Αριστοτέλης Βλαχόπουλος

Ο Αριστοτέλης Βλαχόπουλος (1866–1960, αγγλικά: Aristotelis Vlachopoulos) ήταν Έλληνας αξιωματικός που χρημάτισε δις αρχηγός ΓΕΣ. Συμμετείχε σε όλους τους πολέμους της Ελλάδος το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1866. Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων, απ΄ όπου αποφοίτησε στις 12 Αυγούστου Σεπτεμβρίου 1887 ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού. Προήχθη σε υπολοχαγό το 1892, και πολέμησε στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 ως διοικητής [Πυροβολαρχία|πυροβολαρχίας]]. Ακολούθως τοποθετήθηκε στην "Επιτελική Υπηρεσία Στρατού" (το μετέπειτα Γενικό Επιτελείο Στρατού), όπου υπηρέτησε έως το 1913, έχοντας προαχθεί σε λοχαγό το 1902, ταγματάρχη το 1910 και αντισυνταγματάρχη το 1912. Το Μάιο 1914 τοποθετήθηκε στρατιωτικός ακόλουθος στην ελληνική πρεσβεία της Σερβίας (τότε σε αμυντική συμμαχία με την Ελλάδα), απ΄ όπου επέστρεψε τον Αύγουστο 1915 για ν΄ αναλάβει διοκητής της Σχολής Ευελπίδων. Εξαιτίας της διαταγής επιστράτευσης του Σεπτεμβρίου 2015, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος ετοιμάστηκε να προστρέξει σε βοήθεια της Σερβίας ενάντια στην επίθεση της Αυστροουγγαρίας, η Σχολή Ευελπίδων έκλεισε και ο Βλαχόπουλος τοποθετήθηκε στη διοίκηση του Ε΄ Σώματος Στρατού με έδρα την Πάτρα.

Κατά τη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού πήρε το μέρος του βασιλέα Κωνσταντίνου Α΄ εναντίον του Βενιζέλου. Παρέμεινε στην Πάτρα μέχρι το Μάιο του 1917, όταν και επέστρεψε ξανά για να διοικήσει τη Σχολή Ευελπίδων που είχε ανοίξει ξανά. Μετά τον εξαναγκασμό του βασιλιά Κωνσταντίνου σε εξορία τον Ιούνιο του 1917 και την ανάληψη της ηγεσίας του κράτους από τον Βενιζέλο, ο Βλαχόπουλος ως φιλοβασιλικός, ετέθη σε διαθεσιμότητα και ακολούθως σε αναγκαστική συνταξιοδότηση.