Βλαντίμιρ Λένιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Έχει τα θέματά του το παρόν λήμμα και δεν είναι μόνο η έλλειψη πηγών...
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Δεν ολοκληρώθηκαν οι προσθήκες. Θα μπουν και άλλα στοιχεία καθώς και πηγές.
Γραμμή 82:
 
== Τα πρώτα χρόνια ==
[[Αρχείο:Lenin family.jpg|thumb|left|150px|Οικογένεια ΟυλιάνωφΟυλιάνοφ]]
Η κορυφαία αυτή επαναστατική προσωπικότητα, οι ιδέες και το έργο της οποίας σφράγισαν τις πολιτικές εξελίξεις του 20ού αιώνα μέσω της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία και την ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης, γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του [[1870]] στην πόλη [[Ουλιάνοφσκ|Σιμπίρσκ]] της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]], στις όχθες του [[Βόλγας|Βόλγα]]. Ο πατέρας του, ΙλγιάΊλια Νικολάγιεβιτς Ουλιάνοφ (1831 - 1886), ήταν διευθυντής σχολείου. Η μητέρα του, Μαρία ΑλεξάνδροβναΑλεξάντροβνα Μπλανκ (1835 - 1916), ήταν κόρη ιατρού που ονομαζόταν Μπεργκ. Η οικογένεια Ουλιάνοφ έχειείχε τις ρίζες της σε διάφορες εθνότητες όπως τηντη [[Ρώσοι|Ρωσικήρωσική]], Γερμανική[[Γερμανοί|γερμανική]] και [[Εβραίοι|Εβραϊκή]]. Ο Λένιν ήταν βαπτισμένος στην Ρωσική Ορθόδοξη εκκλησία.
Γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του [[1870]], στην πόλη [[Ουλιάνοφσκ|Σιμπίρσκ]] της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]].
 
Ο μεγαλύτερος αδελφός του (γεννημένος το [[1866]]) ήταν μέλος της "Ναρόντναγια Βόλια" (μιας επαναστατικής τρομοκρατικής οργάνωσης), και λόγω της συμμετοχής του στην ανεπιτυχή απόπειρα δολοφονίας κατά του τσάρου Αλεξάνδρου Γ΄, εκτελέσθηκε ([[1891]]) . Το γεγονός αυτό υπήρξε καθοριστικό στη ζωή του Λένιν.
Ο πατέρας του, Ιλγιά Νικολάγιεβιτς Ουλιάνοφ (1831 - 1886), ήταν διευθυντής σχολείου. Η μητέρα του, Μαρία Αλεξάνδροβνα Μπλανκ (1835 - 1916), ήταν κόρη ιατρού που ονομαζόταν Μπεργκ. Η οικογένεια Ουλιάνοφ έχει τις ρίζες της σε διάφορες εθνότητες όπως την [[Ρώσοι|Ρωσική]], Γερμανική και [[Εβραίοι|Εβραϊκή]]. Ο Λένιν ήταν βαπτισμένος στην Ρωσική Ορθόδοξη εκκλησία.
 
Ο μεγαλύτερος αδελφός του (γεννημένος το [[1866]]) ήταν μέλος της "Ναρόντναγια Βόλια" (μιας επαναστατικής τρομοκρατικής οργάνωσης), και λόγω της συμμετοχής του στην ανεπιτυχή απόπειρα δολοφονίας κατά του τσάρου Αλεξάνδρου Γ΄, εκτελέσθηκε ([[1891]]) . Το γεγονός αυτό υπήρξε καθοριστικό στη ζωή του Λένιν.
[[Αρχείο:Lenin-circa-1887.jpg|right|thumb|Βλαντιμίρ Ουλιάνωφ (Λένιν) περίπου το 1887]]
Τρίτο παιδί μιας οκταμελούς οικογένειας, ο Λένιν ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο γυμνάσιο του Σιμπίρσκ το [[1887]], όπου κέρδισε χρυσό μετάλλιο για τις επιδόσεις του. ΕισήλθεΤον στοΑύγουστο του 1887 μπήκε στη νομικόΝομική τμήμαΣχολή του πανεπιστημίου του [[Καζάν]], αλλά απεβλήθηαποβλήθηκε το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, γιαλόγω τητης συμμετοχήσυμμετοχής του σε φοιτητικήπαράνομη πολιτικήσυνάντησ συγκέντρωσηεπαναστατών φοιτητών, και εξορίστηκε. Το φθινόπωρο του [[1889]] έλαβε την άδεια να επιστρέψει στο Καζάν, όπου άρχισε τη συστηματική μελέτη του [[Καρλ Μαρξ|Μαρξ]] και συνδέθηκε με μέλη του τοπικού μαρξιστικού κύκλου. Συνέχισε μόνος του τις σπουδές του και το 1891 πήρε άδεια εξάσκησης του νομικού επαγγέλματος.
 
