Αλέξης Μελισσηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 12:
Με το τέλος του πολέμου, [[5 Ιανουαρίου]] [[1793]], με τον βαθμό του συνταγματάρχη, θα «απενεργοποιηθει» την εποχή του αυτοκράτορα [[Παύλος Α΄ της Ρωσίας|Παύλου A΄]]. Τον Δεκέμβριο του [[1800]] είχε επιστρέψει στην υπηρεσία, στο 3ο σύνταγμα των Ουσάρων του Ελισάβετγκραντ και την 1η Ιανουαρίου του επόμενου έτους διορίστηκε διοικητής του 4ου συντάγματος Ουσάρων της Μαριούπολης, με τον βαθμό του Υποστρατήγου. Ένα χρόνο αργότερα έκανε δεύτερη παραίτηση, η οποία διήρκεσε σχεδόν πέντε χρόνια. Την άνοιξη του [[1807]] επέστρεψε στον στρατό και άρχισε το σχηματισμό ενός νέου συντάγματος των Ουσάρων, του 8ου συντάγματος του Λούμπενσκ, στο οποίο διορίστηκε διοικητής της [[20 Απριλίου]] 1807.
Το [[1812]] ο Μελισσηνός ανέλαβε διοικητής του συνόλου του ιππικού του Σώματος του Όστεν-Σάκεν, στο οποίο περιλαμβανόταν και η 11η Μεραρχία Ιππικού. Το Σώμα ήταν τμήμα της 3ης Στρατιάς. Με ένα ξεχωριστό απόσπασμα κάλυψε τις κύριες δυνάμεις στην Μάχη του Κόμπριν (όπου για τα κατασχεθέντα αποθέματα ζωοτροφών των Γάλλων) τιμήθηκε με το το παράσημο [[Τάγμα της Αγίας Άννας]]. Αργότερα αγωνίστηκε σε εμπροσθοφυλακές. Για τον "αξιέπαινο ζήλο ", του απονεμήθηκε χρυσό σπαθί με την επιγραφή "για την ανδρεία", διακοσμημένο με διαμάντια.
Το [[1813]] έλαβε μέρος στην κατάληψη της Βαρσοβίας, στις μάχες του Βάλγκεμ, του Γκέρσντορφ, του Νόσενομ, του Μπισοφσβερντομ, του Μπάουτζεν και της Δρέσδης. Στην τελευταία μάχη ο Μελισσηνός με τους ουσάρους του επιτέθηκε σε ένα καρέ του γαλλικού σώματος των φρουρών, και το διέσπασε πρώτος, αλλά χτυπήθηκε από τρεις σφαίρες. Τάφηκε στο Κουλμ.
| |||