Βικιπαίδεια

Μπέρτολτ Μπρεχτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ μ.επιμέλεια (+πρότυπο DEFAULTSORT)
μ μείον αγγλικά εισαγωγικά
Γραμμή 40:
 
[[Αρχείο:Cremer Brecht.jpg|thumb|right|250px|Άγαλμα του Μπέρτολτ Μπρεχτ στην πλατεία που φέρει σήμερα το όνομά του στο Βερολίνο.]]
Ο '''Μπέρτολτ Μπρεχτ''' (γενν. ως ''Eugen Berthold Friedrich Brecht'', [[10 Φεβρουαρίου]] [[1898]] – [[14 Αυγούστου]] [[1956]]) ήταν [[Γερμανία|Γερμανός]] [[Δράμα (λογοτεχνία)|δραματουργός]], [[σκηνοθέτης]] και [[ποιητής]] του 20ού αιώνα. Θεωρείται ο πατέρας του "«επικού θεάτρου"» (Episches Theater) στη [[Γερμανία]].
 
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε το [[1898]] στο [[Άουγκσμπουργκ]] της [[Βαυαρία|Βαυαρίας]]ς και πέθανε το 1956 στο [[Ανατολικό Βερολίνο]]. Η μητέρα του ήταν [[Προτεσταντισμός|Προτεστάντισσα]] και ο πατέρας του [[Καθολικισμός|ΚαθολικόςΡωμαιοκαθολικός]] διευθυντής εταιρείας χάρτου. Σπούδασε [[ιατρική]] στο [[Πανεπιστήμιο του Μονάχου]] (1917 - 1921), επιστρατεύεται ως νοσοκόμος και υπηρετεί στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Αρχίζει να γράφει [[Ποίηση|ποιήματα]] και [[Θέατρο|θεατρικά]]. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του ήταν το ''"Εγκόλπιο ευσέβειας"'' (''Hauspostille'').
 
Κατά τη διάρκεια της [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης|Δημοκρατίας της Βαϊμάρης]], συνάντησε και δούλεψε με τοτον συνθέτη [[Χανς Έισλερ]] και ανέπτυξαν φιλία ζωής. Γνώρισε και τη [[Χέλενε Βάιγγελ]], τη δεύτερη γυναίκα του, που τον συνόδεψε αργότερα στην εξορία μέχρι το τέλος της ζωής του.
 
Το [[1922]] παντρεύτηκενυμφεύτηκε την τραγουδίστρια της όπερας [[Μαριάν Ζόφ]]. Η κόρη τους [[Ανν Χιόμπ]] γεννήθηκε ένα χρόνο μετά. Το [[1923]] προσλήφθηκε βοηθός σκηνοθέτη στο Γερμανικό Θέατρο του [[Βερολίνο|Βερολίνου]] υπό τη διεύθυνση του Μαξ Ράινχαρτ. Άρχισε να φοιτά στη [[Μαρξισμός|Μαρξιστική]] Εργατική Σχολή και μελέτησε τον [[Διαλεκτικός Υλισμός|διαλεκτικό υλισμό]]. Το [[1930]] παντρεύτηκενυμφεύτηκε τηντη [[Χέλενε Βάιγγελ]] πουμε την οποία στη συνέχεια απέκτησαν, αρχικά, έναν γιο και, κατόπιν, μια κόρη.
 
Η προσαρμογή της ''Όπερας των ζητιάνων'' του [[Τζον Γκέι]] με το όνομα [[Η Όπερα της Πεντάρας]] (''Die Dreigroschenoper, 1928'') σε στίχους του [[Μπρεχτ|Μπέρτολτ Μπρεχτ]] και μουσική [[Κουρτ Βάιλ]] προκάλεσε αίσθηση στο [[Βερολίνο]] και ο αντίκτυπος του επηρέασε την παγκόσμια σκηνή [[Μιούζικαλ]]. Στην όπερα αυτή, ο [[Μπρεχτ]] στηλίτευε την ''«καθώς πρέπει''» [[Βερολίνο|βερολινέζικη]] [[αστική τάξη]] που πρόσαπτε στο [[προλεταριάτο]] έλλειψη ηθικής.
 
Το 1933, με την άνοδο του [[ναζισμόςΝαζισμός|ναζισμού]] στη Γερμανία, ο Μπρεχτ αυτοεξορίστηκε μέχρι το έτος 1948. Έζησε πρώτα στη [[Δανία]] και τη [[Φινλανδία]] και μετά στις [[ΗΠΑ]] καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στη [[Μόσχα]] εξέδωσε σε συνεργασία με άλλους Γερμανούς συγγραφείς το περιοδικό ''«Η Λέξη»'' (''Das Wort)''). Στις ΗΠΑ δέχθηκε έντονες διώξεις από το [[Μακαρθισμός|Μακαρθικό]] καθεστώς.
[[Αρχείο:Dreigroschenoper.JPG|thumb|200px|right|'''''Die Dreigroschenoper''''', γνήσια αφίσα από το Βερολίνο, 1928.]]▼
 
▲[[Αρχείο:Dreigroschenoper.JPG|thumb|200px|right|'''''Die Dreigroschenoper''''', γνήσια αφίσα από το Βερολίνο, 1928.]]
Μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη [[Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας]] και μαζί με τη Χέλενε Βάιγκελ (Ηelene Weigel) ίδρυσαν (1949) το ''Μπερλίνερ Ανσάμπλ'' (Berliner Ensemble). Το 1950 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών. Τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο της ΛΓΔ το 1951 και με το [[Βραβείο Ειρήνης Λένιν|Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη]] το 1954.
 
