Πέτρος Α΄ της Σερβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 23:
===Επαναστατική δράση===
[[File:Petar Karadjordjevic 1875.jpg|thumb|right|200px|Ο Πέτρος με στολή αντάρτη, περί το 1875]]
Με το ξέσπασμα της Μεγάλης Ανατολικής Κρίσης του 1875-78, που άρχισε μετά την επανάσταση των εξεγερμένων Σέρβων της Βοσνίας στο Νεβέσινιε εναντίον της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]], ο Πέτρος επέστρεψε στα [[Βαλκάνια]] και πολέμησε τους Οθωμανούς στη βορειοδυτική Βοσνία. Υιοθέτησε το [[ψευδώνυμο]] Πέταρ Μρκόνιτς και όταν έφτασε στις περιοχές Μπάνια και Kόρντουν (στην κεντρική Κριατία) της [[Αυστροουγγαρία]]ς, απέκτησε τον έλεγχο μιας αντάρτικης μονάδας περίπου 200 ανδρών.{{sfn|Bjelajac|1997|p=96}} Έφθασε στη Ντούμπιτσα της Βοσνίας τον Αύγουστο του 1875, αλλά η υποδοχή που συνάντησε ήταν ψυχρή. Ανακάλυψε ότι ο πρίγκηπας [[Μίλαν Γ΄ Ομπρένοβιτς|Μίλαν]] της Σερβίας σχεδίαζε να τον δολοφονήσει φοβούμενος ότι ο Πέτρος θα προσπαθούσε να ξαναπάρει το θρόνο από τη δυναστεία των Ομπρένοβιτς. Αυτή η αποκάλυψη, σε συνδυασμό με μια σειρά από χαμένες μάχες, ανάγκασε τον Πέτρο και τους οπαδούς του να εγκαταλείψουν τη Βοσνία και να αποσυρθούν στην Αυστροουγγαρία. Στη συνέχεια συνελήφθησαν και κρατήθηκαν από τον [[Αυστροουγγρικός Στρατός Ξηράς|Αυστροουγγρικό Στρατό]] στο χωριό Μπόινα κοντά στη Γκλίνα της Κροατίας. Ο Πέτρος δραπέτευσε, επέστρεψε στη Βοσνία και οργάνωσε μια άλλη ομάδα ανταρτών. Για άλλη μια φορά η συμμετοχή του στις μάχες προκάλεσε υποψίες στο Βελιγράδι και το Μάιο του 1876 η παρουσία του είχε αποδειχθεί διχαστική. Οι αντάρτες χωρίστηκαν σε τρία ξεχωριστά στρατόπεδα: ένα που υποστήριζε τον Πέτρο, ένα άλλο που υποστήριζε το Μίλαν και ένα τρίτο που υποστήριζε την αυστροουγγρική διαιτησία. Μην επιθυμώντας να προκαλέσει περαιτέρω διχασμό μεταξύ των ανταρτών, ο Πέτρος συμφώνησε να εγκαταλείψει τη Βοσνία. Πριν από την αναχώρησή του, έγραψε μια επιστολή στο Μίλαν, εξηγώντας γιατί έφευγε από το πεδίο της μάχης και προσφερόταν να κάνει ειρήνη με τη δυναστεία των Ομπρένοβιτς.{{sfn|Bjelajac|1997|p=97}}
 
Παρά τις προσπάθειές του να συνάψει ειρήνη με το Μίλαν, συνεχίστηκαν οι κατηγορίες εναντίον του Πέτρου για προδοσία. Αποφάσισε να ταξιδέψει στο [[Κραγκούγιεβατς]], έδρα της Βασιλικής Σερβικής Κυβέρνησης, και να απευθυνθεί στην Εθνική Συνέλευση σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει το όνομά του. Το 1877 ξέσπασε μια αντικυβερνητική εξέγερση στην περιοχή [[Οκρούγκ Τοπλίτσκι|Τόπλιτσα]] της νότιας Σερβίας, για την οποία ο Μίλαν κατηγόρησε τον Πέτρο και τους συμπαθούντες των Καραγεώργεβιτς. Ο Πέτρος κατηγορήθηκε για προδοσία και συνεργασία με τους Οθωμανούς. Το καλοκαίρι του 1878 διέσχισε παράνομα τα σύνορα μεταξύ Σερβίας και Αυστροουγγαρίας στο [[Γκόλουμπατς]] στο [[Δούναβης|Δούναβη]]. Ο Πέτρος και ο οδηγός του χάθηκαν στα βουνά Χόμολιε και αναγκάστηκαν να κρυφτούν από τις αρχές στην ερημιά. Τελικά συνελήφθη από την Αυστροουγγρική αστυνομία και κρατήθηκε στην οικογενειακή κατοικία των Καραγεώργεβιτς στο Μπόκζεγκ του [[Αράντ (νομός)|Αράντ]]. Το 1878 του επετράπη να εγκαταλείψει το Μπόκζεγκ. Πρώτα πήγε στη [[Βουδαπέστη]] και στη συνέχεια στο Παρίσι. Tην περίοδο αυτή παρακολουθείτο στενά από κατασκόπους της Αυστροουγγαρίας, που σημείωσαν όλες τις κινήσεις του.{{sfn|Bjelajac|1997|p=97}} Τον Ιανουάριο του 1879 κινήθηκαν δικαστικές διαδικασίες εναντίον του Πέτρου και των στενότερων συντρόφων του στο [[Σμεντέρεβο]]. Ο ενάγων, ο Πρίγκιπας Μίλαν, ισχυρίστηκε ότι ο Πέτρος και οι οπαδοί του προσπάθησαν να ανατρέψουν τη δυναστεία των Ομπρένοβιτς και να τοποθετήσουν ένα Καραγεώργεβιτς στο θρόνο. Ο Πέτρος και οι σύντροφοί του κατηγορήθηκαν για εσχάτη προδοσία, για την οποία η προβλεπόμενη ποινή ήταν θάνατος. Καθώς ζούσε στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της εκδίκασης, ο Πέτρος κδικάστηκε ερήμην και καταδικάστηκε σε θάνατο με [[απαγχονισμός|απαγχονισμό]].{{sfn|Bjelajac|1997|p=97}}
 
===Mετάβαση στο Τσέτινιε===