Πέτρος Α΄ της Σερβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 31:
Το 1883 ο Πέτρος μετακόμισε στο [[Τσέτινιε]], την πρωτεύουσα του δεύτερου ανεξάρτητου Σερβικού κράτους, του [[Πριγκιπάτο του Μαυροβουνίου| Μαυροβούνιου]], με σκοπό να παντρευτεί την μεγαλύτερη κόρη του ηγεμόνα του Μαυροβουνίου, Πρίγκιπα [[Νικόλαος Α΄ του Μαυροβουνίου|Νικολάου]]. Ο Πέτρος και η Λιούμπιτσα Πέτροβιτς Νιέγκος παντρεύτηκαν στο Τσέτινιε το καλοκαίρι του 1883. Ο γάμος διατάραξε την ευμετάβλητη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής, προκαλώντας μεγάλη ανησυχία στις πρωτεύουσες της Αυστροουγγαρίας, της Ρωσίας και της Σερβίας. Το Βελιγράδι το εξέλαβε ως ένδειξη της αυξανόμενης προσέγγισης μεταξύ των δυναστειών [[Οίκος των Πέτροβιτς-Νιέγκος|Πέτροβιτς-Νιέγκος]] και Καραγεώργεβιτς. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο Σερβικών κρατών επιδεινώθηκαν, όπως και οι σχέσεις μεταξύ Αυστροουγγαρίας και Ρωσίας, που ανταγωνίζονταν για την κυριαρχία στα Βαλκάνια επί δεκαετίες.{{sfn|Bjelajac|1997|p=98}}
Όταν ο πατέρας του πέθανε την άνοιξη του 1885, ο Πέτρος κατέστη επικεφαλής του Οίκου των Καραγεώργεβιτς και πήρε τον τίτλο του πρίγκιπα. Η Σερβία, παλαιότερα [[πριγκιπάτο]], είχε ανακηρυχθεί βασίλειο το 1882 και από τότε ο Σέρβος μονάρχης χρησιμοποίησε τον τίτλο ''Βασιλιάς της Σερβίας''. Η Λιούμπιτσα πέθανε κατά τον τοκετό το Μάρτιο του 1890. Το ζευγάρι απέκτησε πέντε παιδιά, τρία από τα οποία έφθασαν στην ενηλικίωση: την [[Πριγκίπισσα Ελένη της Σερβίας|Ελένη]], τη Μιλένα, το [[Πρίγκιπας Γεώργιος της Σερβίας|Γεώργιο]], τον [[Αλέξανδρος Α΄ της Γιουγκοσλαβίας| Αλέξανδρο]] και τον Ανδρέα. Η Μιλένα πέθανε σε βρεφική ηλικία και ο Ανδρέας μαζί με τη μητέρα του κατά τον τοκετό.{{sfn|Bjelajac|1997|p=98}}
Μετά το θάνατο του πατέρα του η οικονομική κατάσταση του Πέτρου επιδεινώθηκε και εξαρτιόταν από τον πεθερό του, καθώς και από τη [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσία]] και τον αδερφό του Γεώργιο, για υποστήριξη. Μετά την ήττα του Βασιλικού Στρατού της Σερβίας στο [[Σερβοβουλγαρικός Πόλεμος|Σερβοβουλγαρικό Πόλεμο]] του 1885 ο Πέτρος και ο Νικόλαος κατέστρωσαν ένα σχέδιο εισβολής στη Σερβία και ανατροπής της δυναστείας των Ομπρένοβιτς. Την τελευταία στιγμή ο Νικόλαος εγκατέλειψε την ιδέα. Ο Πέτρος αισθάνθηκε προδομένος από την απόφαση του Πρίγκιπα να αποχωρήσει, με αποτέλεσμα μακροχρόνια εχθρότητα. Παρ 'όλα αυτά παρέμεινε στο Τσέτινιε μέχρι το 1894, αφοσιωμένος στα επιζώντα παιδιά του, που ολοκλήρωσαν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση τους εκεί.{{sfn|Bjelajac|1997|p=98}} Το 1894 ο Πέτρος μετακόμισε στη Γενεύη με τα τρία του παιδιά, όπου παρέμεινε μέχρι το 1903.{{sfn|Bjelajac|1997|p=99}} Το 1899 ο Τσάρος [[Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας|Νικόλαος Β΄]] κάλεσε τους Πρίγκιπες Γεώργιο και Αλέξανδρο, καθώς και τον ανιψιό του Πέτρου [[Παύλος της Γιουγκοσλαβίας|Παύλο]], να παρακολουθήσουν δωρεάν τη στρατιωτική ακαδημία ''Corps des Pages'' στην [[Αγία Πετρούπολη]]. Λόγω της κακής οικονομικής του κατάστασης, που δεν του επέτρεπε να στείλει τους γιους του σε ιδιωτικά σχολεία της Ελβετίας, ο Πέτρος δέχτηκε την προσφορά του Τσάρου.{{sfn|Dedijer|1966|pp=381–382}}
===Η ανατροπή του Μαϊου===