== Εισαγωγή στο Μαρξισμό ==
Το [[1891]] ο Λένιν πέρασε τις εξετάσεις της Νομικής του πανεπιστημίου της [[Αγία Πετρούπολη|Αγίας Πετρούπολης]], και το [[1892]] άρχισε την πρακτική εξάσκηση ως δικηγόρος στη [[Σαμάρα (Ρωσία)|Σαμάρα]], όπου αναλαμβάνειανέλαβε την υπεράσπιση σε διάφορες δίκες. Τη ζωή του, εντούτοις, γέμιζαν κυρίως η μελέτη του μαρξισμού και η προσήλωσή του στην οικονομική και πολιτική ανάπτυξη της Ρωσίας και στη συνέχεια ολόκληρου του κόσμου.
 
ΤοΗ μαρξιστική του δράση άρχισε κυρίως από το [[18941834]], μετακόμισεόταν έφτασε στην Αγία Πετρούπολη, και άρχισεήρθε τηνσε επαφή με τους μαρξιστικούς ομίλους προπαγανδιστικήτης εργασίαπόλης. Σ' αυτήν την περίοδο ανήκουν τα πρώτα πολεμικά μανιφέστα του Λένιν με τα οποία επιτίθεταιεπιτέθηκε στο λαϊκό κόμμα και που διακινούνταιδιακινήθηκαν από χέρι σε χέρι με τη μορφή χειρογράφων. Αμέσως μετά, ο Λένιν άρχισε από τον Τύπο έναν θεωρητικό αγώνα ενάντια στους διαστρεβλωτές της μαρξιστικής θεωρίας.
 
== Σοσιαλδημοκρατική περίοδος ==
[[Αρχείο:Union-de-Lucha.jpg|thumb|left|200px|Ο Λένιν με μέλη της "Ένωσης για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης"]]
[[Αρχείο:Krupskaja.jpg|thumb|right|150px|Η σύζυγος του Λένιν, Ναντέζντα Κρούπσκαγια]]
Την άνοιξη του [[1895]] ο Λένιν μετέβη στην [[Ελβετία]] (όπου συνάντησε τον "πατριάρχη" του ρωσικού μαρξισμού [[Γκεόργκι Πλεχάνοφ]]), στο [[Παρίσι]] και στο [[Βερολίνο]]. Με την επιστροφή του στην Αγία Πετρούπολη, ο Λένιν ενοποίησε τους μαρξιστικούς κύκλους της πόλης σε ενιαία πολιτική οργάνωση, η οποία αργότερα έγινε γνωστή με το όνομα «Ένωση της Πάλης για τη Χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης». Δύο μήνες αργότερα όμως η οργάνωση εξαρθρώθηκε και ο Λένιν και οι στενότεροι συνεργάτες του συνελήφθησαν. Πέρασε το [[1896]] στη φυλακή και τον Φεβρουάριο του [[1897]] εξορίστηκε για τρία χρόνια στο χωριό Σουσένγσκογιε στην ανατολική [[Σιβηρία]], ως τις [[29 Ιανουαρίου]] του [[1900]].
Τον Απρίλιο του [[1895]] βρέθηκε στο εξωτερικό προκειμένου να συναντήσει τους Πλεχάνοφ, Ζασούλιτς, Αξελρόντ και τη μαρξιστική ομάδα γνωστή ως «Οσβομποζδένιγιε τρουντά» (απελευθέρωση της εργατικής τάξης). Με την επιστροφή του στην Αγία Πετρούπολη, οργάνωσε την παράνομη «Ένωση για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης» που έγινε γρήγορα μια σημαντική οργάνωση, και συνέχισε την προπαγάνδα μεταξύ των εργαζομένων.
 
