] κόμης της Έδεσσας και βάδισαν στην της Ιερουσαλήμ. Η αιφνίδια άφιξή τους, που έκανε τον βασιλιά να νομίσει ότι ήλθαν να τον εκθρονίσουν, επέφερε τα αντίθετα: ο Βαλδουίνος Δ΄ πάντρεψε σε δεύτερο γάμο την αδελφή του [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σίβυλλα]] με τον [[Γκυ των Λουζινιάν]], υποστηρικτή των Κουρτεναί. Ο Ραϋμόνδος Γ΄ αναγκάστηκε να φύγει και να μην μπορεί να επιστρέψει για δύο έτη. Η σχέση του με τον Γκυ ήταν τεταμένη. Ο βασιλιάς στην επιθανάτιο κλίνη του αποκλήρωσε τη Σίβυλλα και όρισε διάδοχό του τον [[Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο Ε΄]], γιο της Σιβύλλας από τον πρώτο της γάμο. Οι πατριώτες τού Ραϋμόνδου Γ΄ έπεισαν τον Βαλδουίνο Δ΄ να ορίσει τον κόμη της Τρίπολης ως νομικό επιβλέποντα (bailiff) για τον 16ετή Βαλδουίνο Ε΄. Αλλά ο Ζοσλέν Γ΄ έγινε επίτροπος του νεαρού βασιλιά και έθεσε φρουρά σε όλα τα κάστρα της επικράτειας.
Ο Ραϊμόνδος Γ΄ ανέλαβε και πάλι αντιβασιλέας στη διάρκεια της βασιλείας του [[Βαλδουίνος Ε' της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Ε΄]] από το [[1185]] ως το [[1186]]. Αλλά μετά τον θάνατο του τελευταίου, δεν θα καταφέρει να εμποδίσει την στέψη του [[Γκυ των Λουζινιάν|Γκυ ντε Λουζινιάν]], υποψηφίου για το συγκεκριμένο αξίωμα της αντίπαλης παράταξης. Ο τελευταίος, χωρίς να διαθέτει καμία πολιτική ή στρατιωτική αρετή, αποφάσισε να εκστρατεύσει εναντίον του Σαλαντίν υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, παρά να τον περιμένει, όπως τον συμβούλευαν ο Ραϊμόνδος και οι Ιωαννίτες Ιππότες. Τελικώς, θα καταφέρουν να μεταπείσουν τον Γκυ, προτού αυτός ετοιμαστεί για την εκστρατεία, οδηγώντας έτσι τον στρατό του στην καταστροφή. Θα κατηγορήσει αργότερα τον Ραϊμόνδο Γ΄ για λιποψυχία και ενώ η γυναίκα του, Εσίβ, βρισκόταν πολιορκημένη στην Τιβεριάδα. Ο Γκυ θα ηττηθεί, ενώ θα καταστραφεί ολοκληρωτικά ο φραγκικός στρατός στη διάρκεια της [[Μάχη του Χατίν|Μάχης του Χατίν]] στις [[4 Ιουλίου]] [[1187]]. Ο Ραϊμόνδος Γ΄ κατάφερε να διαφύγει ζωντανός, περνώντας μέσα από τις γραμμές του αντίπαλου στρατού, αλλά, καθώς είχε απομείνει μονάχα με την εμπροσθοφυλακή του, υποχρεώθηκε να διαφύγει προς την Τύρο.
