Λάκκοι Χανίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Pavlos163 (συζήτηση | συνεισφορές)
Ιστορία - οι Λάκκοι άνηκαν στο Δήμο Μουσούρων μέχρι το 2011
Γραμμή 33:
Η ιστορία του χωριού ξεκινά κάπου στα τέλη του 11ου αιώνα με την άφιξη στη Κρήτη των δώδεκα αρχοντόπουλων. Ένας από τα αρχοντόπουλα ήταν και ο Λέοντας που επονομάστηκε Μουσούρος γιατί, πρώτος μπήκε στη Βλαχιά και σύντριψε τους Βλάχους. Ο Λέοντας Μουσούρος πήρε ως [[τιμάριο]] στη Κρήτη μια μεγάλη περιοχή, που τμήμα της ήταν και οι σημερινοί Λάκκοι.
 
Τα ιστορικά δεδομένα στα ενετικά χρόνια είναι ελάχιστα. Γνωρίζουμε ότι, ο Λακκιώτης οπλαρχηγός Πενταχτένης πήρε μέρος στην επανάσταση κατά των [[Ενετοί|Ενετών]], του [[1263]]. ΟΤο οπλαρχηγός1527 Μπίμποςοι συμμετείχεΛάκκοι στηνήταν άμυναένα τουαπό [[Ηράκλειο|Ηρακλείου]]τα τοκέντρα 1669.της Τέλος,επανάστασης οτου [[ΓεώργιοςΓεωργίου Μουσούρος]]Καντανολέου πήρεμε μέροςεπακόλουθο στηντην επανάσταση,καταστροφή κατάτους και τον εκτοπισμό των Ενετών,κατοίκων τους.

Αργότερα ο οπλαρχηγός Μπίμπος συμμετείχε στην άμυνα του 1570[[Ηράκλειο|Ηρακλείου]] το 1669. Σε αυτήν την επανάσταση, η συμμετοχή των Λακκιωτών τονίζεται από την παρουσία στην Πεντανδρία, ως Γενικού Γραμματέα σε αυτήν, του Γεωργίου Μουσούρου. Το αρχηγείο της επανάστασης ήταν στα [[Μεσκλά]] και ο αρχηγός της, ο Γεώργιος Καντανολέων, καταγόταν από το [[Κουστογέρακο]] Σελίνου. Τέσσερις χιλιάδες ενετοί στρατιώτες συγκρούστηκαν με τους επαναστάτες, τους οποίους νίκησαν με προδοσία. Οι Ενετοί σε αντίποινα εκτέλεσαν πολλούς Λακκιώτες.
 
Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους, πέρασαν σχεδόν εκατό χρόνια μέχρι να ξεσπάσει η πρώτη επανάσταση, του Δασκαλογιάννη, στα [[Σφακιά]], το [[1770]]. Η επανάσταση αυτή πνίγηκε στο αίμα. Ακολούθησαν άλλες εννιά, μικρότερες ή μεγαλύτερες επαναστάσεις, μέχρι να αποκτήσει η Κρήτη την ελευθερία της. Στην επανάσταση του 1821, οι [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικοί]] της Κρήτης είχαν οργανώσει στα μεγάλα χωριά – και στους Λάκκους – ομάδες επαναστατών. Η Επανάσταση στη Δυτική Κρήτη, που κηρύχθηκε στις [[29 Μαΐου]] του 1821 στην Παναγία τη Θυμιανή, γρήγορα επεκτάθηκε σε ολόκληρο το νησί. Οι Λακκιώτες που αυθόρμητα πύκνωσαν τις επαναστατικές γραμμές από την αρχή της επανάστασης, έφτασαν τους εκατό τριάντα οχτώ. Οι πεσόντες Λακκιώτες κατά την περίοδο της επανάστασης του 1821–1828 ήταν πενήντα εννέα. Μεγάλη όμως ήταν και η συμμετοχή των γυναικών στις επαναστάσεις για την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους. Στη μεγάλη επανάσταση του 1866–1869 διακρίθηκαν πολλές Λακκιώτισες και ιδιαίτερα, η Κατερίνα Σταματάκη και η σημαιοφόρος της Ειρήνη Δρακουλέ. Όπως αναφέρει στην «Κρητικοπούλα» του ο [[Χατζημιχάλης Γιάνναρης|Χατζη-Μιχάλης Γιάνναρης]], πενήντα νέες από τους Λάκκους, με δική τους σημαία, πήραν μέρος σε σκληρές μάχες που διάρκεσαν τρεις μήνες.