Πέτρος Α΄ της Σερβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
Ο '''Πέτρος Α'''' ή ''Πέτρος Α' Καραγιώργεβιτς'' (''Петар I Карађорђевић'', 11 Ιουλίου [ΠΗ 29 Ιουνίου] 1844 - 16 Αυγούστου 1921) βασίλεψε ως τελευταίος [[Βασίλειο της Σερβίας|Βασιλιάς της Σερβίας]] (1903-1918) και ως πρώτος [[Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας|Βασιλιάς Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων]]). Δεδομένου ότι ήταν βασιλιάς της Σερβίας μια περίοδο μεγάλων στρατιωτικών επιτυχιών της χώρας, μνημονευόταν από το [[Σέρβοι|Σερβικό λαό]] ως '''Βασιλιάς Πέτρος ο Απελευθερωτής''' και ήταν επίσης γνωστός ως '''Γέρος Βασιλιάς'''.
Ο Πέτρος ήταν εγγονός του [[Καραγιώργης Πέτροβιτς|Καραγιώργη]] και τρίτος γιος της Πέρσιντα Νενάντοβιτς και του Πρίγκιπα [[Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς της Σερβίας|Αλέξανδρου Καραγεώργεβιτς]], που αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Ο Πέτρος έζησε με την οικογένειά του στην εξορία. Πολέμησε με τη [[
Παντρεύτηκε την Πριγκίπισσα Ζόρκα του Μαυροβουνίου, κόρη του [[Νικόλαος Α΄ του Μαυροβουνίου|Βασιλιά Νικολάου]], το 1883 και απέκτησαν πέντε παιδιά, συμπεριλαμβανομένου του Πρίγκιπα [[Αλέξανδρος Α΄ της Γιουγκοσλαβίας|Αλέξανδρου]]. Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1885 ο Πέτρος έγινε ο επικεφαλής της [[Οίκος των Καραγεώργεβιτς|δυναστείας των Καραγεώργεβιτς]]. Μετά από ένα στρατιωτικό [[πραξικόπημα]] και τη δολοφονία του Βασιλιά [[Αλέξανδρος Α΄ της Σερβίας|Αλεξάνδρου Α΄ Ομπρένοβιτς]] το 1903, ο Πέτρος έγινε Βασιλιάς της Σερβίας. Ο Πέτρος Καραγιώργεβιτς αναλαμβάνοντας επέδειξε ιδιαίτερη δυναμική στα τότε δρώμενα στη Βαλκανική. Άρχισε μια σειρά διπλωματικών προσεγγίσεων και Συμφωνιών κυρίως κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ανεξάρτητα αυτών εισήγαγε στη χώρα του πλείστες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις θέτοντας και τα θεμέλια ενός εξοπλιστικού προγράμματος παραγωγής όπλων. Ως βασιλιάς, υποστήριξε μια συνταγματική οργάνωση για τη χώρα και ήταν ονομαστός για τις φιλελεύθερες πολιτικές του.
Ο Βασιλιάς Πέτρος ήταν ο ανώτατος διοικητής του σερβικού στρατού κατά τους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικούς Πολέμους]]. Λόγω της ηλικίας του στις 24 Ιουνίου 1914, ανακήρυξε το γιο του [[Αλέξανδρος Α΄ της Γιουγκοσλαβίας|Αλέξανδρο]], διάδοχο του θρόνου, ως αντιβασιλέα. Κατά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], ο ίδιος και ο στρατός του υποχώρησαν στην [[Αλβανία]].
==Παιδικά χρόνια==
Ο Πέτρος γεννήθηκε στο [[Βελιγράδι]] στις 11 Ιουλίου [Π.Η. 29 Ιουνίου] 1844, το πέμπτο από τα δέκα παιδιά του Πρίγκιπα [[Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς της Σερβίας|Αλέξανδρου Καραγεώργεβιτς]] και της συζύγου του Πέρσιντα Νενάντοβιτς. Ήταν εγγονός του [[Καραγιώργης Πέτροβιτς|Καραγιώργη]], ηγέτης της [[Πρώτη Σερβική εξέγερση|Πρώτης Σερβικής Εξέγερσης]] (1804-1813) και ιδρυτής της [[Οίκος των Καραγεώργεβιτς|δυναστείας των Καραγεώργεβιτς]]. Ο Πέτρος δεν γεννήθηκε στη Βασιλική Αυλή, που εκείνο το διάστημα ήταν υπό ανακαίνιση, αλλά στο σπίτι του εμπόρου Mίσα Aναστασίγεβιτς. Η γέννησή του δεν πανηγυρίστηκε και τόσο, επειδή ήταν ο τρίτος γιος των γονιών του και ο μεγαλύτερος αδελφός του Σβέτοζαρ ήταν ο διάδοχος του θρόνου. Ο παλαιότερος γιος των γονιών του, Αλέξα, είχε πεθάνει τρία χρόνια πριν από τη γέννηση του Πέτρου, σε ηλικία πέντε ετών, οπότε ο Σβετοζάρ έγινε διάδοχος. Ο Πέτρος έγινε διάδοχος μετά το θάνατο του Σβετοζάρ το 1847, στην ηλικία των έξι ετών. [3] Εκτός από το Βελιγράδι ο Πέτρος πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στην πόλη Tόπολα, από όπου καταγόταν η δυναστεία των Καραγεώργεβιτς. Έλαβε τη στοιχειώδη εκπαίδευση του στο Βελιγράδι.
