Ιωάννης Βουλπιώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
επιστολές Ζέρβα
Acacius (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 17:
Την δεκαετία του 1950 ο Βουλπιώτης πρωταγωνίστησε στη διαμάχη μεταξύ Παπάγου - Μαρκεζίνη, που οδήγησε στην αποχώρηση του δεύτερου από τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]]. Ειδικότερα, τον Νοέμβριο του 1954 η κυβέρνηση Παπάγου αποφάσισε να προχωρήσει στην προκήρυξη διεθνή διαγωνισμού για την προμήθεια τηλεφωνικού και ραδιοφωνικού εξοπλισμού, απόφαση για την οποία διαμαρτυρήθηκε έντονα ο Βουλπιώτης. Ισχυρίστηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση, δια του τότε υπουργού [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης|Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη]], είχε δεσμευθεί προς την εταιρεία Siemens. Μετά από παρασκηνιακές συναντήσεις και επικοινωνίες στις οποίες ο Βουλπιώτης υποστήριξε ότι με εντολή του Μαρκεζίνη είχε σταλεί στη Γερμανία προς ανεύρεση πιστώσεων (παρουσιάζοντας παράλληλα επιστολή του Μαρκεζίνη), με την οποία αναλάμβανε συγκεκριμένες δεσμεύσεις προς τις γερμανικές εταιρείες.<ref name="Καραγεωργος-398_9">{{cite book|author=Δημήτρης Ι. Καραγεώργος|title=Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956|others=Διδακτορική διατριβή|publisher=[[ΕΚΠΑ]] |location=Αθήνα|year=2015|pages=398-399|url=http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/35590#page/1/mode/2up}}</ref> Επίσης, ισχυρίστηκε ότι ο Μαρκεζίνης και ο [[Αθανάσιος Καψάλης]], που ήταν υπουργός Οικονομικών, επιχείρησαν να τον αποτρέψουν απο την δημοσιοποίηση των επιστολών. Ο [[Αλέξανδρος Παπάγος]] δημοσιοποίησε το θέμα, προκαλώντας την αντίδραση του Μαρκεζίνη, ο οποίος διέψευσε τον Βουλπιώτη, ισχυριζόμενος -όπως και αποδείχτηκε- ότι η επιστολή που είχε παρουσιάσει δεν ήταν η υπογραφείσα, αλλά σχέδιο αυτής.<ref name="Καραγεωργος-398_9"/>Το όλο θέμα προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύθηκε ένατι της γερμανικής πως θα τηρούσε τις υποχρεώσεις της.
 
Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την Siemens, ο Βουλπιώτης φέρεται να προχώρησε σε υπερβολικές απαιτήσεις, με αποτέλεσμα οι [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής]] (υπουργός δημοσίων έργων) και [[Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου]] (υφυπουργός συγκοινωνιών) να τιςαποχωρήσουν από αυτές. Μετά από αυτή την εξέλιξη, τον Αύγουστο του 1955, ο Βουλπιώτης απέστειλε επιστολή στον Παπάγο, με την οποία τον ενημέρωνε ότι ο Παπακωνσταντίνου του ζήτησε 100.000 δολάρια προκειμένου να υπογράψει τη σύμβαση. Ο Παπακωνσταντίνου αρνήθηκε την κατηγορία, υπέβαλε την παραίτησή του -η οποία δεν έγινε δεκτή- και κατέθεσε μήνυση εναντίον του Βουλπιώτη, ενώ ταυτόχρονα αποκάλυψε πως ο τελευταίος απαιτούσε να προσληφθεί ως τεχνικός σύμβουλος, με αμοιβή ένα εκατομμύριο δολλάρια. Λίγες μέρες αργότερα, η Siemens έπαυσε τον Βουλπιώτη από την θέση του εκπροσώπου της, δηλώνοντας άγνοια για τις ενέργειές του και αποστέλλοντας στελέχη της από τη Γερμανία στην Αθήνα, για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων.<ref name="Καραγεωργος-426">Καραγεώργος (2015), σελ. 426.</ref>
 
Στη δική που ακολούθησε της κατάθεσης της μήνυσης του Παπακωνσταντίνου, ο Βουλπιώτης καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμιση σε ενάμιση χρόνο φυλάκιση. Το Εφετείο, στο οποίο προσέφυγε, επικύρωσε την καταδίκη, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στη φυλακή.<ref name="Καραγεωργος-426"/>