Βλαντίμιρ Λένιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Έχει τα θέματά του το παρόν λήμμα και δεν είναι μόνο η έλλειψη πηγών... |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Δεν ολοκληρώθηκαν οι προσθήκες. Θα μπουν και άλλα στοιχεία καθώς και πηγές. |
||
Γραμμή 82:
== Τα πρώτα χρόνια ==
[[Αρχείο:Lenin family.jpg|thumb|left|150px|Οικογένεια
Η κορυφαία αυτή επαναστατική προσωπικότητα, οι ιδέες και το έργο της οποίας σφράγισαν τις πολιτικές εξελίξεις του 20ού αιώνα μέσω της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία και την ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης, γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του [[1870]] στην πόλη [[Ουλιάνοφσκ|Σιμπίρσκ]] της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]], στις όχθες του [[Βόλγας|Βόλγα]]. Ο πατέρας του,
Ο μεγαλύτερος αδελφός του (γεννημένος το [[1866]]) ήταν μέλος της
▲Ο πατέρας του, Ιλγιά Νικολάγιεβιτς Ουλιάνοφ (1831 - 1886), ήταν διευθυντής σχολείου. Η μητέρα του, Μαρία Αλεξάνδροβνα Μπλανκ (1835 - 1916), ήταν κόρη ιατρού που ονομαζόταν Μπεργκ. Η οικογένεια Ουλιάνοφ έχει τις ρίζες της σε διάφορες εθνότητες όπως την [[Ρώσοι|Ρωσική]], Γερμανική και [[Εβραίοι|Εβραϊκή]]. Ο Λένιν ήταν βαπτισμένος στην Ρωσική Ορθόδοξη εκκλησία.
▲Ο μεγαλύτερος αδελφός του (γεννημένος το [[1866]]) ήταν μέλος της "Ναρόντναγια Βόλια" (μιας επαναστατικής τρομοκρατικής οργάνωσης), και λόγω της συμμετοχής του στην ανεπιτυχή απόπειρα δολοφονίας κατά του τσάρου Αλεξάνδρου Γ΄, εκτελέσθηκε ([[1891]]) . Το γεγονός αυτό υπήρξε καθοριστικό στη ζωή του Λένιν.
[[Αρχείο:Lenin-circa-1887.jpg|right|thumb|Βλαντιμίρ Ουλιάνωφ (Λένιν) περίπου το 1887]]
Τρίτο παιδί μιας οκταμελούς οικογένειας, ο Λένιν ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο γυμνάσιο του Σιμπίρσκ το [[1887]], όπου κέρδισε χρυσό μετάλλιο για τις επιδόσεις του.
== Εισαγωγή στο Μαρξισμό ==
Το [[1891]] ο Λένιν πέρασε τις
== Σοσιαλδημοκρατική περίοδος ==
[[Αρχείο:Union-de-Lucha.jpg|thumb|left|200px|Ο Λένιν με μέλη της "Ένωσης για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης"]]
[[Αρχείο:Krupskaja.jpg|thumb|right|150px|Η σύζυγος του Λένιν, Ναντέζντα Κρούπσκαγια]]
Την άνοιξη του [[1895]] ο Λένιν μετέβη στην [[Ελβετία]] (όπου συνάντησε τον "πατριάρχη" του ρωσικού μαρξισμού [[Γκεόργκι Πλεχάνοφ]]), στο [[Παρίσι]] και στο [[Βερολίνο]]. Με την επιστροφή του στην Αγία Πετρούπολη, ο Λένιν ενοποίησε τους μαρξιστικούς κύκλους της πόλης σε ενιαία πολιτική οργάνωση, η οποία αργότερα έγινε γνωστή με το όνομα «Ένωση της Πάλης για τη Χειραφέτηση της Εργατικής Τάξης». Δύο μήνες αργότερα όμως η οργάνωση εξαρθρώθηκε και ο Λένιν και οι στενότεροι συνεργάτες του συνελήφθησαν. Πέρασε το [[1896]] στη φυλακή και τον Φεβρουάριο του [[1897]] εξορίστηκε για τρία χρόνια στο χωριό Σουσένγσκογιε στην ανατολική [[Σιβηρία]], ως τις [[29 Ιανουαρίου]] του [[1900]].
Το [[1898]] παντρεύτηκε τη Ν.Κ. Κρούπσκαγια, συνεργάτιδά του στην εργατική Ένωση της Αγίας Πετρούπολης και πιστή σύντροφο για τα υπόλοιπα 26 χρόνια της ζωής του. Κατά τη διάρκεια της εξορίας τελείωσε τη σημαντικότερη οικονομική εργασία του
▲Το [[1898]] παντρεύτηκε τη Ν.Κ. Κρούπσκαγια, συνεργάτιδά του στην εργατική Ένωση της Αγίας Πετρούπολης και πιστή σύντροφο για τα υπόλοιπα 26 χρόνια της ζωής του. Κατά τη διάρκεια της εξορίας τελείωσε τη σημαντικότερη οικονομική εργασία του, «''Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία''», βασισμένη σε έναν τεράστιο όγκο στατιστικού υλικού ([[1899]]).
