Δημάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 5.144.202.4 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό 85.72.61.158 Ετικέτα: Επαναφορά |
||
Γραμμή 21:
Δεινός δωρολήπτης ο Δημάδης, ήταν βέβαια ανάμεσα στους πάμπολλους Αθηναίους που δωροδόκησε ο [[Άρπαλος του Μαχάτα|Άρπαλος]] το 324. Είκοσι τάλαντα πήρε ο Δημοσθένης, έξι χιλιάδες στατήρες χρυσού (;) ο Δημάδης. <ref>Δείναρχος ''Κατά Δημοσθένους'' 89</ref>
Το 323 έφτασε στην Αθήνα η είδηση του θανάτου του Αλέξανδρου. Οι αντιμακεδόνες ρήτορες και στρατιωτικοί ξεσήκωναν τον λαό
Ακολούθησε ο Λαμιακός πόλεμος και οι Αθηναίοι ηττήθηκαν και πάλι. Ο δήμος στην απόγνωσή του στράφηκε στον Δημάδη, ζητώντας να πάει πρεσβευτής στον Αντίπατρο. Αλλά αυτός αρνήθηκε επικαλούμενος την νομιμότητα, μια και ήταν στερημένος από τα πολιτικά του δικαιώματα επειδή τρεις φορές (επτά κατά Πλούταρχον) είχε προτείνει παράνομα ψηφίσματα και δεν είχε πληρώσει τα βαριά πρόστιμα που του είχαν επιβληθεί. Αποκαταστάθηκε αμέσως και συμμετείχε στην πρεσβεία υπό τον Φωκίωνα. <ref>Διόδωρος 18.18. Κατά τον Πλούταρχο (''Φωκίων'' 26) ο Δημάδης πρότεινε πάλι ψηφίσματα χωρίς να δικαιούται, αλλά ο δήμος εμπιστεύτηκε τον Φωκίωνα</ref> Και μόλις ο Δημάδης επέστρεψε στην Αθήνα, ο δήμος με πρότασή του καταδίκασε σε θάνατο τους, φυγάδες πλέον, αντιμακεδόνες ηγέτες.<ref>Πλούταρχος ''Δημοσθένης'' 28</ref> Ενδεχομένως ήταν κι αυτό ένα τέχνασμα για να τους σώσει όπως έγινε το 335 με τον Αλέξανδρο, αλλά η ανοχή των Μακεδόνων είχε εξαντληθεί. Οι αντιμακεδόνες καταδιώχθηκαν, ο [[Υπερείδης]] και τρεις άλλοι θανατώθηκαν με βασανιστήρια κι ο Δημοσθένης αυτοκτόνησε. <ref>Πλούταρχος ''Δημοσθένης'' 28-29</ref>
Γραμμή 29:
Ο μόνος που τον συγκρατούσε κάπως ήταν ο Φωκίων. Δεδομένου ότι ως ολιγαρχικοί ήταν, κατά τεκμήριον τουλάχιστον, θαυμαστές και οι δύο της σπαρτιατικής πολιτείας, ο Δημάδης του πρότεινε κάποτε να εισηγηθούν στον δήμο το λακωνικό πολίτευμα. Η απάντηση του Φωκίωνα ήταν : «Πολύ θα σου ταίριαζε να προτείνεις συσσίτια και να επαινείς τον Λυκούργο, με τα αρώματα που βρωμοκοπάς και με τέτοια [πολυτελή] χλαμύδα». <ref>Πλούταρχος ''Φωκίων'' 20</ref>
Το τέλος του ήταν οικτρό. Παρά το ότι οι δημοκρατικοί και οι ταραχοποιοί είχαν στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα και πάρα πολλοί απ’ αυτούς είχαν απομακρυνθεί από την Αθήνα, ο δήμος δυσφορούσε για την μακεδονική φρουρά στην Μουνυχία και ζητούσε από τον Φωκίωνα να μεσιτεύσει στον Αντίπατρο ώστε να την αποσύρει. Ο Φωκίων δεν ήθελε και τότε ανάλαβε την αποστολή ο Δημάδης. Πήγε με τον γιο του στην Μακεδονία και παρουσιάστηκε στον Αντίπατρο ζητώντας την ανάκληση της φρουράς και εκτρεπόμενος μάλιστα σε απειλές. Για κακή του τύχη είχαν πέσει στα χέρια του Αντίπατρου επιστολές του Δημάδη προς τον [[Περδίκκας|Περδίκκα]] στις οποίες τον παρακαλούσε να έρθει στην Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα «που κρεμόταν από παλιά και σάπια κλωστή» εννοώντας τον Αντίπατρο. Ο Δημάδης και ο γιος του θανατώθηκαν χωρίς πολλές διατυπώσεις.<ref>Διόδωρος 18.48. Κατά Πλούταρχον (''Φωκίων'' 30) ο Αντίπατρος ήταν πια ετοιμοθάνατος και την θανάτωση διέταξε ο γιος του Κάσσανδρος, η δε επιστολή ήταν προς τον Αντίγονο</ref> Κι έτσι επαληθεύτηκε αυτό που του είχε πει κάποτε ο Δημοσθένης κι εκείνος δεν τον πίστεψε, ότι οι προδότες πρώτα τον εαυτό τους πουλάνε. <ref>Πλούταρχος ''Δημοσθένης'' 31</ref>
== Ρητορική ==
| |||