Το [[1898]] παντρεύτηκε τη Ν.Κ. Κρούπσκαγια, συνεργάτιδά του στην εργατική Ένωση της Αγίας Πετρούπολης και πιστή σύντροφο για τα υπόλοιπα 26 χρόνια της ζωής του. Κατά τη διάρκεια της εξορίας τελείωσε τη σημαντικότερη οικονομική εργασία του, «''Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία''», βασισμένη σε έναν τεράστιο όγκο στατιστικού υλικού ([[1899]]).
Τον Δεκέμβριο του 1895 ο Λένιν και οι στενότεροι συνεργάτες του συνελήφθησαν. Πέρασε το [[1896]] στη φυλακή, και τον Φεβρουάριο του [[1897]] εξορίστηκε για τρία χρόνια στην επαρχία [[Γενισέης]] στην ανατολική [[Σιβηρία]].
 
ΤοΣτις [[1900]]16 ο Λένιν πήγε στην [[ΕλβετίαΙουλίου]] γιατου να1900 κανονίσει,ο μεΛένιν τηνεγκατέλειψε ομάδατη «Απελευθέρωσης της εργατικής τάξης»Ρωσία, τηλόγω δημοσίευσητων ενόςδιωγμών επαναστατικούαπό φυλλαδίουτην προοριζόμενουτσαρική γιααστυνομία τηκαι Ρωσία.μετέβη Στοστη τέλος[[Γερμανία]], τουόπου έτουςεξέδωσε τοτην πρώτοανατρεπτική φύλλοεφημερίδα της εφημερίδας «''Ίσκρα»'' (Σπίθα), εμφανίστηκεη στοοποία [[Μόναχο]]διανεμήθηκε παράνομα στη Ρωσία, με το σύνθημα «Από τη σπίθα στη φλόγα». Στόχος του ήταν να δώσει μια μαρξιστική ερμηνεία των προβλημάτων της επανάστασης και να διαμορφώσει ένα συγκεντρωτικό «υπόγειο» επαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό κίνημα, το οποίο ως καθοδηγητής του προλεταριάτου θα ξεκινούσε τον αγώνα εναντίον του τσαρικού καθεστώτος. Η ιδέα μιας συγκροτημένης κομματικής ηγεσίας στον αγώνα του προλεταριάτου σε όλες τις μορφές και τις εκδηλώσεις του, που είναι μια από τις κεντρικές αρχές του λενινισμού, συνδέεται με την αντίληψη της ηγεμονίας της εργατικής τάξης μέσα στη δημοκρατική μετεξέλιξη της χώρας. Αυτή η ιδέα βρήκε την άμεση έκφρασή της στο πρόγραμμα της δικτατορίας του προλεταριάτου όταν η ανάπτυξη της επαναστατικής κίνησης προετοίμασε τις συνθήκες για την επανάσταση του Οκτωβρίου.
Το [[1898]] παντρεύτηκε τη Ν.Κ. Κρούπσκαγια, συνεργάτιδά του στην εργατική Ένωση της Αγίας Πετρούπολης και πιστή σύντροφο για τα υπόλοιπα 26 χρόνια της ζωής του. Κατά τη διάρκεια της εξορίας τελείωσε τη σημαντικότερη οικονομική εργασία του, «''Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία''», βασισμένη σε έναν τεράστιο όγκο στατιστικού υλικού ([[1899]]).
 
