Πινγίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
Το σύστημα Πινγίν αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1950, με βάση προηγούμενες μορφές εκλατινισμού από την κινεζική κυβέρνηση και ολοκληρώθηκε το 1958 αφού αναθεωρήθηκε αρκετές φορές.<ref name="T2">"Pinyin celebrates 50th birthday". Xinhua News Agency. 2008-02-11. Retrieved 2008-09-20.</ref> Ο διεθνής οργανισμός τυποποίησης (ISO) υιοθέτησε το σύστημα Πινγίν ως διεθνές πρότυπο, το 1982.<ref name="T3">"ISO 7098:1982 – Documentation – Romanization of Chinese". Retrieved 2009-03-01.</ref> Το σύστημα υιοθετήθηκε ως επίσημο πρότυπο στην Ταϊβάν το 2009, όπου χρησιμοποιείται για τον εκλατινισμό της γραφής μόνο.
 
Το δεύτερο πιο γνωστό σύστημα είναι το Wade[[Γουέιντ-GilesΤζάιλς]] που εφευρέθηκε το 1859 από τον Thomas Wade και αλλάχτηκε το 1892 από τον Herbert Giles. Καθώς το σύστημα αυτό προσομοιώνει τη φωνητική της Μανδαρινικής σε αγγλόφωνα σύμφωνα και φωνήεντα, ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο σε αγγλόφωνους μαθητές. Το σύστημα ήταν σε χρήση σε ακαδημαϊκά περιβάλλοντα στις [[Η.Π.Α.]] κυρίως πριν τη δεκαετία του 1980 και μέχρι πρόσφατα ήταν διαδεδομένο στην [[Ταϊβάν]].<ref name="T4">"Hanyu Pinyin to be standard system in 2009". Taipei Times. 2008-09-18. Retrieved 2008-09-20.</ref><ref name="T5">"Government to improve English-friendly environment". The China Post. 2008-09-18. Retrieved 2008-09-20.</ref>
 
Εκτός από τη μεταγραφή των φωνητικών διαφέρουν και στη χρήση σημείων τονισμού. Στο σύστημα "Hanyu Pinyin" οι τόνοι εκφράζονται με τονικά σύμβολα πάνω από τις συλλαβές, ενώ στο "Wade-Giles" με αριθμούς στο τέλος κάθε συλλαβής.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Πινγίν"