Καρλόττα της Πρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Παιδική ηλικία===

Η οικογένεια συμπεριλάμβανε εφτά παιδιά<ref> Ramm 2004.</ref>. Το 1863 η Βίκυ και ο Φρειδερίκος αγόρασαν μια ιδιοκτησία και την ανακαίνισαν σε ένα αγρόκτημα, επιτρέποντας στην οικογένεια να βιώνει περιοδικά μια απλή ζωή.<ref> Pakula 1997, p. 323.</ref> Ο Φρειδερίκος ήταν ένας αγαπημένος σύζυγος, αλλά ως αξιωματικός του Πρωσικού στρατού, τα καθήκοντά του όλο και περισσότερο τον κρατούσαν μακριά από το σπίτι. Η Βίκυ ήταν μια απαιτητική σε μορφωτικό επίπεδο μητέρα. Έθεσε τα παιδιά της σε βρεφονηπιακούς σταθμούς αγγλικού τύπου και με επιτυχία ενθάρρυνε την αγάπη τους για την πατρίδα της, ενσωματώνοντας τις πτυχές του αγγλικού πολιτισμού στο σπίτι και παίρνοντάς τους σε συχνές εκδρομές στην Αγγλία.<ref> Gelardi 2005, pp. 9–11.</ref>

Ενώ η Βίκυ ήταν κοντά στην μεγαλύτερη κόρη της, αυτό άλλαξε καθώς η Καρλόττα μεγάλωσε. Από όταν ήταν δύο χρονών, η Καρλόττα είχε γίνει γνωστή ως «γλυκιά και άτακτη μικρή Ντίττα»<ref> Röhl 1998, p. 106.</ref> και θα αποδειχθεί ότι είναι το πιο δύσκολο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας.<ref> Röhl 1998, p. 106.</ref><ref> Pakula 1997, p. 335.</ref> Ως νεαρό κορίτσι, συμπεριφερόταν νευρικά και έκανε συχνές επιδείξεις αναταραχής, όπως τράβηγμα των ρούχων της. Μια πρώιμη συνήθεια να δαγκώνει τα νύχια της οδήγησε σε προληπτικά μέτρα όπως η αναγκαστική χρήση γαντιών, αλλά όλες οι μέθοδοι παρείχαν μόνο προσωρινή ανακούφιση.<ref> Pakula 1997, p. 335.</ref><ref> Van der Kiste 2012, 87.</ref> Η Βασίλισσα Βικτώρια έγραψε στην κόρη της: «πείτε στην Καρλόττα, ότι ήμουν έκπληκτη όταν άκουσα ότι χτυπούσε τα πράγματα της. Στη γιαγιά δεν αρέσουν τα άτακτα μικρά κορίτσια»<ref> Pakula 1997, p. 335.</ref>. Το 1863 η Βασιλική Πριγκίπισσα κατέγραψε στο ημερολόγιό της ότι «το μικρό μυαλό της Καρλόττας φαίνεται σχεδόν πολύ ενεργό για το σώμα της - είναι τόσο νευρική και ευαίσθητη και τόσο γρήγορη ... Ο ύπνος της δεν είναι τόσο υγιής όσο θα έπρεπε - και είναι τόσο πολύ λεπτή».<ref> Röhl 1998, p. 106.</ref> Η Καρλόττα ανέπτυξε βίαιες κρίσεις. Η Βίκυ τις περιέγραψε ως "εκρήξεις οργής και πείσματος"<ref> Röhl 1998, p. 107.</ref>. Το νεαρό κορίτσι ήταν επίσης λιπόβαρο και είχε μια ενοχλητική πέψη.<ref> Röhl, Warren & Hunt 1998, pp. 183–84.</ref>