Ρίσαν (Κότορ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

πόλη του Μαυροβουνίου
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
(επεξεργασία με το ProveIt)
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 21:17, 19 Αυγούστου 2018

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ρίσαν (αποσαφήνιση).

Το Ρίσαν (σερβικά κυριλλικά: Рисан) είναι πόλη ευρισκόμενη στα νότια του Μαυροβουνίου, εντός του Δήμου του Κότορ. Αποτελεί την παλαιότερη χρονικά αποικία των Εκβολών του Κότορ.

Ρίσαν
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ρίσαν
42°30′53″N 18°41′42″E
ΧώραΜαυροβούνιο
Διοικητική υπαγωγήΚότορ
Ταχ. κωδ.85337
Τηλ. κωδ.032
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ιστορία

Κύριο λήμμα: Ρίζων
 
Μωσαϊκό χρονολογούμενο από τη ρωμαϊκή περίοδο στο Ρίσαν.

Η πρώτη χρονολογικά αναφορά στο Ρίζων ανάγεται στον 4ο αιώνα π.Χ., όπου παρουσιάζεται ως το κύριο φρούριο εντός του ιλλυρικού κράτους, όπου η Βασίλισσα Τεύτα αναζήτησε καταφύγιο κατά την διάρκεια των Ιλλυρικών Πολέμων.[1][2] Ο βαθμός εξελληνισμού στο Ρίζων ήταν ιδιαίτερα υψηλός.[3] Κατά την διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου, το Ριζίνιο αναφέρεται ως oppidum civium Romanorum, ενώ η πλέον ανθηρή περίοδος για το ρωμαϊκό Ριζίνιο[1] έλαβε χώρα κατά την διάρκεια του 1ου και 2ου αιώνα, περίοδο κατά την οποία μεγάλου μεγέθους επαύλεις ανεγέρθηκαν στην ευρύτερη περιοχή[1], ενώ η πόλη αριθμούσε, εκείνη την περίοδο, πληθυσμό της τάξεως των 10.000 κατοίκων. Πέντε μωσαϊκά αποτελούν τα σημαντικότερα ως προς την αξία τους κατάλοιπα της συγκεκριμένης περιόδου, όχι μόνον για το ίδιο το Ρίσαν, αλλά και το Μαυροβούνιο.[4][5]

Προς το 500 κατέστη ως έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Επισκοπής του Ριζάνο. Οι εισβολές των Αβάρων και των Σλάβων είχαν ως συνέπεια την ερήμωση της πόλης. Η ύστατη αναφορά σε Ρωμαίο επίσκοπο στο Ρίσαν ανάγεται χρονολογικά στο 595.

Κατά την διάρκεια του 10ου αιώνα, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος συμπεριέλαβε το Ρίσαν μεταξύ των κατοικημένων πόλεων της Τραβουνίας, ενώ ο ιερέας της Διόκλειας αναφέρει το Ρίσαν ως διοικητική περιοχή.

Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, το Ρίσαν έχασε την σημασία την οποία διέθετε κατά την διάρκεια της Αρχαιότητας. Με εκκίνηση τον 13ο αιώνα, ιταλικές πηγές αναφέρονται σε μια συνεχόμενη σειρά Λατίνων Καθολικών Επισκόπων του Ριζάνο, η οποία συνεχίστηκε έως και την κατάργηση της συγκεκριμένης επισκοπής, προς το 1630.

Στα μέσα του 15ου αιώνα, το Ρίσαν αναφέρεται ως πόλη ευρισκόμενη υπό τον έλεγχο του Χέρτσεγκ Στιέπαν. Το 1466, οι Βενετοί προσέφεραν το νησί Μπρατς, καθώς και ένα παλάτι εντός της πόλεως του Σπλιτ στον Χέρτσεγκ Στιέπαν, ως αντάλλαγμα για τις δύο πόλεις (Ρίσαν και Νόβι) τις οποίες ο τελευταίος κατείχε στην περιοχή της Μπόκα Κότορσκα.

Το 1482, οι Οθωμανοί κατέλαβαν το Ρίσαν[6], καθώς και το Χέρτσεγκ Νόβι,[6] από τον υιό του Χέρτσεγκ Στιέπαν, Βλάτκο, χρησιμοποιώντας το ως ορμητήριο κουρσάρων εναντίον των βενετικών πλοίων τα οποία ταξίδευαν από τις γειτονικές βενετικές κτήσεις του Κάτταρο και του Περάστο.[6]

Το 1688, το Ρίσαν κατελήφθη από τους Βενετούς[6] ως μέρος της Βενετικής Αλβανίας, λαμβάνοντας την βενετική ονομασία Ριζάνο, γνωρίζοντας σύντομης διάρκειας οικονομική ανάπτυξη. Κατά την διάρκεια των επόμενων αιώνων, το Ρίσαν ακολούθησε την ιστορία της υπόλοιπης περιοχής της Δαλματίας. Αποτέλεσε, για διάστημα ολίγων ετών κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέρος του Βασιλείου της Ιταλίας ως τμήμα του ιταλικού Κυβερνείου της Δαλματίας, ενώ, πλέον, αποτελεί μέρος του Μαυροβουνίου.

Σύμφωνα με απογραφή πληθυσμού χρονολογούμενη από το 1627, το Ρίσαν είχε 800 κατοίκους, εκ των οποίων οι 570 ήσαν Μουσουλμάνοι, οι 150 Ορθόδοξοι και οι 80 Καθολικοί.

Σύγχρονο Ρίσαν

 
Άποψη του Ρίσαν.

