Μπαρόκ αρχιτεκτονική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Το πιο πετυχημένο παράδειγμα είναι η τραπεζοειδής προσέγγιση προς τη [[βασιλική του Αγίου Πέτρου]] που προσφέρει η [[πλατεία του Αγίου Πέτρου]], σχεδιασμένη από τον [[Τζιοβάνι Λορέντσο Μπερνίνι|Μπερνίνι]]. Θεωρείται το αριστούργημα της μπαρόκ θεατρικότητας. Δύο κιονοστοιχίες δίνουν το σχήμα της τεράστιας πλατείας, εκτεινόμενες από τη βασιλική ως τους δύο βραχίονες που βρίσκονται στην άκτη της πλατείας, υποδεχόμενες τα πλήθη. Το ελλειπτικό σχήμα είναι τυπικό του μπαρόκ.

Mία εξέχουσα προσωπικότητα του ιταλικού μπαρόκ είναι επίσης ο [[Φραντσέσκο Μπορομίνι]], ο οποίος αποτελεί και εξαίρεση από τον κανόνα<ref>{{Cite book|title=Arte e architettura in Italia|first=Rudolf|last=Wittkower|isbn=88-06-13241-5|year=1993|location=Torino|page=168-169}}</ref>. Η αρχιτεκτονική του προβάλλει νεωτερισμούς, ιδιόμορφες κατασκευές και νέες τάσεις σε σχέση με τις συνηθέστερες πρακτικές της εποχής του οι οποίες είχαν αφετηρία μία [[Ανθρωπομορφισμός|ανθρωπομορφική]] αρχιτεκτονική βασισμένη στον σχεδιασμό σύμφωνα με συγκεκριμένες αναλογίες (με συνηθέστερη μονάδα μέτρου τη διάμετρο της κολώνας). Από τα πιό χαρακτηριστικά έργα του αποτελεί ο ναός [[Σαν Κάρλο άλλε Κουάτρο Φοντάνε|Σαν Κάρλο Αλλέ Κουάτρο Φοντάνε]] (San Carlo alle Quattro Fontane) και ο ναός [[Σαντ΄ 'Iβο Αλλά Σαπιέντζα]], ο οποίος ξεκίνησε μόλις πραγματοποιήθηκε ο πρώτος και ήταν και το αριστούργημά του.