Τον Απρίλιο του [[1902]] ο Λένιν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το [[Μόναχο]] και να μεταβεί στο Λονδίνο, ενώ την άνοιξη του [[1903]] μετακινήθηκε στη [[Γενεύη]].
Το [[1900]] ο Λένιν πήγε στην [[Ελβετία]] για να κανονίσει, με την ομάδα «Απελευθέρωσης της εργατικής τάξης», τη δημοσίευση ενός επαναστατικού φυλλαδίου προοριζόμενου για τη Ρωσία. Στο τέλος του έτους το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Ίσκρα» (Σπίθα) εμφανίστηκε στο [[Μόναχο]], με το σύνθημα «Από τη σπίθα στη φλόγα». Στόχος του ήταν να δώσει μια μαρξιστική ερμηνεία των προβλημάτων της επανάστασης και να διαμορφώσει ένα συγκεντρωτικό «υπόγειο» επαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό κίνημα, το οποίο ως καθοδηγητής του προλεταριάτου θα ξεκινούσε τον αγώνα εναντίον του τσαρικού καθεστώτος. Η ιδέα μιας συγκροτημένης κομματικής ηγεσίας στον αγώνα του προλεταριάτου σε όλες τις μορφές και τις εκδηλώσεις του, που είναι μια από τις κεντρικές αρχές του λενινισμού, συνδέεται με την αντίληψη της ηγεμονίας της εργατικής τάξης μέσα στη δημοκρατική μετεξέλιξη της χώρας. Αυτή η ιδέα βρήκε την άμεση έκφρασή της στο πρόγραμμα της δικτατορίας του προλεταριάτου όταν η ανάπτυξη της επαναστατικής κίνησης προετοίμασε τις συνθήκες για την επανάσταση του Οκτωβρίου.
 
== Ηγέτης των Μπολσεβίκων ==
Το δεύτεροκαλοκαίρι του 1903 ο Λένιν πήρε ενεργό μέρος στο 2ο συνέδριο του [[Ρωσικό ΣοσιαλιστικόΣοσιαλδημοκρατικό ΔημοκρατικόΕργατικό Κόμμα των Εργαζομένων|Ρωσικού ΣοσιαλιστικούΣοσιαλδημοκρατικού ΔημοκρατικούΕργατικού Κόμματος των Εργαζομένων]], (RSDLP)τις αρχές του οποίου είχε ασπαστεί από τα χρόνια της εξορίας του στη Σιβηρία. Το συνέδριο αυτό άρχισε τον Ιούλιο του 1903 στις [[Βρυξέλλες]], καιαλλά τομετά [[Λονδίνο]],τις τονπρώτες Ιούλιοτου καισυνεδριάσεις υποχρεώθηκε να μεταφερθεί τον Αύγουστο τουστο Λονδίνο, λόγω των παρενοχλήσεων της [[1903Βέλγιο|βελγικής]], αστυνομίας. Το συνέδριο αυτό ενέκρινε το πρόγραμμα που επεξεργάστηκαν ο Πλεχάνοφ και ο Λένιν, όμως έληξε με την ιστορική διάσπαση του κόμματος σε [[Μπολσεβίκοι|Μπολσεβίκους]], υπό την ηγεσία του Λένιν, και [[Μενσεβίκοι|Μενσεβίκους]]. Έτσι ο Λένιν εμφανίστηκε ως ηγέτης του μπολσεβικικού τμήματος, αργότερα μπολσεβικικού κόμματος. Οι διαφορές αφορούσαν την τακτική και τελικά το πρόγραμμα του κόμματος. Οι Μενσεβίκοι προσπάθησαν να εναρμονίσουν την πολιτική του ρωσικού προλεταριάτου με αυτήν της φιλελεύθερης αστικής τάξης. Ο Λένιν είδε στους αγρότες τον πιο στενό σύμμαχο του προλεταριάτου. Οι περιστασιακές συμφωνίες και οι στενότερες σχέσεις με τους Μενσεβίκους απέτυχαν να σταματήσουν τη σταθερή απομάκρυνση των δύο γραμμών — επαναστατικής—επαναστατικής και οπορτουνιστικής —οπορτουνιστικής— προλεταριακής και αστικής. Ο αγώνας με τους Μενσεβίκους σφυρηλάτησε την πορεία που οδήγησε στην απόσχιση από τη Δεύτερη Διεθνή ([[1914]]), στην επανάσταση του Οκτωβρίου ([[1917]]) και στην αλλαγή του ονόματος του κόμματος από σοσιαλδημοκρατικό σε κομμουνιστικό ([[1918]]).
 
