Στα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησής του, ο Κώνστας απέκτησε τη φήμη σκληρού και κακού κυβερνήτη<ref>Zosimus, 2:42</ref>. Οι [[λεγεώνα|λεγεώνες]] έχασαν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό του, καθώς ο Κώνστας στηριζόταν στους απόλυτα έμπιστούς του, ήταν [[ομοφυλοφιλία|ομοφυλόφιλος]]<ref name="ReferenceA"/><ref name="Canduci, pg. 131"/> (το θεωρούσαν προσβολή) και προτιμούσε σωματοφύλακες που αυτοί δεν αποδέχονταν<ref name="Gibbon, Ch. 18"/>. Το 350, ο στρατηγός Μαγνέντιος ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τη στρατιά του [[Ρήνος|Ρήνου]] και αργότερα από τις δυτικές επαρχίες της αυτοκρατορίας<ref>Eutropius, 10:9:4</ref>. Ο Κώνστας πληροφορήθηκε τα νέα από κάποια κοντινή περιοχή στην οποία αναπαυόταν<ref name="Gibbon, Ch. 18"/>. Καθώς δεν διέθετε ιδιαίτερες δυνάμεις που θα μπορούσαν να του συμπαρασταθούν εκτός του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος<ref name="Gibbon, Ch. 18"/>, αναγκάστηκε να διαφύγει για να σώσει τη ζωή του. Στο δρόμο του προς την Ιταλία ή την Ισπανία, προσπάθησε να βρει άσυλο σε κάποιο ναό κοντά σε οχυρό στα [[Πυρηναία]] <ref>Victor, 41:21:23</ref> (Γαλατία), όταν άνθρωποι του Μαγνέντιου τον δολοφόνησαν<ref name="Canduci, pg. 131"/>.
