Σατανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Αναίρεση έκδοσης 7194985 από τον OMEGAMONKA (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
||
Γραμμή 1:
{{Σατανισμός}}
Ο '''Σατανισμός''' είναι λατρευτική πίστη η οποία έχει ως επίκεντρό της τον [[Σατανάς|Σατανά]], ή [[διάβολος|διάβολο]], οντότητα
που σύμφωνα με την παράδοση των [[Ιουδαϊσμός|ιουδαίων]], των [[Ισλάμ|μουσουλμάνων]] και των [[Χριστιανισμός|χριστιανών]] είναι ο έσχατος αντίπαλος του [[Θεός|Θεού]], ενσαρκώνοντας την ''Ελεύθερη Θέληση'' (ελεύθερη βούληση) σύμφωνα με τους Σατανιστές, ή την αρχή του απόλυτου κακού σύμφωνα με τους Ιουδαίους τους μουσουλμάνους και τους Χριστιανούς.
Δεν λείπουν λατρείες αρνητικών δυνάμεων στο περιθώριο και των άλλων θρησκειών, όμως ο σατανισμός εντοπίζεται στο θρησκευτικό ορίζοντα του ιουδαϊσμού και χριστιανισμού, επειδή αποδέχεται κατ' αρχήν τον μονοθεϊσμό και την αντίληψη της [[Βίβλος|Βίβλου]] για το [[διάβολος|διάβολο]].
Οι ερευνητές θρησκειολόγοι προτείνουν τέσσερις τύπους σατανισμού: α) τον ''μεσαιωνικό'', β) τον ''θρησκευτικό'' γ) τον ''ερασιτεχνικό'' δ) τον ''πνευματικό'' ή ''συμβολικό''.
==Ο μεσαιωνικός σατανισμός==
▲panez geiati afises to m416[[File:Pentagram4.svg|thumb|right|Το ανάποδο αστέρι συναντάται συχνά ως το σύμβολο του Σατανισμού]]
Κύρια γνωρίσματά του είναι οι τελετουργικές [[ανθρωποθυσία|ανθρωποθυσίες]] και τα συμβόλαια με το διάβολο, οι παρά φύση σεξουαλικές σχέσεις με τους δαίμονες ή μεταξύ των συμμετεχόντων, οι φόνοι παιδιών και η πρόκληση καταστροφής σε τρίτα πρόσωπα ή αγαθά με τη χρήση [[μαγγανεία|μαγγανείας]]<ref>Robert Muchembled, Μια ιστορία του διαβόλου, 12ος-20ος αιώνας, μτφρ.Ευγενία Τσελέντη, εκδ.Μεταίχμιο, Αθήνα, 2003, σελ.72,76, 106 </ref> Πρόκειται για φανταστικό επινόημα της χριστιανικής Εκκλησίας η οποία μέσα από τη δράση της [[Ιερά Εξέταση|Ιεράς Εξέτασης]] και τις συνεχείς επίσημες και ανεπίσημες διώξεις [[μαγεία|μαγισσών]],οδήγησε στην ταύτιση της λαϊκής [[μαγεία| μαγείας]] και διαφόρων παγανιστικών αντιλήψεων με ό,τι αποκαλείτο ''διαβολικό''. Η καταστολή έτρεφε τη θεωρητική δαιμονολογία, η οποία ξεφτούσε πολύ σύντομα όταν δεν αυξάνονταν οι συγκεκριμένες περιπτώσεις<ref>όπ.π. σελ.102</ref> Οι περιπτώσεις πραγματικής λατρείας του Σατανά πρέπει να θεωρούνται ελάχιστες. Τα αριστοκρατικά κοινωνικά στρώματα μάλλον είναι αυτά που υπερεκπροσωπούνται στην άσκηση της λατρείας του Σατανά κι όχι τα λαϊκά στρώματα.<ref>Γ. Βλάχου, ''σατανισμός'', Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, σελ. 483-484 </ref>
==
[[Αθεϊστικός Σατανισμός]]
| |||