== Το έργο του ==
Τα έργα του χαρακτηρίζονταν αρχικά από πνεύμα καταδίκης του πολέμου και του [[Μιλιταρισμός|μιλιταρισμού]], ενώ στη συνέχεια παρατηρείται μια αποφασιστική στροφή στη σκέψη και τη ζωή του, που εμπνέεται από τη [[μαρξισμόςΜαρξισμός|μαρξιστική]] φιλοσοφία. Σημαντική ώθηση στη σχέση του με την [[εργατική τάξη]] και το κίνημά της έδωσε η μαζική εξαθλίωση που προκάλεσε η [[Παγκόσμια οικονομική κρίση 1929|παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929]] και η νέα ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Γερμανία.
 
Ο Μπρεχτ άρχισε την καριέρα του ως δραματουργός με μια σειρά πειραματισμούς, επηρεασμένος από τις [[Εξπρεσιονισμός|εξπρεσιονιστικές]] τεχνικές, όπως στο έργο του "''Βάαλ"'' (''Baal'', 1918). Με το αντιπολεμικό έργο του "''Ταμπούρλα μες τη Νύχτα"'' (1922) κερδίζει το [[Βραβείο Κλάιστ]] (Kleist Prize). Ήταν θαυμαστής του [[Φρανκ Βέντεκιντ]] (Frank Wedekind, 1864 - 1918) κι επηρεάστηκε σημαντικά από το κινεζικό και το ρωσικό θέατρο. Το "«διδακτικό"» και "«ανθρωπιστικό"» θέατρο που για χρόνια υπηρέτησε ο Μπρεχτ απηχεί τη μαρξιστική ιδεολογία του. Ήταν τότε πουΤότε έγραψε και το [[λιμπρέτο]] της όπερας (με μουσική του Κουρτ Βάιλ) " ''Η 'Ανοδος και η Πτώση της πόλης Μαχάγκονυ"'' (1930).
 
Ανάμεσα στα έτη 1937 και 1945, ο Μπρεχτ έγραψε τα σπουδαιότερα έργα του: "''Η Ζωή του Γαλιλαίου"'' (1937-39), "''Μάνα Κουράγιο και τα Παιδιά της"'' (1936-39), "''Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν"'' (1935-41), "''Ο Κύριος Πούντιλα και ο Υπηρέτης του Μάττι"'' (1940), "''Η 'Ανοδος του Αρτούρου Ούι"'' (1941), "''Τα Οράματα της Σιμόνης Μασάρ"'' (1940-43), "''Ο Σβέικ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο"'' (1942-43) και "''Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία"'' (1943-451945). Το 1944 γράφει το έργο "''Η ιδιωτική ζωή της κυρίαρχης φυλής"'', μια άτεγκτη κριτική της ζωής στη Γερμανία υπό το καθεστώς του [[Εθνικοσοσιαλισμός|Εθνικοσοσιαλισμού]].
 
Η παγκοσμιότητα του έργου του αναγνωρίστηκε ευρέως μετά το [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο]]. Τα έργα του κλείνουν μέσα τους μια διάρκεια, καθώς αναδεικνύουν την ανθρώπινη υπόσταση. Έτσι, όχι μόνο δεν καταλύθηκαν από το χρόνο, αλλά τώρα προβάλλονται και τιμώνται περισσότερο παρά ποτέ.
Γραμμή 89:
* ''Mutter Courage und ihre Kinder'' (H Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της, 1939)
* ''Das Verhör des Lukullus, ή Lukullus vor Gericht, ή Die Verurteilung des Lukullus'' (Hörspiel, später Opernlibretto) (Η ανάκριση του Λούκουλλου)
* ''Der gute Mensch von Sezuan'' (Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν, 1939) ― ελλην. μετάφρ. Μάριος Πλωρίτης, "<small>«ΙΘΑΚΗ»</small>"
* ''Herr Puntila und sein Knecht Matti'' (Ο κύριος Πούντιλα κι ο δούλος του ο Μάττι, 1940)
* ''Der aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui'' (Η άνοδος του Αρθούρου Ουί, 1941)
* ''Die Gesichte der Simone Machard, ή Die Stimmen'' (Τα οράματα της Σιμόν Μασάρ ή Οι φωνές, 1941)
[[File:Angelique as Yvette (Mother Courage and her children) - positive - 1982.jpg|thumb|Angelique Rockas/Αγγελική Ρόκα, Yvette, <<H Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της>> ,Internationalist Theatre, London]]
* ''Schweyk im Zweiten Weltkrieg'' (Ο Σβέικ στον Β΄ΠαγκόσμιοΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, 1943)
* ''Der kaukasische Kreidekreis'' (Ο καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία, 1944) ― ελλην. μετάφρ. Οδυσσέας Ελύτης, "<small>«ΣΧΟΛΗ ΜΩΡΑΪΤΗ»</small>"
* ''Die Tage der Commune'' (Η μέρα της Κομμούνας, 1949)
* ''Turandot oder Der Kongreß der Weißwäscher''
* Επεξεργασία της ''Αντιγόνης ''
* Επεξεργασία του Κοριολάνου''Κοριολανού'' του [[Ουίλιαμ Σαίξπηρ]]
 
 
==Βιβλιογραφία==
* Anders, Joann-Friedrich, και Klobusicky, Elizabeth,: «Πρόταση ἑρμηνείας τῆς διαμάχης Μπρέχτ-Λούκατς» , ''Ἠριδανός'', 4 (1973), σσ. 91-98
* Μιχάλης Γεωργίου, «Ο ρόλος της Ιστορίας στην μπρεχτική δραματουργία», στο «Για τους σεισμούς που μέλλονται νά 'ρθουν», ''Σύγχρονη Εποχή'', Αθήνα 2014, σσ. 223-236
 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Μπέρτολτ_Μπρεχτ"