Ουμπέρτο Έκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ +κατηγορία |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου|noref=true}}Ο '''Ουμπέρτο Έκο''' ([[ιταλ.]]: ''Umberto Eco'', [[5 Ιανουαρίου]] [[1932]]
Από το 1975 κατείχε την έδρα του Καθηγητή [[Σημειωτική|Σημειωτικής]] στο Πανεπιστήμιο της [[Μπολόνια]], ενώ από το 1988 ήταν πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του [[Σαν Μαρίνο]]. Ήταν συγγραφέας πολλών μελετών και δοκιμίων, που έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές γλώσσες ανά τον κόσμο. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1965, ενώ το 1980 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα (''Το όνομα του Ρόδου''), που τιμήθηκε με το [[βραβείο Strega]] (1981), και το ''Medicis Etranger'' (βραβείο που δίνεται στον καλύτερο ξένο λογοτέχνη στην [[Γαλλία]]) το 1982.
Γραμμή 10:
Μετά τις πιέσεις του πατέρα του, πήγε να σπουδάσει Νομική στο [[Πανεπιστήμιο του Τορίνο]], αλλά εγκατέλειψε αυτόν τον τομέα και ακολούθησε σπουδές Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας. Έγινε διδάκτορας Φιλοσοφίας το 1954, ολοκληρώνοντας τη διατριβή του με θέμα τον [[Θωμάς Ακινάτης|Θωμά Ακινάτη]]. Αυτό το θέμα αποτέλεσε και το αντικείμενο του πρώτου του βιβλίου ''Ζητήματα αισθητικής στον Θωμά Ακινάτη''. Στη διάρκεια των σπουδών του ο Έκο έπαψε να πιστεύει στον Θεό και εγκατέλειψε την Καθολική εκκλησία<ref name="Time05">{{Citation|url=http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1069054-2,00.html|title=A Resounding Eco|newspaper=Time|date=13 June 2005|quote=His new book touches on politics, but also on faith. Raised Catholic, Eco has long since left the church. ‘Even though I'm still in love with that world, I stopped believing in God in my 20s after my doctoral studies on St. Thomas Aquinas. You could say he miraculously cured me of my faith,…’}}</ref><ref name="Liukkonen03">{{cite web|url=http://www.kirjasto.sci.fi/ueco.htm|title=Umberto Eco|website=Books and Writers ''(kirjasto.sci.fi)''|first=Petri|last=Liukkonen|publisher=Kuusankoski Public Library|location=Finland|archiveurl=https://web.archive.org/web/20150210175324/http://www.kirjasto.sci.fi/ueco.htm|archivedate=10 February 2015|dead-url=yes}}</ref>
Μετά τις σπουδές άρχισε την ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία και
Το 1959 ο Έκο έχασε τη δουλειά του στη RAI, γεγονός που δεν τον ενόχλησε ιδιαίτερα, γιατί έτσι βρήκε χρόνο για να ασχοληθεί περισσότερο με την συγγραφή και τις διαλέξεις. Με το δεύτερο βιβλίο του (''Τέχνη και κάλλος στην αισθητική του Μεσαίωνα'') απέδειξε στον πατέρα του ότι βρήκε τον δρόμο του στη ζωή (και τη δουλειά που του ταίριαζε) μέσα από τη λογοτεχνία.
Τον ίδιο χρόνο έγινε γενικός επιμελητής του μη λογοτεχνικού τομέα του εκδοτικού οίκου Bompiani στο Μιλάνο και άρχισε να γράφει τη στήλη «Diario Minimo» («ελάχιστο ημερολόγιο») στην εφημερίδα
Από το 1962 ως το τέλος του 1970 ο Έκο ανέπτυξε τη δική του θεωρία στη σημειολογία. Το 1965 εξελέγη καθηγητής [[Οπτικές επικοινωνίες|Οπτικών Επικοινωνιών]] στη [[Φλωρεντία]] και το 1966 μετακόμισε στο [[Μιλάνο]], όπου και έγινε καθηγητής της
Οι μεγάλες αλλαγές που έφερε η δεκαετία του 1970 στην ιταλική κοινωνία επηρέασαν και τα γραπτά του Ουμπέρτο Έκο. Άρχισε, λοιπόν, να γράφει μυθιστορήματα ([[Το όνομα του Ρόδου|''Το όνομα του Ρόδου'']] - 1980, [[Το εκκρεμές του Φουκώ (μυθιστόρημα)|''Το εκκρεμές του Φουκώ'']] - 1988, [[Το νησί της προηγούμενης μέρας|''Το νησί της προηγούμενης μέρας'']] - 1994, [[Μπαουντολίνο|''Μπαουντολίνο'']] - 2001, [[Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα|''Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα'']] - 2006, [[Το κοιμητήριο της Πράγας|''Το κοιμητήριο της Πράγας'']] - 2010, [[Το φύλλο μηδέν|''Το φύλλο μηδέν'']]- 2015). Όταν έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα ''Το όνομα του Ρόδου'', οι εκδότες του υπολόγιζαν τις πωλήσεις γύρω στα 30.000 αντίτυπα. Δεν φαντάζονταν ποτέ τις πωλήσεις 9.000.000 αντιτύπων που σημείωσε τελικά το βιβλίο παγκοσμίως, κάνοντας τον συγγραφέα γνωστό στον εξωακαδημαϊκό κόσμο.