Στο σημερινό Ρίσαν, δεν έχουν διασωθεί κατάλοιπα που θα ήταν δυνατό να το συνδέσουν ιστορικά με την μεσαιωνική πόλη. Το παραθαλάσσιο Ρίσαν πιθανώς να ήταν, απλώς, ένας οικισμός. Ωστόσο, επί του λόφου Γκράντινα, επάνω από τον αρχαιολογικό τόπο του Τσάρινε, ευρίσκεται οχύρωση, η οποία περιλαμβάνει κατάλοιπα ιλλυρικής ακροπόλεως, καθώς και κατάλοιπα της μεσαιωνικής και οθωμανικής περιόδου. Η θέση της συγκεκριμένης οχύρωσης ήταν εξαιρετική, ιδιαίτερα για τον έλεγχο της οδού η οποία συνέδεε το Ρίσαν με το Όνογκοστ, ενώ η πρόσβαση στην κορυφή του λόφου ήταν αδύνατη.

Σήμερα, το Ρίσαν είναι μικρός λιμένας με πληθυσμό περίπου 2000 κατοίκων (το 1900, ο αριθμός των κατοίκων ήταν της τάξεως, περίπου, των 5.000, εκ των οποίων ποσοστό της τάξεως του 80% ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί και 20% ήταν Καθολικοί), όπου κορμοί προερχόμενοι του τα μεγάλα παρθένα δάση της Μπιέλα Γκόρα μεταφέρονται μέσω πλοίου, κυρίως, προς την Ιταλία. Το Ρίσαν αποτελεί τουριστικό προορισμό, ενώ διαθέτει και αριθμό παραλιών.

Το Ρίσαν ευρίσκεται εντός του βόρειου τμήματος του Δήμου του Κότορ.

Δημογραφία

Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού

Δημογραφική εξέλιξη
1948 1953 1961 1971 1981 1991 2003
9691.0381.2271.4611.7662.0092.083
(Πηγή: [7])


Ηλικιακή πυραμίδα (2003)

Ηλικιακή πυραμίδα του πληθυσμού του Ρίσαν
Ηλικιακή πυραμίδα του πληθυσμού του Ρίσαν το 2003 (συνολικός πληθυσμός: 2.083)[8]:
ΆνδρεςΗλικιακή κατηγορίαΓυναίκες
 ?
15 
80 και άνω
83 
29 
75-79
49 
45 
70-74
69 
54 
65-69
88 
48 
60-64
71 
58 
55-59
63 
65 
50-54
81 
80 
45-49
87 
57 
40-44
85 
50 
35-39
73 
59 
30-34
55 
49 
25-29
72 
72 
20-24
66 
68 
15-19
65 
61 
10-14
57 
56 
5-9
57 
40 
0-4
45 

Κατανομή του πληθυσμού ανά εθνότητα

Κατανομή του πληθυσμού ανά εθνότητα (2003)[9]
Εθνότητα Αριθμός %
Μαυροβούνιοι 1.056 50,69
Σέρβοι 613 29,42
Κροάτες 48 2,30
Μουσουλμάνοι 14 0,67
Γιουγκοσλάβοι 10 0,48
Ούγγροι 7 0,33
Σλοβένοι 3 0,14
Σλαβομακεδόνες 1 0,04
Αλβανοί 1 0,04
Άγνωστο/άλλες 42 2,01

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 (Γαλλικά) Marco Cavalieri, Eric De Waele, Laure Meulemans (2013). Industria Apium: L'archéologie : une démarche singulière, des pratiques multiples – Hommages à Raymond Brulet. Louvain: Presses universitaires de Louvain. σελ. 219. ISBN 2875580795.  More than one of |pages= και |page= specified (βοήθεια)
  2. (Γαλλικά) Persa Aligrudic (19 Αυγούστου 2016). «Archéologie au Monténégro : Découverte des vestiges du palais de Teuta, la dernière reine illyrienne». https://www.courrierdesbalkans.fr/. Le Courrier des Balkans. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2018.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website= (βοήθεια)
  3. (Γαλλικά) Danièle Berranger-Ausserve (2007). Épire, Illyrie, Macédoine: mélanges offerts au professeur Pierre Cabanes. Presses Universitaires Blaise Pascal. σελ. 130. ISBN 2845163517.  More than one of |pages= και |page= specified (βοήθεια)
  4. (Σερβικά) «Rimski mozaici iz Risna». http://montenegrina.net/. Radio Televizije Crne Gore. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2018.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website= (βοήθεια)
  5. (Σερβικά) «Rimski mozaici u Risnu – II vijek Nove Ere». http://www.risanmosaics.me/. 7 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2018.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website= (βοήθεια)
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 (Αγγλικά) D. M. Elezović (2015). The consequences of the venetian-turkish wars in the 16th century in the southern Adriatic (PDF). International Scientific Journal. σελίδες 49–50. 
  7. (Σερβικά) Књига 9, Становништво, упоредни преглед броја становника 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2003, подаци по насељима, Републички завод за статистику, Подгорица, септембар 2005, COBISS-ID 8764176
  8. (Σερβικά) Књига 2, Становништво, пол и старост, подаци по насељима, Републички завод за статистику, Подгорица, октобар 2004, COBISS.CG-ID 8489488
  9. (Σερβικά) Књига 1, Становништво, национална или етничка припадност, подаци по насељима, Републички завод за статистику, Подгорица, септембар 2004, (ISBN 86-84433-00-9)
 
 
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Risan (Kotor) της Γαλλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
 
 
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Risan της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).