== Η Επανάσταση του 1905 και τα επακόλουθα ==
ΕπαναστατικήΣτη κατάστασηΡωσία δημιουργήθηκε στηεπαναστατική χώρακατάσταση από την ήττα του στρατού και του ναυτικού στο ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο, τους πυροβολισμούς εναντίον των εργαζομένων στις [[9 Ιανουαρίου]] του [[1905]] και από τις αγροτικές ταραχές και τις πολιτικές απεργίες. Το πρόγραμμα του Λένιν ήταν η προετοιμασία ενός ένοπλου ξεσηκωμού των μαζών κατά του τσαρικού καθεστώτος και η δημιουργία μιας προσωρινής κυβέρνησης για να οργανώσει την επαναστατική δημοκρατική δικτατορία των εργατών και των αγροτών. Το τρίτο συνέδριο του κόμματος, που αποτελούνταν αποκλειστικά από Μπολσεβίκους (Μάιος 1905), πέρασε ένα νέο αγροτικό πρόγραμμα που περιέλαβε την κατάσχεση της ιδιοκτησίας των γαιοκτημόνων. Τον Οκτώβριο του 1905 ξεκίνησε μία πανρωσική απεργία. Στις 17 του μήνα ο [[Τσάροςτσάρος]] δημοσίευσε τη διακήρυξή του για «Σύνταγμα.». Αρχές Νοεμβρίου ο Λένιν επέστρεψε στη Ρωσία από τη [[Γενεύη]], και απευθύνθηκε στους Μπολσεβίκους για να προσελκύσει στο κόμμα ευρύτερες μάζες εργαζομένων, αλλά και για να διατηρήσει τους παράνομους μηχανισμούς τους σε αναμονή για αντί-επαναστατικάαντιεπαναστατικά χτυπήματα. Στα γεγονότα του 1905 ο Λένιν διέκρινε τρία κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα:
 
# την προσωρινή αντίληψη από τους ανθρώπους της πραγματικής πολιτικής ελευθερίας
# τη δημιουργία νέας, αν και μόνο δυνητικής, επαναστατικής δύναμης με τη μορφή των Σοβιέτ των αντιπροσώπων των εργαζομένων, των στρατιωτών και των αγροτών
Γραμμή 119 ⟶ 116 :
Αυτά τα συμπεράσματα, από τα γεγονότα του 1905, έγιναν οι κατευθυντήριες αρχές της πολιτικής του Λένιν το [[1917]] και οδήγησαν στη δικτατορία του προλεταριάτου, την οποία επρόκειτο να ασκήσει το σοβιετικό κράτος.
 
Η εξέγερση στη [[Μόσχα]] στο τέλος Δεκεμβρίου, χωρίς την υποστήριξη του στρατού, χωρίς ταυτόχρονες εξεγέρσεις σε άλλες πόλεις και ικανοποιητική συμμετοχή σε άλλες περιοχές της χώρας, καταστάλθηκε γρήγορα. Η φιλελεύθερη αστική τάξη ήρθε στο προσκήνιο. Η εποχή των πρώτων δύο Δουμών άρχισε. Αυτή τη στιγμή,Τότε ο Λένιν διατύπωσε τις αρχές της επαναστατικής εκμετάλλευσης των κοινοβουλευτικών μεθόδων ως μέσο νέας επίθεσης. Τον Δεκέμβριο του 1907 ο Λένιν αναχώρησεέφυγε για δέκα χρόνια από τη Ρωσία, για να επιστρέψει το 1917, συμμετέχοντας εν τω μεταξύ ενεργά στον ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα των μπολσεβίκων. Άρχιζε η εποχή της αντεπανάστασης, των διώξεων, της εξορίας, των εκτελέσεων και της αποδημίας.
 
== Πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση ==
 
Ο Λένιν μετακόμισε στη [[Φινλανδία]] για λόγους ασφάλειας. Συνέχισε να ταξιδεύει στην [[Ευρώπη]] και συμμετείχε σε πολλά [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστικά]] συνέδρια και δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της Διάσκεψης του Τσίμμερβαλντ το [[1915]]. Όταν η Ινέσσα Αρμάντ εγκατέλειψε τη Ρωσία και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, συνάντησε τον Λένιν και άλλους εξόριστους μπολσεβίκους και εξελίχθηκε σε άμεση συνεργάτιδά του.
 