Τον Ιούλιο του 1900 ο βασιλιάς [[Αλέξανδρος Α΄ της Σερβίας|Αλέξανδρος]], ο 23χρονος γιος του Μίλαν, παντρεύτηκε τη Ντράγκα Μάσιν, χήρα κυρία επί των τιμών δώδεκα χρόνια μεγαλύτερή του, που είχε τη φήμη σεξουαλικά ασύδοτης. Θεωρείτο επίσης ότι ήταν στείρα, εγείροντας ερωτηματικά ως προς τη βιωσιμότητα της δυναστείας των Ομπρένοβιτς. Ο γάμος προκάλεσε αγανάκτηση στο σώμα των αξιωματικών, που οδήγησε σε συνομωσία για την απομάκρυνση του Αλέξανδρου από το θρόνο. Οι αξιωματικοί, με επικεφαλής το [[Ντράγκουτιν Ντιμιτρίεβιτς]] («Άπς»), αρχικά επιδίωξαν να εκδιώξουν τον Αλέξανδρο και τη Ντράγκα, αλλά συνειδητοποίησαν ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε σύγκρουση εντός της χώρας μεταξύ των στρατοπέδων των οπαδών των Καραγεώργεβιτς και των Ομπρένοβιτς. Το φθινόπωρο του 1901 οι συνωμότες αποφάσισαν να δολοφονήσουν το βασιλικό ζευγάρι, αποτρέποντας έτσι έναν πιθανό εμφύλιο πόλεμο. Κάποιοι αξιωματικοί πρότειναν την τοποθέτηση στο θρόνο ενός Αγγλου ή Γερμανού πρίγκιπα. Αλλος πρότεινε τον Πρίγκιπα [[Μίρκο του Μαυροβουνίου|Μίρκο]], το δεύτερο γιο του Νικολάου του Μαυροβουνίου, και άλλοι υποστήριζαν την ανακήρυξη δημοκρατίας.{{sfn|Mackenzie|1989|pp=31–34}} Οι πολιτικές συνθήκες στην Ευρώπη ήταν τέτοιες ώστε η ανακήρυξη δημοκρατίας απλώς και μόνο θα αύξανε την εχθρότητα των [[Μεγάλες Δυνάμεις|Μεγάλων Δυνάμεων]] απέναντι στη Σερβία σε περίπτωση ανατροπής του Αλέξανδρου, προσφέροντας στην Αυστροουγγαρία πρόσχημα για να εισβάλει.{{sfn|Mackenzie|1989|p=48}}
Οι προετοιμασίες για το πραξικόπημα έλαβαν χώρα μεταξύ 1901 και 1903. Οι συνωμότες αποφάσισαν να τοποθετήσουν τον Πέτρο στο θρόνο τον Νοέμβριο του 1901, αλλά ο Πέτρος δεν τους εμπιστευόταν και απέρριψε την αρχική τους προσφορά. Την αποδέχθηκε υπό την προϋπόθεση ότι οι αξιωματικοί που εμπιστευόταν θα συμμετείχαν στη συνομωσία και επέμεινε να μην έχει καμία ανάμειξη ο ίδιος. Είπε επίσης στους αξιωματικούς ότι θα συμφωνούσε να πάρει το θρόνο μόνο αν η ανάρρησή του εγκρινόταν από την Εθνοσυνέλευση. Την εποχή του πραξικοπήματος ο Πέτρος έκανε διακοπές με τα παιδιά του και σχεδίαζε επισκέψεις στη Ρωσία και τη Ρουμανία, προσποιούμενος ότι δεν γνώριζε τι θα συμβεί.{{sfn|Bjelajac|1997|p=99}} Οι αξιωματικοί εισέβαλαν στο βασιλικό ανάκτορο αργά το βράδυ της 10ης Ιουνίου [Π.Η. 29 Μαΐου] 1903 και πυροβόλησαν το βασιλικό ζευγάρι, ακρωτηριάζοντας τα πτώματά τους με σπαθιά και πετάγοντάς τα από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου.{{sfn|Mackenzie|1989|pp=46–47}} Η δολοφονία είχς ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση της δυναστείας Ομπρένοβιτς και την επίλυση της αιωνόβιας διαμάχης μεταξύ των δυναστειών Καραγεώργεβιτς και Ομπρένοβιτς.{{sfn|Mackenzie|1989|p=48}} Ο Πέτρος εξέφρασε την ικανοποίησή του για την έκβαση της συνομωσίας, καθώς και τη λύπη του για την αιματοχυσία που είχε συμβεί, χαρακτηρίζοντάς τον ως «ούτε ευγενική ούτε αντάξια του 20ού αιώνα». Στις 15 Ιουνίου [Π.Η. 2 Ιουνίου] 1903, με απόφαση της Εθνικής Συνέλευσης, ο Πέτρος κλήθηκε να αναλάβει το σερβικό θρόνο.{{sfn|Bjelajac|1997|p=99}} Έφθασε στο Βελιγράδι στις 26 Ιουνίου [Π.Η. 13 Ιουνίου] 1903.{{sfn|Bjelajac|1997|p=100}}
Η άνοδος του Πέτρου στο θρόνο έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό από τους Νότιους Σλάβους εθνικιστές, που πίστευαν ότι θα μπορούσε να ενώσει τους Νότιους Σλάβους που ζούσαν στη Σερβία, το Μαυροβούνιο, την Αυστροουγγαρία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στη Βιέννη, καθ' οδόν προς το Βελιγράδι, τον υποδέχτηκε πλήθος ενθουσιωδών Σέρβων και Κροατών φοιτητών, που τον χαρακτήρισαν ως "τον πρώτο Γιουγκοσλάβο βασιλιά".{{sfn|Bjelajac|1997|p=100}}
[[File:KrunaKaradjordjevica.jpg|thumb|left|το στέμμα του πρώτου βασιλιά των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων Πέτρου Α΄]]
| |||