Τον Απρίλιο του [[1902]] ο Λένιν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το [[Μόναχο]] και να μεταβεί στο Λονδίνο, ενώ την άνοιξη του [[1903]] μετακινήθηκε στη [[Γενεύη]].
▲Το [[1900]] ο Λένιν πήγε στην [[Ελβετία]] για να κανονίσει, με την ομάδα «Απελευθέρωσης της εργατικής τάξης», τη δημοσίευση ενός επαναστατικού φυλλαδίου προοριζόμενου για τη Ρωσία. Στο τέλος του έτους το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Ίσκρα» (Σπίθα) εμφανίστηκε στο [[Μόναχο]], με το σύνθημα «Από τη σπίθα στη φλόγα». Στόχος του ήταν να δώσει μια μαρξιστική ερμηνεία των προβλημάτων της επανάστασης και να διαμορφώσει ένα συγκεντρωτικό «υπόγειο» επαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό κίνημα, το οποίο ως καθοδηγητής του προλεταριάτου θα ξεκινούσε τον αγώνα εναντίον του τσαρικού καθεστώτος. Η ιδέα μιας συγκροτημένης κομματικής ηγεσίας στον αγώνα του προλεταριάτου σε όλες τις μορφές και τις εκδηλώσεις του, που είναι μια από τις κεντρικές αρχές του λενινισμού, συνδέεται με την αντίληψη της ηγεμονίας της εργατικής τάξης μέσα στη δημοκρατική μετεξέλιξη της χώρας. Αυτή η ιδέα βρήκε την άμεση έκφρασή της στο πρόγραμμα της δικτατορίας του προλεταριάτου όταν η ανάπτυξη της επαναστατικής κίνησης προετοίμασε τις συνθήκες για την επανάσταση του Οκτωβρίου.
== Ηγέτης των Μπολσεβίκων ==
Το
== Η Επανάσταση του 1905 και τα επακόλουθα ==
# την προσωρινή αντίληψη από τους ανθρώπους της πραγματικής πολιτικής ελευθερίας
# τη δημιουργία νέας, αν και μόνο δυνητικής, επαναστατικής δύναμης με τη μορφή των Σοβιέτ των αντιπροσώπων των εργαζομένων, των στρατιωτών και των αγροτών
Γραμμή 119 ⟶ 116 :
Αυτά τα συμπεράσματα, από τα γεγονότα του 1905, έγιναν οι κατευθυντήριες αρχές της πολιτικής του Λένιν το [[1917]] και οδήγησαν στη δικτατορία του προλεταριάτου, την οποία επρόκειτο να ασκήσει το σοβιετικό κράτος.
Η εξέγερση στη [[Μόσχα]] στο τέλος Δεκεμβρίου, χωρίς την υποστήριξη του στρατού, χωρίς ταυτόχρονες εξεγέρσεις σε άλλες πόλεις και ικανοποιητική συμμετοχή σε άλλες περιοχές της χώρας, καταστάλθηκε γρήγορα. Η φιλελεύθερη αστική τάξη ήρθε στο προσκήνιο. Η εποχή των πρώτων δύο Δουμών άρχισε.
== Πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση ==
Ο Λένιν μετακόμισε στη [[Φινλανδία]] για λόγους ασφάλειας. Συνέχισε να ταξιδεύει στην [[Ευρώπη]] και συμμετείχε σε πολλά [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστικά]] συνέδρια και δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της Διάσκεψης του Τσίμμερβαλντ το [[1915]]. Όταν η Ινέσσα Αρμάντ εγκατέλειψε τη Ρωσία και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, συνάντησε τον Λένιν και άλλους εξόριστους μπολσεβίκους και εξελίχθηκε σε άμεση συνεργάτιδά του.
Έχει υποστηριχτεί ότι ο Λένιν έφθασε στην Πετρούπολη από την Ελβετία με τη βοήθεια της [[Γερμανία|Γερμανικής]] αυτοκρατορίας. Αυτόπτες μάρτυρες φέρεται να επιβεβαιώνουν πως μεταφέρθηκε με σφραγισμένο τραίνο το οποίο κατά τη διαδρομή συνοδευόταν από Γερμανούς στρατιώτες. Ο Κάιζερ πίστευε ότι ο Λένιν θα παρέλυε το ρωσικό στρατό μέσω της επανάστασης και έτσι θα τελείωνε ο πόλεμος στο Ανατολικό μέτωπο. Φαίνεται ότι τον θεώρησε μόνο ως πρόσκαιρη μορφή που θα έχανε τη δύναμη του σύντομα.