==Eξορία==
===Μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση και Γαλλο-Πρωσικός Πόλεμος===
[[File:Petar Karadjordjevic 1865.jpg|thumb|left|175px|Ο Πέτρος, περί το 1865}]]
Το 1858, ενώ ο δεκατετράχρονος Πέτρος προετοιμαζόταν να αναχωρήσει για τη [[Γενεύη]] για να παρακολουθήσει το γυμνάσιο, ο πατέρας του αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το θρόνο. Οι αντίπαλοι της δυναστείας των Καραγεώργεβιτς, η [[Οίκος των Ομπρένοβιτς|δυναστεία των Ομπρένοβιτς]], παλινορθώθηκαν και ο πρίγκιπας [[Μιχάηλο Ομπρένοβιτς|Μιχάηλο]] από αυτή, διεκδίκησε το θρόνο. Οι δύο δυναστείες ανταγωνίζονταν για την εξουσία από το 1817, όταν ο [[Καραγιώργης]] δολοφονήθηκε με εντολή του [[Μίλος Ομπρένοβιτς]], ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας.
Ο Πέτρος έφυγε από τη Γενεύη στο Παρίσι το 1861 και γράφτηκε στο Κολλέγιο Σεντ-Μπαρμπ, στην καρδιά του [[Καρτιέ Λατέν]] της πόλης. Την επόμενη χρονιά ο Πέτρος γράφτηκε στη ''Σεν-Συρ'', την πιο αναγνωρισμένη στρατιωτική ακαδημία της Γαλλίας. Αποφοίτησε από την ακαδημία το 1864 και συνέχισε να ζει στο Παρίσι για λίγο καιρό. Την περίοδο αυτή ασχολήθηκε με ενδιαφέροντα όπως η φωτογραφία και η ζωγραφική και διάβασε έργα πολιτικής φιλοσοφίας, μαθαίνοντας για το [[Φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμό]], τον κοινοβουλευτισμό και τη [[δημοκρατία]]. Το 1866 εισήλθε στην Ανώτερη Στρατιωτική Σχολή του [[Μετς]], που παρακολούθησε μέχρι το επόμενο έτος. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε η μετάφρασή του στα [[Σερβική γλώσσα|Σερβικά]] της το ''Περί Ελευθερίας'' του [Τζον Στιούαρτ Μιλ]].
Κατά την έκρηξη του [[Γαλλοπρωσικός Πόλεμος|Γαλλοπρωσικού Πολέμου]] του 1870-71 ο Πέτρος εντάχθηκε στη [[Λεγεώνα των Ξένων|Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων]] με το ψευδώνυμο Πέταρ Καρά, μαζί με το συγγενή του Νικόλα Νικολάγεβιτς. Κατά τη θητείας του ο Πέτρος είχε το βαθμό του [[υπολοχαγός|υπολοχαγού]] ή του ανθυπολοχαγού, ανάλογα με την πηγή, και πολέμησε με το 1ο Σύνταγμα Εξωτερικού. Συμμετείχε στη Δεύτερη Μάχη της Ορλεάνης στις 3-4 Δεκεμβρίου 1870, καθώς και στη Μάχη του Βιλρσξέλ στις 9 Ιανουαρίου 1871. Του απονεμήθηκε το παράσημο της [[Εθνικό Τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής|Λεγεώνας της Τιμής]] για τη δράση του στις δύο αυτές μάχες, αλλά συνελήφθη από τους Πρώσους λίγο αργότερα. Κατάφερε να ξεφύγει από την αιχμαλωσία και επέστρεψε στο μέτωπο. Ο Πέτρος ενεπλάκη στην [[Παρισινή Κομμούνα]] την άνοιξη του 1871, μαζί με το στενό φίλο και συγγενή του Βλαντιμίρ Λιότιτς, αν και η ακριβής φύση της εμπλοκής του παραμένει άγνωστη.
[[File:KrunaKaradjordjevica.jpg|thumb|left|το στέμμα του πρώτου βασιλιά των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων Πέτρου Α΄]]
| |||