Άνδρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον 9ο αιώνα δημιουργείται από τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] το [[Θέμα Αιγαίου Πελάγους]], με σκοπό την παροχή στόλου στο [[Βυζαντινό ναυτικό]]. Η Άνδρος υπάχθηκε στο θέμα αυτό, γνωρίζοντας πνευματική αλλά και εμπορική ανάπτυξη<ref name="Ιστορία3"/><ref name="Τόμος 7 (2)"/>. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πνευματικής άνθησης αποτελεί ο [[Λέων ο Μαθηματικός]], ο οποίος σπούδασε θετικές επιστήμες<ref>{{cite web |url=http://www.antibaro.gr/article/255 |title=Λέων ο Μαθηματικός: ο μεγαλύτερος επιστήμονας του Βυζαντίου |publisher=antibaro.gr |accessdate=11 Οκτωβρίου 2017}}</ref>, διαβάζοντας κυρίως από τις βιβλιοθήκες των μοναστηριών<ref>{{cite web |url=http://aboutlibraries.gr/stage/gr/prosopa/item/276-leon-o-filosofos-i-mathimatikos.html |title=Λέων ο Φιλόσοφος ή Μαθηματικός |publisher=aboutlibraries.gr |accessdate=11 Οκτωβρίου 2017}}</ref><ref name="Ιστορία3"/>. Από το 12ο αι. φάνηκε και η εμπορική ανάπτυξη του νησιού, καθώς σύμφωνα με το Σήγουλφ, ο οποίος πέρασε από την Άνδρο το [[1102]] (άλλη πηγή αναφέρει το [[1204]]<ref name="Ιστορία3"/>), παρατήρησε την επεξεργασία μεταξιού και των σχινδάλαμων, μία επικερδής ενασχόληση η οποία ήταν επικερδής για τους κατοίκους μέχρι το 19ο αιώνα καιπου έφερνε οικονομική ευημερία στο νησί μέχρι το 19ο αιώνα<ref name="Τόμος 7 (2)"/>. Πολλά μοναστήρια και ναοί χτίστηκαν εκείνη την περίοδο<ref name="Ιστορία1"/><ref name="Ιστορία3"/>.

Η Άνδρος είχε ηπιότερη μεταχείριση από τους Οθωμανούς σε σχέση με άλλα νησιά. Τα πρώτα προνόμια οι Ανδριώτες κέρδισαν το [[1539]] (όταν η Άνδρος ήταν ακόμα υπό Φραγκικό έλεγχο), όταν ο [[Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής]] εξαίρεσε το νησί από επιπρόσθετες φορολογίες, επιβλήθηκε προστασία των κατοίκων και των περιουσιών τους, επέτρεψε την ανάπτυξη του εμπορίου και την ύπαρξη άμυνας στο νησί. Το [[1580]] ο [[Μουράτ Γ΄]] έθεσε τα θεμέλια της αυτοκυβέρνησης των νησιών, ένας θεσμός που κράτησε μέχρι την Ελληνική επανάσταση<ref name="Τόμος 7 (3)">{{cite book |title=Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα (Τόμος 7) |publisher=ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΑΠΥΡΟΣ |year=2006 |id=ISBN 960-8305-00-4 |pages=262 }}</ref>. Το [[1674]] η Χώρα καταστράφηκε και έτσι πρωτεύουσα του νησιού έγινε η [[Μεσαριά Άνδρου|Μεσαριά]]. Η Χώρα άρχισε να κατοικείται ξανά μετά το [[1750]], ενώ έγινε πρωτεύουσα του νησιού μετά την Ελληνική επανάσταση<ref name="σελ. 99">{{cite book |author=Διαμαντής Μπασαντής, Σταμάτης Καμπάνης |title=Η Άνδρος μέσα στο χρόνο |publisher=Gutenberg |id=ISBN 978-960-01-1551-2 |pages=99 }}</ref>.

Κατά τα χρόνια της επανάστασης, η Άνδρος είχε μόνο μικρά ιστιοφόρα, σε αντίθεση με άλλα νησιά που είχαν μεγαλύτερα. Αυτό συνέβη γιατί η Άνδρος είχε εξαιρεθεί από τη ναυτολογία ανδρών στο [[Οθωμανικό Πολεμικό Ναυτικό]], οπότε δεν είχε το δικαίωμα να έχει μεγάλα πλοία. Εκείνα τα χρόνια η Άνδρος είχε στο στόλο της 40 μικρά ιστιοπλοϊκά<ref name="ναυτιλία">{{cite web |url=http://enandro.gr/2015-03-08-12-25-47.html |title=Η Άνδρος συνεχίζει να «μπαρκάρει»… |last1=Κοκκίνης |first1=Μιχάλης |date=7 Μαρτίου 2015 |publisher=enandro.gr |accessdate=13 Οκτωβρίου 2017}}</ref>, τα οποία είχαν δευτερεύοντα ρόλο στην επανάσταση. Μετά την απελευθέρωση και ειδικά την περίοδο του [[Όθων Α΄ της Ελλάδας|Όθωνα]], η ναυτιλία της Άνδρου αναπτύσσεται γοργά<ref name="Ιστορία2"/>, ο πληθυσμός της έφτασε τατους 30.000 άτομακατοίκους, ενώ στο νησί δημιουργήθηκαν οι οικισμοί του [[Γαύριο Άνδρου|Γαυρίου]], του [[Μπατσί Άνδρου|Μπατσίου]] και του [[Όρμος Κορθίου Άνδρου|Όρμου Κορθιου]]. Γεωργικοί οικισμοί όπως η [[Άρνη Άνδρου|Άρνη]] άρχισαν να παρακμάζουν, αφού οι κάτοικοι στράφηκαν προς τη ναυτιλία<ref name="Τόμος 7 (4)"/>. Το [[1840]] η Άνδρος είχε 121 [[Ιστιοφόρο|ιστιοφόρα]], ενώ οι πρώτες οικογένειες ναυτικών που διακρίθηκαν εκείνη την περίοδο ήταν η [[οικογένεια Γουλανδρή]] και [[Οικογένεια Εμπειρίκου|Εμπειρίκου]]<ref name="ναυτιλία"/>.