Γραμμή 22:
Ο Έκο γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων [[αρχαία ελληνικά]] και [[λατινικά]], τις οποίες χρησιμοποιούσε πολύ συχνά στα βιβλία του, επιστημονικά και λογοτεχνικά. Από την αρχή της καριέρας του έως τον θάνατό του κέρδισε πολλές τιμητικές διακρίσεις και είχε δεκάδες εκδοτικές επιτυχίες. Ζούσε με τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους, άλλοτε στο σπίτι του στο Μιλάνο (ένα δαιδαλώδες διαμέρισμα με βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων<ref>{{cite web|url=http://www.telegraph.co.uk/culture/books/3642577/Heavyweight-champion.html|title=Heavyweight champion|accessdate=23 October 2009|last=Farndale|first=Nigel|date=24 May 2005|publisher=[[The Daily Telegraph]]}}</ref> ) και στο εξοχικό του στο [[Ρίμινι]] (ένα τεράστιο κτήμα του 17ου αιώνα, στο οποίο παλιά στεγαζόταν ένα σχολείο Ιησουιτών).
Ο Έκο ήταν έντονα πολιτικοποιημένος και [[Αριστερά (πολιτική)|αριστερός]], με φανερή συμπάθεια στα αριστερά κόμματα. Παρόλα αυτά ποτέ δεν είχε
==Γνωστότερα έργα
* [[1964]]: ''Apocalittici e integrati'' (Κήνσορες και Θεράποντες), Δοκίμια θεωρίας και ιδεολογίας των Μέσων Μαζικής Ενημερώσης
**μτφ. Έφη Καλλιφατίδη (εκδ. "Γνώση", α΄ έκδ. 1964)
Γραμμή 49:
* [[2011]]: ''Costruire il nemico e altri scritti occasionali'' (Κατασκευάζοντας τον εχθρό και άλλα περιστασιακά γραπτά), κείμενα του Έκο για θέματα που τον απασχόλησαν «περιστασιακά», όπως η μοίρα της Άννας Καρένινα, οι θησαυροί των [[Καθεδρικός ναός|καθεδρικών ναών]], ο [[Βίκτωρ Ουγκό]] αλλά και τα [[Wikileaks]]
**μτφ. Έφη Καλλιφατίδη («Κατασκευάζοντας τον ЭХΘРΟ», εκδ. "Ψυχογιός", α΄ έκδ. 2011)
* [[2015]]: ''Numero zero'' (''Φύλλο μηδέν''), μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται το 1992, χρονιά πολύ σημαντική κατά τον συγγραφέα γιατί το προοιωνίζει τα σφάλματα και τις απερισκεψιες των επόμενων είκοσι ετών στην Ιταλία.
**μτφ.Έφη Καλλιφατίδη, εκδ. "Ψυχογιός", 2015)
* 1999: Πρώτο Ελάχιστο Ημερολόγιο ("Ελληνικά Γράμματα"). Τα κείμενα αυτά εμφανίστηκαν σε τόμο του 1963 και είχαν τον τίτλο Ελάχιστο Ημερολόγιο, μιας και αυτός ήταν ο τίτλος της στήλης, στο περιοδικό «Il Verri» όπου γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν από το 1959 και περιλάμβαναν παρατηρήσεις για τη ήθη και παρωδίες εμπνευσμένες κυρίως από την επικαιρότητα.
* ''Le bustine di Minerva''. Σημειώματα πάνω σε διάφορα θέματα, δημοσιευμένα στο περιοδικό "L’ Espresso",
==Δείτε επίσης==
* [[Εκκρεμές του Φουκώ|''Εκκρεμές του Φουκώ'']]
==Σημειώσεις
<references />
==Βιβλιογραφία==
* Chatel, Robert: «Eco: Επιστημολογία και γλώσσα». ''Διαβάζω'', τεύχ. 145 (1986), σσ. 35-38
* Μπόκλουντ-Λαζοπούλου, Κάριν, «Το όνομα του ρόδου [του Ουμπέρτο Έκο] και η μεσαιωνική φιλοσοφία»
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Γραμμή 68 ⟶ 70 :
*[http://www.umbertoeco.it/ Επίσημη σελίδα] από την Ανωτέρα Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών
*[http://eco.ids-mannheim.de/wiki/Main_Page Umberto Eco Wiki] – Ιστότοπος βίκι για το έργο του Έκο
{{Ουμπέρτο Έκο}}
Γραμμή 75 ⟶ 76 :
{{DEFAULTSORT:Εκο, Ουμπερτο}}
[[Κατηγορία:Ουμπέρτο Έκο| ]]
[[Κατηγορία:Απόφοιτοι του Πανεπιστημίου του Τορίνο]]
|