ΣτιςΤον [[16 Απριλίου]]Απρίλιο του [[1917]] επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη από την Ελβετία μετά την πτώση του τσάρου [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαου Β΄]]. ΑνέλαβεΧιλιάδες ηγετικόοπαδοί ρόλοτου στοΛένιν, μεταξύ αυτών μπολσεβικικόένοπλοι κίνημαστρατιώτες και εξέδωσεναύτες, τιςτον «''Θέσειςπερίμεναν στο σιδηροδρομικό σταθμό της 4ηςΦινλανδίας, στην Αγία Πετρούπολη, προς τους οποίους μίλησε ανεβασμένος σε τεθωρακισμένο όχημα. Την επομένη ο Λένιν παρουσίασε σε συγκέντρωση των μπολσεβίκων τις περιβόητες «Θέσεις του Απρίλη''». Μετά από την αποτυχημένη εξέγερση των εργαζομένων τον Ιουλίου, έφυγε στη Φινλανδία για ασφάλεια. Επέστρεψε τον Οκτώβριο, υποκινώντας ένοπλη επανάσταση με το σύνθημα «όλη η δύναμη στα Σοβιέτ!», ενάντια στην Προσωρινή κυβέρνηση του Κέρενσκι. Οι ιδέες του για τη διακυβέρνηση εκφράστηκαν στο δοκίμιό του «''Κράτος και επανάσταση''», όπου απαίτησε μια νέα μορφή διακυβέρνησης βασισμένη στα συμβούλια των εργαζομένων, τα Σοβιέτ.
 
Έχει υποστηριχτεί ότι ο Λένιν έφθασε στην Πετρούπολη από την Ελβετία με τη βοήθεια της [[Γερμανία|Γερμανικής]] αυτοκρατορίας. Αυτόπτες μάρτυρες φέρεται να επιβεβαιώνουν πως μεταφέρθηκε με σφραγισμένο τραίνο το οποίο κατά τη διαδρομή συνοδευόταν από Γερμανούς στρατιώτες. Ο Κάιζερ πίστευε ότι ο Λένιν θα παρέλυε το ρωσικό στρατό μέσω της επανάστασης και έτσι θα τελείωνε ο πόλεμος στο Ανατολικό μέτωπο. Φαίνεται ότι τον θεώρησε μόνο ως πρόσκαιρη μορφή που θα έχανε τη δύναμη του σύντομα.
Γραμμή 143 ⟶ 139 :
 
== Η Σοβιετική κυριαρχία ==
 
{{Κομμουνισμός}}
 
Γραμμή 159 ⟶ 154 :
 
== Απόπειρα δολοφονίας ==
 
Στις [[30 Αυγούστου]] [[1918]] η Φάνια Καπλάν, μέλος του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος, πλησίασε το Λένιν μετά από μία ομιλία του σε κάποια συνεδρίαση και ενώ βρισκόταν στο δρόμο για το αυτοκίνητό του. Τον φώναξε και όταν αυτός γύρισε τον πυροβόλησε τρεις φορές, δύο από τις σφαίρες τον βρήκαν στον ώμο και τον πνεύμονα. Ο Λένιν οδηγήθηκε στο διαμέρισμά του στο [[Κρεμλίνο_της_Μόσχας|Κρεμλίνο]], και αρνήθηκε την εισαγωγή του σε νοσοκομείο, πιστεύοντας πως άλλοι δολοφόνοι θα τον περίμεναν εκεί. Οι γιατροί κλήθηκαν, αλλά αποφάσισαν ότι ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο να αφαιρεθούν οι σφαίρες. Ο Λένιν συνήλθε τελικά, αν και η υγεία του εξασθένησε από αυτό το σημείο. Θεωρείται ότι το γεγονός αυτό συνέβαλε στον πρόωρο θάνατό του.
 
Γραμμή 173 ⟶ 167 :
 
Ενόσω ο Λένιν ήταν καθηλωμένος, ο Στάλιν αξιοποίησε πλήρως τις δυνάμεις του ως γενικός γραμματέας. Στο συνέδριο του κόμματος έλαβε την άδεια να αποβάλει τα «ανεπαρκή» κομματικά μέλη. Αυτό ο Στάλιν το εκμεταλλεύτηκε για να απομακρύνει χιλιάδες υποστηρικτές του Λέοντα Τρότσκι, βασικού ανταγωνιστή του για την ηγεσία του κόμματος. Σαν γενικός γραμματέας, ο Στάλιν είχε επίσης τη δύναμη να διορίζει και να παύει ανθρώπους από σημαντικές κυβερνητικές θέσεις. Οι νέοι κάτοχοι αυτών των θέσεων γνώριζαν καλά ότι όφειλαν την προώθησή τους στο Στάλιν. Επίσης ήξεραν ότι εάν η συμπεριφορά τους δεν τον ευχαριστούσε θα αντικαθίσταντο.
 