Το 1186 απεβίωσε ο Βαλδουίνος Ε΄ συγκάλεσε τους βαρόνους τού βασιλείου σε συγκέντρωση στο Ναμπλούς, αυτό όμως έκανε τους υποστηρικτές της Σίβυλλας να καταλάβουν την Ιερουσαλήμ. Η Σίβυλλα και ο Γκυ στέφθηκαν νέοι βασιλείς· τότε ο Ραϋμόνδος Γ΄ προσπάθησε να πείσει την νεότερη αδελφή της [[Ισαβέλλα Α΄ της Ιερουσαλήμ|Ισαβέλλα Α΄]] και τον σύζυγο αυτής [[Χάμφρεϋ Δ΄ του τορόν|Χάμφρεϋ Δ΄]] κύριο τού Τορόν να διεκδικήσουν τον θρόνο, αλλά ο Χάμφρεϋ Δ΄ ορκίστηκε πίστη στους νέους βασιλείς. Ο Ραϋμόνδος Γ΄ αρνήθηκε να δώσει όρκο υποτέλειας σε αυτούς και συμμάχησε με τον Σαλαντίν: τού επέτρεπε να περάσει από τη Γαλιλαία κατά τις εκστρατείες του εναντίον της Ιερουσαλήμ και να θέσει φρουρά στην Τιβεριάδα. Το 1187 ο Σαλαντίν ξεκίνησε μία μεγάλης κλίμακας επίθεση στους Σταυροφόρους και ο Ραϋμόνδος Γ΄ συμφιλιώθηκε με τον Γκυ. Έγινε ο διοικητής της εμπροσθοφυλακής τού Σταυροφορικού στρατού στη μάχη τού Χαττίν, που έληξε με καταστροφική ήττα. Ήταν από τους λίγους διοικητές, που δεν σκοτώθηκε ή αιχμαλωτίστηκε. Διέφυγε στην Τύρο και μετά στην Τρίπολη, όπου απεβίωσε από πλευρίτιδα, κληροδοτώντας την κομητεία του στον αναδεκτό του [[Ραϋμόνδος Δ΄ της Αντιόχειας|Ραϋμόνδο Δ΄ των Πουατιέ]], δευτερότοκο γιο τού [[Βοημούνδος Γ΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδου Γ΄]] πρίγκιπα της Αντιόχειας.
Χωρίς να συναντήσει πλέον καμία αντίσταση απέναντί του, ο Σαλαντίν κατέλαβε την Γαλιλαία εντός των επόμενων ημερών, κατέλαβε τα διάφορα λιμάνια των [[Άγιοι Τόποι|Αγίων Τόπων]] στην διάρκεια του καλοκαιριού και στην συνέχεια κατέλαβε, ύστερα από πολιορκία, την [[Ιερουσαλήμ]] τον Οκτώβριο του 1187.
==Οικογένεια==
Ο Ραϊμόνδος Γ΄, ο οποίος συμμετείχε στην μάχη του Χατίν, διέφυγε της καταστροφής και κατέφυγε στην Τρίπολη, όπου πέθανε λίγο καιρό αργότερα, τον Σεπτέμβριο του [[1187]].
Νυμφεύτηκε την Εσίβα τού Μπουρ, κόρη (ή ανιψιά) και κληρονόμος τού πρίγκιπα της Γαλιλαίας, η οποία τον έκανε πρίγκιπα της Γαλιλαίας και έτσι έναν από τους πλουσιότερους ευγενείς τού βασιλείου. Η Εσίβα ήταν χήρα τού [[Βάλτερ του Σαιντ Ομερ]].
==Πηγές==
== Σχετικά Λήμματα ==
* The Chronicle of Ibn Al-Athīr for the Crusading Period from Al-Kāmil Fī'l-ta'rīkh, Part 2: The years 541-589/1146-1193: The Age of Nur al-Din and Saladin (Translated by D.S. Richards) (2007). Ashgate. ISBN 978-0-7546-4078-3.
* [[Κομητεία της Τρίπολης]]
* [[Κόμητες της Τρίπολης]]
* [[Το Βασίλειο των Ουρανών]]: ταινία με θέμα την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τον Σαλαντίν.
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Raymond III, Count of Tripoli}}
== Βιβλιογραφία ==
* Foundation for Medieval Genealogy : [http://fmg.ac/Projects/MedLands/TRIPOLI.htm#_Toc174015652 Οι Κόμητες της Τρίπολης]
[[Κατηγορία:ΚόμητεςΟίκος της ΤρίποληςΤουλούζης]]
| 