Γραμμή 143 ⟶ 139 :
== Η Σοβιετική κυριαρχία ==
{{Κομμουνισμός}}
Γραμμή 159 ⟶ 154 :
== Απόπειρα δολοφονίας ==
Στις [[30 Αυγούστου]] [[1918]] η Φάνια Καπλάν, μέλος του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος, πλησίασε το Λένιν μετά από μία ομιλία του σε κάποια συνεδρίαση και ενώ βρισκόταν στο δρόμο για το αυτοκίνητό του. Τον φώναξε και όταν αυτός γύρισε τον πυροβόλησε τρεις φορές, δύο από τις σφαίρες τον βρήκαν στον ώμο και τον πνεύμονα. Ο Λένιν οδηγήθηκε στο διαμέρισμά του στο [[Κρεμλίνο_της_Μόσχας|Κρεμλίνο]], και αρνήθηκε την εισαγωγή του σε νοσοκομείο, πιστεύοντας πως άλλοι δολοφόνοι θα τον περίμεναν εκεί. Οι γιατροί κλήθηκαν, αλλά αποφάσισαν ότι ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο να αφαιρεθούν οι σφαίρες. Ο Λένιν συνήλθε τελικά, αν και η υγεία του εξασθένησε από αυτό το σημείο. Θεωρείται ότι το γεγονός αυτό συνέβαλε στον πρόωρο θάνατό του.
Γραμμή 173 ⟶ 167 :
Ενόσω ο Λένιν ήταν καθηλωμένος, ο Στάλιν αξιοποίησε πλήρως τις δυνάμεις του ως γενικός γραμματέας. Στο συνέδριο του κόμματος έλαβε την άδεια να αποβάλει τα «ανεπαρκή» κομματικά μέλη. Αυτό ο Στάλιν το εκμεταλλεύτηκε για να απομακρύνει χιλιάδες υποστηρικτές του Λέοντα Τρότσκι, βασικού ανταγωνιστή του για την ηγεσία του κόμματος. Σαν γενικός γραμματέας, ο Στάλιν είχε επίσης τη δύναμη να διορίζει και να παύει ανθρώπους από σημαντικές κυβερνητικές θέσεις. Οι νέοι κάτοχοι αυτών των θέσεων γνώριζαν καλά ότι όφειλαν την προώθησή τους στο Στάλιν. Επίσης ήξεραν ότι εάν η συμπεριφορά τους δεν τον ευχαριστούσε θα αντικαθίσταντο.
Περικυκλωμένος από τους υποστηρικτές του, η αυτοπεποίθηση του Στάλιν άρχισε να αυξάνεται. Τον Οκτώβριο του 1922, διαφώνησε με το Λένιν σχετικά με το ζήτημα του εξωτερικού εμπορίου. Όταν το θέμα συζητήθηκε στην κεντρική Επιτροπή επικράτησε η άποψη του Στάλιν. Ο Λένιν άρχισε να φοβάται ότι ο Στάλιν ανελάμβανε την ηγεσία του Κόμματος. Τότε έγραψε στο Λέοντα Τρότσκι και ζήτησε τη στήριξή του. Ο Τρότσκι συμφώνησε και στην επόμενη συνεδρίαση της κεντρικής Επιτροπής η απόφαση σχετικά με το εξωτερικό εμπόριο ανατράπηκε. Ο Λένιν, που ήταν πολύ άρρωστος για να παρευρεθεί, έγραψε στον Τρότσκι για να τον συγχαρεί για την επιτυχία του και να του προτείνει στο μέλλον να λειτουργήσουν μαζί ενάντια στο Στάλιν.
Γραμμή 216 ⟶ 209 :
== Στον πολιτικό μύθο της Σοβιετικής Ένωσης ==
Ο Λένιν είχε σημαντική θέση
Το 1970 οι Σοβιετικοί εόρτασαν την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Λένιν με εξαιρετική λαμπρότητα και με τη συμμετοχή εκπροσώπων κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων από ολόκληρη την υφήλιο.
Όταν κατά την εποχή της Γκλασνόστ κάποιοι ιστορικοί άρχισαν να θέτουν ερωτηματικά για τον μύθο του Λένιν, προκάλεσαν σοκ. Ο Selyunin, ένας από τους πρώτους ιστορικούς που είδαν με σκεπτικισμό τον Λένιν, ομολογούσε ότι η απομυθοποίηση ήταν δύσκολη και για τον ίδιο, όπως π.χ. στην περίπτωση όπου φάνηκε να προκύπτει ότι ο Λένιν είχε ξεκινήσει τη διαδικασία που οδήγησε στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας του Στάλιν.<ref>[http://www.jstor.org/discover/10.2307/3791623?uid=2129&uid=2&uid=70&uid=4&sid=21102076779553 Carol Barner-Barry & Cynthia Hody (1994) Soviet Marxism-Leninism as Mythology, Political Psychology, vol. 15, No 4, pp 609-612, 615, 621.]</ref>
|