Φύκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 73:
 
== Αντιοξειδωτικές και αντιδιαβητικές ιδιότητες μακροφυκών ==
Η αναστολή της παγκρεατικής [[Αμυλάση|αμυλάσης]] και η πρόληψη της παγκρεατικής οξειδωτικής βλάβης θεωρούνται πιθανές στρατηγικές για τη διαχείριση του [[Διαβήτης (ασθένεια)|διαβήτη τύπου 2]]<ref>{{Cite journal|url=http://dx.doi.org/10.1007/s10811-017-1152-0|title=Antidiabetic and antioxidant activities of brown and red macroalgae from the Persian Gulf|last=Pirian|first=Kiana|last2=Moein|first2=Soheila|date=2017-05-11|journal=Journal of Applied Phycology|issue=6|doi=10.1007/s10811-017-1152-0|volume=29|pages=3151–3159|issn=0921-8971|last3=Sohrabipour|first3=Jelveh|last4=Rabiei|first4=Reza|last5=Blomster|first5=Jaanika}}</ref>.Μελέτες έδειξαν ότι διάφορα είδη μακροφυκών εμφάνισαν αντιοξειδωτικές  δράσεις και αναστολή της α-αμυλάσης(Kianna<ref>{{Cite Pirian,journal|url=http://dx.doi.org/10.1007/s10811-017-1152-0|title=Antidiabetic Soheilaand Moein,antioxidant Jelvehactivities Sohrabipour,of Reza Rabieibrown and Jaanikared Blomster,macroalgae from the Persian Gulf|last=Pirian|first=Kiana|last2=Moein|first2=Soheila|date=2017)-05-11|journal=Journal of Applied Phycology|issue=6|doi=10.1007/s10811-017-1152-0|volume=29|pages=3151–3159|issn=0921-8971|last3=Sohrabipour|first3=Jelveh|last4=Rabiei|first4=Reza|last5=Blomster|first5=Jaanika}}</ref>. Έντονη αναστολή της α-αμυλάσης παρατηρήθηκε σε φαιοφύκη, όπως τα είδη ''Sirophysalis trinodis'', ''Polycladia myrica'' και το χλωροφύκος ''Palisada perforata''. Η ενζυμική αναστολή και οι αντιοξειδωτικές δράσεις των ''S. trinodis, P. myrica, P. perforata'' και ''S. angustifolium'' υποδηλώνουν ότι τα είδη αυτά αναπτύσσουν αντιδιαβητική και αντιοξειδωτική δράση(Kianna<ref>{{Cite Pirian,journal|url=http://dx.doi.org/10.1007/s10811-017-1152-0|title=Antidiabetic Soheilaand Moein,antioxidant Jelvehactivities Sohrabipour,of Reza Rabieibrown and Jaanikared Blomster,macroalgae from the Persian Gulf|last=Pirian|first=Kiana|last2=Moein|first2=Soheila|date=2017)-05-11|journal=Journal of Applied Phycology|issue=6|doi=10.1007/s10811-017-1152-0|volume=29|pages=3151–3159|issn=0921-8971|last3=Sohrabipour|first3=Jelveh|last4=Rabiei|first4=Reza|last5=Blomster|first5=Jaanika}}</ref>.
 
Οι βιοχημικές διεργασίες στο σώμα μπορεί να παράγουν επιβλαβή ενδιάμεσα προϊόντα που ονομάζονται [[ενεργές μορφές οξυγόνου]] (ROS). Η υπερέκκριση των ROS μπορεί να οδηγήσει σε ανισορροπία στην παραγωγή του και στην ικανότητα του σώματος να αποτοξινώνει ή να εξουδετερώνει τις επιβλαβείς οξειδωτικές επιδράσεις αυτών των [[Ελεύθερες ριζες|ελεύθερων ριζών]] (Finkel<ref>{{Cite journal|url=http://dx.doi.org/10.1038/35041687|title=Oxidants, oxidative stress and Holbrookthe 2000;biology Tiwariof 2001)ageing|last=Finkel|first=Toren|last2=Holbrook|first2=Nikki J.|date=2000-11|journal=Nature|issue=6809|doi=10.1038/35041687|volume=408|pages=239–247|issn=0028-0836}}</ref>. Αυτή η πάθηση είναι γνώστη ως [[οξειδωτικό στρες]]. Το οξειδωτικό στρες οδηγεί στην οξειδωτική βλάβη των βιομορίων (λιπίδια, πρωτεΐνες, DΝΑ) και μπορεί να εμπλέκεται στην εμφάνιση αρκετών χρόνιων παθήσεων όπως ο καρκίνος, ο σακχαρώδης διαβήτης, η φλεγμονή, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και άλλες εκφυλιστικές παθήσεις (π.χ., Ebadi et al. 1996; Jenner and Olnaw 1996; Freidovich 1999; Tiwari2001; Yun-Zhong et al. 2002; Cornish and Garbary 2010).
 
Ο έλεγχος των μεταγευματικών επιπέδων γλυκόζης στο πλάσμα είναι καθοριστικής σημασίας για την αρχική θεραπεία του διαβήτη (Kwon et al. 2008; Lee et al. 2009). Η μη φυσιολογική αύξηση του επιπέδου γλυκόζης αίματος (υπεργλυκαιμία) στον διαβήτη τύπου 2 συμβαίνει λόγω της πέψης του αμύλου σε απλά σάκχαρα, όπως γλυκόζη και φρουκτόζη, μέσω των ενζύμων παγκρεατική α-αμυλάση και α-γλυκοσιδάση (Gray 1975, Kwon et al. 2008). Η αναστολή της λειτουργίας της παγκρεατικής α-αμυλάσης μετά την πρόσληψη τροφής που οδηγεί σε μειωμένη απορρόφηση υδατανθράκων θεωρείται ως στρατηγική για τη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2 (Krentz and Baile 2005). Ωστόσο, οι τρέχοντες αναστολείς α-αμυλάσης και α-γλυκοσιδάσης, όπως η ακαρβόζη έχουν μειωμένη αποτελεσματικότητα και παρενέργειες, όπως αύξηση του βάρους, ναυτία και στομαχικές διαταραχές (Reuser and Wisselaar 1994; Campbell et al 1966). Αυτό οδήγησε στην αναζήτηση φυσικών πηγών αναστολέων α-αμυλάσης και α-γλυκοσιδάσης στη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Φύκη"