Σάντσο Ραμίρεθ της Αραγωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μεταξύ 1067 και 1068, αναμείχθηκε στον Πόλεμο των Τριών Σάντσος σε μια σύγκρουση με τα πρώτα του ξαδέρφια, τα οποία και τα δύο ονομάζονταν επίσης Σάντσοεξαδέλφια: τον [[Σάντσο Δ΄ της Παμπλόνα]]  [[Βασίλειο της Παμπλόνα|βασιλιά της Παμπλόνα]] και τον [[Σάντσο Β´ της Καστίλης|Σάντσο Β´]] [[Κατάλογος Καστιλιανών μοναρχών|βασιλιά της Καστίλης]], αντίστοιχα. Ο ΚαστιλιάνοςΣάντσο ΣάντσοΒ΄ προσπαθούσε να ξαναπάρει τις [[Μπουρέβα]] και [[Λα Ριόχα (Ισπανία)|Ριόχα Άλτα]], τις οποίες ο πατέρας του είχε παραδώσει στον βασιλιά της Παμπλόνα, καιαλλά αρχικά απέτυχε να τις ανακαταλάβει. Ο Ναβαρρέζος Σάντσο Δ΄ της Παμπλόνα παρακάλεσεζήτησε την ενίσχυση του Σάντσο της Αραγωνίας, προκειμένου να υπερασπιστεί το βασίλειό του. Ο Σάντσο Β΄ της Καστίλης νίκησε τα δύο ξαδέλφιαεξαδέλφια του και ανακατέλαβε τις Μπουρέβα και Ριόχα Άλτα, καθώς και την [[Άλαβα]].

οΟ Σάντσο Ραμίρεθ ακολουθούσε την πρακτική του πατέρα του, που δεν χρησιμοποιούσε το βασιλικό τίτλο από νωρίς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, παρά το γεγονός πως βασίλειοτο βασίλειό του είχε ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως. Αυτό άλλαξε το 1076, όταν ο [[Σάντσο Δ΄ της Παμπλόνα|Σάντσο Δ´ της Παμπλόνα]] δολοφονήθηκε από τα ίδια τα αδέλφια του, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κρίση στην διαδοχή σε αυτό το γειτονικό βασίλειο, που εκπροσωπούσε ονομαστικά τον κύριο άρχοντα της Αραγωνίας.<ref>Ο σάιμονΣάιμον Μπάρτον, ''Την Αριστοκρατία, στο Δωδέκατο Αιώνα, Λεόν, Καστίλλη και'', (Cambridge University Press, 1997), 9.</ref> Αρχικά, ο γιος του δολοφονημένου βασιλιά, ο Γκαρθία, ο οποίος είχε καταφύγει στην [[Βασίλειο της Καστίλης|ΚαστίληΚαστίλης]], αναγνωρίστηκε ως δικαιούχος βασιλιάς από τον [[Αλφόνσος ΣΤ´ΣΤ΄ της ΛΕόνΛεόν και Καστίλης|Αλφόνσο ΣΤ´ της Καστίλης]], ενώ ο Σάντσο Ραμίρεθ πήρε με το μέρος του τους ευγενείς της [[Ναβάρρα|Ναβάρρας]], που αγανάκτησαν, βλέποντας το βασίλειοβασίλειό τους να πέφτει υπό τηνστην επιρροή του Αλφόνσου ΣΤ΄. Η κρίση επιλύθηκε εκμε τουδιαίρεση: διαμερισμού. Οο Σάντσο Ραμίρεθ εξελέγη Βασιλιάςβασιλιάς της Παμπλόνα, ενώ παρέδωσε τις πρώην διεκδικούμενες δυτικές επαρχίες τουτού βασιλείου στον Αλφόνσο ΣΤ΄. Από εκείνη την στιγμή, ο Σάντσο αναφέρει τον εαυτό του ως βασιλιά, όχι μόνο της Παμπλόνα, αλλά και της Αραγωνίας.

Ο Σάντσο κατέκτησε το [[Μπαρμπάστρο]] το 1064 συμμετέχοντας στη [[Σταυροφορία του Μπαρμπάστρο]], το [[Γκράους]] το 1083, και το [[Μονθόν]] το 1089. Νικήθηκε από τον [[Ελ Σιντ]], που λεηλάτησε τα εδάφη του και από τους Μουσουλμάνους συμμάχους του, στη [[Μάχη της Μορέγια]], πιθανόν το 1084.<ref>Bernard F. Reilly, ''Ο Διαγωνισμός της Χριστιανικής και Μουσουλμανικής Ισπανίας, 1031-1157'', (Blackwell, 1995), 109.</ref> ΠέθανεΑπεβίωσε στις 4 Ιουνίου του 1094 στη [[Μάχη του Αλκοράθ]], υποτίθεται από ένα βέλος, ενώ επίβλεπεεπέβλεπε τα τείχη του Μουσουλμανικού οχυρού. ΤοΗ σώμασορός του μεταφέρθηκετέθηκε αρχικά στο μοναστήρι του [[Κάστρο του Μοντεαραγόν|Μοντεαραγόν]] και αργότερα μεταφέρθηκε στο [[μοναστήρι του Σαν Χουάν ντεδε λα Πένια]].