Φύκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 73:
== Αντιοξειδωτικές και αντιδιαβητικές ιδιότητες μακροφυκών ==
Η αναστολή της παγκρεατικής [[Αμυλάση|αμυλάσης]] και η πρόληψη της παγκρεατικής οξειδωτικής βλάβης θεωρούνται πιθανές στρατηγικές για τη διαχείριση του [[Διαβήτης (ασθένεια)|διαβήτη τύπου 2]]<ref>{{Cite journal|url=http://dx.doi.org/10.1007/s10811-017-1152-0|title=Antidiabetic and antioxidant activities of brown and red macroalgae from the Persian Gulf|last=Pirian|first=Kiana|last2=Moein|first2=Soheila|date=2017-05-11|journal=Journal of Applied Phycology|issue=6|doi=10.1007/s10811-017-1152-0|volume=29|pages=3151–3159|issn=0921-8971|last3=Sohrabipour|first3=Jelveh|last4=Rabiei|first4=Reza|last5=Blomster|first5=Jaanika}}</ref>.Μελέτες έδειξαν ότι διάφορα είδη μακροφυκών εμφάνισαν αντιοξειδωτικές δράσεις και αναστολή της α-αμυλάσης
Οι βιοχημικές διεργασίες στο σώμα μπορεί να παράγουν επιβλαβή ενδιάμεσα προϊόντα που ονομάζονται [[ενεργές μορφές οξυγόνου]] (ROS). Η υπερέκκριση των ROS μπορεί να οδηγήσει σε ανισορροπία στην παραγωγή του και στην ικανότητα του σώματος να αποτοξινώνει ή να εξουδετερώνει τις επιβλαβείς οξειδωτικές επιδράσεις αυτών των [[Ελεύθερες ριζες|ελεύθερων ριζών]]
Ο έλεγχος των μεταγευματικών επιπέδων γλυκόζης στο πλάσμα είναι καθοριστικής σημασίας για την αρχική θεραπεία του διαβήτη (Kwon et al. 2008; Lee et al. 2009). Η μη φυσιολογική αύξηση του επιπέδου γλυκόζης αίματος (υπεργλυκαιμία) στον διαβήτη τύπου 2 συμβαίνει λόγω της πέψης του αμύλου σε απλά σάκχαρα, όπως γλυκόζη και φρουκτόζη, μέσω των ενζύμων παγκρεατική α-αμυλάση και α-γλυκοσιδάση (Gray 1975, Kwon et al. 2008). Η αναστολή της λειτουργίας της παγκρεατικής α-αμυλάσης μετά την πρόσληψη τροφής που οδηγεί σε μειωμένη απορρόφηση υδατανθράκων θεωρείται ως στρατηγική για τη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2 (Krentz and Baile 2005). Ωστόσο, οι τρέχοντες αναστολείς α-αμυλάσης και α-γλυκοσιδάσης, όπως η ακαρβόζη έχουν μειωμένη αποτελεσματικότητα και παρενέργειες, όπως αύξηση του βάρους, ναυτία και στομαχικές διαταραχές (Reuser and Wisselaar 1994; Campbell et al 1966). Αυτό οδήγησε στην αναζήτηση φυσικών πηγών αναστολέων α-αμυλάσης και α-γλυκοσιδάσης στη διαχείριση του διαβήτη τύπου 2.
|