 
Περικυκλωμένος από τους υποστηρικτές του, η αυτοπεποίθηση του Στάλιν άρχισε να αυξάνεται. Τον Οκτώβριο του 1922, διαφώνησε με το Λένιν σχετικά με το ζήτημα του εξωτερικού εμπορίου. Όταν το θέμα συζητήθηκε στην κεντρική Επιτροπή επικράτησε η άποψη του Στάλιν. Ο Λένιν άρχισε να φοβάται ότι ο Στάλιν ανελάμβανε την ηγεσία του Κόμματος. Τότε έγραψε στο Λέοντα Τρότσκι και ζήτησε τη στήριξή του. Ο Τρότσκι συμφώνησε και στην επόμενη συνεδρίαση της κεντρικής Επιτροπής η απόφαση σχετικά με το εξωτερικό εμπόριο ανατράπηκε. Ο Λένιν, που ήταν πολύ άρρωστος για να παρευρεθεί, έγραψε στον Τρότσκι για να τον συγχαρεί για την επιτυχία του και να του προτείνει στο μέλλον να λειτουργήσουν μαζί ενάντια στο Στάλιν.
Γραμμή 216 ⟶ 209 :
 
== Στον πολιτικό μύθο της Σοβιετικής Ένωσης ==
Ο Λένιν είχε σημαντική θέση στονστην πολιτική πολιτικό μύθοιστορία της Σοβ.Σοβιετικής Ένωσης. Η Οθέση μύθος αυτόςαυτή επιβλήθηκε από το Κομμ.Κομμουνιστικό Κόμμα με σκοπό τη δημιουργία μιας κοινής σοβιετικής εθνικής ταυτότητας που θα ένωνε τις πολυάριθμες εθνικές ομάδες της ΕΣΣΔ. Η ηγεσία καλλιέργησε την εικόνα του Λένιν ως του σημαντικότερου προσώπου που έφερε τη νίκη του “λαού”λαού επί των «καταπιεστών» του (εισαγωγικά όπως στην πηγή). Μετά τοντο θάνατό του δημιουργήθηκε μια λατρεία σχεδόν θρησκευτική (cult) και το πρόσωπό του έπρεπε να τιμάται χωρίς να εγείρονται ερωτήσεις. Σε ένα κράτος με μεγάλο αριθμό αγραμμάτων που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν εύκολα τα αφηρημένα ιδεολογικά σχήματα, χρησιμοποιήθηκαν πολύ πορτραίτα, αγάλματα, βιβλία, ταινίες κτλ γύρω από τον Λένιν. Το έργο του αναβαθμίστηκε ώστε να εμφανίζεται ως βελτίωση των ιδεών του ΜάρξΜαρξ και του Έγκελς για τον σοσιαλισμό. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε πολύ ο όρος «επιστημονικός» σαν προσδιοριστικό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
 
Το 1970 οι Σοβιετικοί εόρτασαν την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Λένιν με εξαιρετική λαμπρότητα και με τη συμμετοχή εκπροσώπων κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων από ολόκληρη την υφήλιο.
 
Όταν κατά την εποχή της Γκλασνόστ κάποιοι ιστορικοί άρχισαν να θέτουν ερωτηματικά για τον μύθο του Λένιν, προκάλεσαν σοκ. Ο Selyunin, ένας από τους πρώτους ιστορικούς που είδαν με σκεπτικισμό τον Λένιν, ομολογούσε ότι η απομυθοποίηση ήταν δύσκολη και για τον ίδιο, όπως π.χ. στην περίπτωση όπου φάνηκε να προκύπτει ότι ο Λένιν είχε ξεκινήσει τη διαδικασία που οδήγησε στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας του Στάλιν.<ref>[http://www.jstor.org/discover/10.2307/3791623?uid=2129&uid=2&uid=70&uid=4&sid=21102076779553 Carol Barner-Barry & Cynthia Hody (1994) Soviet Marxism-Leninism as Mythology, Political Psychology, vol. 15, No 4, pp 609-612, 615, 621.]</ref>