Εθνοσυνέλευση (Γαλλία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Manandro (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Manandro (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 36:
Τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης είναι γνωστά ως ''députés''. Κυριολεκτικά το ''député'' μεταφράζεται στα ελληνικά ως "εκπρόσωπος", "αντιπρόσωπος" ή "απεσταλμένος", αλλά η λέξη μεταφράζεται επιεικώς στο ετυμολογικά συγγενές του "deputy". Η αγγλική λέξη ''deputy'' είναι (κατά κύριο λόγο) ''adjoint'' στα γαλλικά.
 
Υπάρχουν 577 ''députés'', που ο καθένας εκλέγεται σε μια μονομελή περιφέρεια μέσω ενός [[Σύστημα δύο γύρων|συστήματος δύο γύρων]]. 289 έδρες χρειάζονται ωσαύτως για την πλειοψηφία. Της συνέλευσης προεδρεύει ο πρόεδρος (τρεχόντως ο [[ΜπερνάρΦρανσουά Ακογιέντε Ρουζύ]]), κανονικά από το μεγαλύτερμεγαλύτερο κόμμα που εκπροσωπείται, βοηθούμενος από αντιπροέδρους από όλο το αντιπροσωπευόμενο πολιτικό φάσμα.
 
Η θητεία της Εθνοσυνέλευσης είναι πέντε έτη· όμως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να διαλύσει την Συνέλευση (προκηρύσσοντας έτσι εκλογές) εκτός αν την είχε διαλύσει τους προηγούμενους δώδεκα μήνες. Αυτό το μέτρο γίνεται σπανιότερο από τότε που το [[Γαλλικό συνταγματικό δημοψήφισμα 2000|δημοψήφισμα του 2000]] μείωσε την θητεία του Προέδρου από επτά σε πέντε έτη : ένας Πρόεδρος συνήθως έχει μια εκλεγμένη πλειοψηφία στην Συνέλευση που εκλέγεται δύο μήνες μετά από εκείνον, και θα ήταν άσκοπο να την διαλύσει για εκείνους τους λόγους.
Γραμμή 47:
Το [[Σύνταγμα της Γαλλίας|Σύνταγμα]] της [[Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία|Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας]] αύξησε πολύ την δύναμη της εκτελεστικής εξουσίας προς ζημία του Κοινοβουλίου, σε σύγκριση με προηγούμενα συντάγματα ([[Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία|Τρίτη]] και [[Τέταρτη Γαλλική Δημοκρατία|Τέταρτη Δημοκρατία]]).<ref>William G. Andrews, ''[http://www.jstor.org/stable/439454 The Constitutional Prescription of Parliamentary Procedures in Gaullist France]'', Legislative Studies Quarterly, Vol. 3, No. 3 (Aug. 1978), pp. 465–506</ref>
 
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αποφασίσει να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση και να προκηρύξει νέες νομοθετικές εκλογές. Αυτό θεωρείται τρόπος για να επιλύει κρίσεις κατά τις οποίες η Συνέλευση δεν μπορεί να αποφασίσει για μια καθαρή πολιτική κατεύθυνση. Αυτή η πιθανότητα σπάνια συμβαίνει. Η τελευταία διάλυση ήταν από τον [[Ζακ Σιράκ]] το 1997, λόγω έλλειψης δημοτικότηταςμη-δημοφιλίας του πρωθυπουργού [[Αλέν Ζιπέ]]· Παρόλα αυτά το σχέδιό του απέτυχε, και η νεοεκλεγείσα πλειοψηφία ήταν εναντίον του Σιράκ.
 
Η Εθνοσυνέλευση μπορεί να ανατρέψει την εκτελεστική κυβέρνηση (η οποία αποτελείται από τον Πρωθυπουργό και άλλους υπουργούς) με μια πρόταση μομφής (''motion de censure''). Για αυτό τον λόγο, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του προέρχονται απαραιτήτως από το κυρίαρχο κόμμα ή συνασπισμό στην συνέλευση. Σε περίπτωση διαφορετικού κόμματος μεταξύ προέδρου και συνέλευσης, άυτό οδηγει σε μια κατάσταση γνωστή ως ''[[Συγκατοίκηση (κυβέρνηση)|συγκατοίκηση]]''· αυτή η κατάσταση, η οποία έχει συμβεί τρεις φορές (δις υπό τον Μιτεράν, άπαξ υπό τον Σιράκ), είναι πιθανό να είναι σπανιότερη τώρα που η προεδρική και η κοινοβουλευτική θητεία έχουν την ίδια διάρκεια.