Ναζισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ένας από τους κύριους σκοπούς του ναζισμού ήταν η αντικατάσταση του δημοκρατικού συστήματος από [[ολοκληρωτικό καθεστώς]] το οποίο θα βασιζόταν, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, στην αρχή της «κοινότητας» με την έννοια της εθνικής και βιολογικής ενότητας με επικεφαλής τον αρχηγό ([[Φύρερ]]), δηλαδή τον [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]].<ref>Ρίτσαρντ Έβανς: [http://fractalart.gr/richard-evans/ Μια κλασική αφήγηση για τους μηχανισμούς της φασιστικής εξουσίας].</ref> Η κοινότητα αυτή θα κινητοποιούνταν σύσσωμη στην πολεμική προσπάθεια για δημιουργία ζωτικού χώρου και επικράτηση της ανώτερης φυλής απέναντι στις υπόλοιπες, παραμερίζοντας επιμέρους οικονομικά συμφέροντα και την [[πάλη των τάξεων]]. ΣτιςΟ εξαγγελίεςναζισμός τωνπροωθούσε ναζιστώνκαι υπήρχανσοσιαλιστικές καιιδέες σοσιαλιστικάοι χαρακτηριστικά,οποίες ταέρχονταν οποίασε όμωςαντίθεση έμεινανμε πρακτικάτο ανεφάρμοστα,[[καπιταλισμός|καπιταλιστικό]] καθώςσύστημα τοόπως ναζιστικόδημόσιο κόμμαέλεγχο των καιμέσων ηπαραγωγής<ref>Kershaw ναζιστική1998, κυβέρνησησελ. 311.</ref>, καταπολέμηση της Γερμανίαςτοκογλυφίας, συνεργάστηκανμοίρασμα πλήρωςτων μεκερδών τοτων μεγάλομεγάλων κεφάλαιοεπιχειρήσεων, τουςδημοτικοποίηση γαιοκτήμονεςτων εμπορικών καταστημάτων και τηνυπενοικίασή πρωσσικήτους στρατιωτικήσε αριστοκρατίαμικρούς μεεπιχειρηματίες<ref>Θανάσης σκοπόΠαπαρήγας: τον[https://www.kommon.gr/vii/72-nsdap έλεγχοΗ τηςταξική κοινωνίαςφύση καιτου τηνναζιστικού αναχαίτισηκόμματος τουστη κομμουνισμούΓερμανία].</ref>. Μεταξύ των αντιλήψεων που επικρατούν στον ναζισμό, συγκαταλέγονται ο [[Κοινωνικός Δαρβινισμός|κοινωνικός δαρβινισμός]], ο [[ρατσισμός]] και [[αντισημιτισμός]], ο [[αντικομμουνισμός]]. Οι ιδεολογικές αρχές του εθνικοσοσιαλισμού και η εφαρμογή τους στην πράξη οδήγησαν στον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο]] και στο [[Ολοκαύτωμα]] με τη [[γενοκτονία]] [[Εβραίοι|Εβραίων]], [[Ρομά]] και άλλων εθνοτικών, πολιτικών και κοινωνικών ομάδων σε [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|στρατόπεδα εξόντωσης]]. Κινήσεις που, μετά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ παγκόσμιο πόλεμο]], επιδιώκουν την αναβίωση του ναζισμού ονομάζονται [[Νεοναζισμός|νεοναζιστικές]].

O φασισμός για παράδειγμα βασιζόταν στην υπεροχή του φασιστικού κράτους πάνω από το άτομο και σύμφωνα με την θέληση του Μουσολίνι. Επομένως μπορούσε να αγκαλιάσει όλους τους ανθρώπους του κράτους ασχέτως φυλής, χώρα γέννησης, θρησκείας, κλπ. τουλάχιστον θεωρητικά. Όταν ο Μουσολίνι πέρασε τους αντισημιτικούς νόμους μετά το 1937, το έκανε κυρίως για να εξευμενίσει τον Χίτλερ παρά για οποιονδήποτε άλλο ιδεολογικό σκοπό. <ref>Andrey Heywood, Πολιτικές ιδεολογίες, επίκεντρο, σελ.408, τρίτη έκδοση</ref>

«''Ο σοσιαλισμός είναι η επιστήμη που έχει ως κύριο μέλημά της το κοινό καλό. Ο σοσιαλισμός δεν είναι ίδιος με τον κομμουνισμό. Ο μαρξισμός δεν είναι σοσιαλισμός. Οι μαρξιστές οικειοποιήθηκαν τον όρο διαστρεβλώνοντας τη σημασία του. Εγώ θα δώσω τον σοσιαλισμό πίσω στους σοσιαλιστές. Ο σοσιαλισμός είναι ένας παλαιός, άριος και γερμανικός θεσμός. Οι πρόγονοί μας ζούσαν σε ορισμένα εδάφη και καλλιεργούσαν την ιδέα του κοινού καλού. Ο μαρξισμός δεν μπορεί να θεωρείται σοσιαλισμός. Αντίθετα με τον μαρξισμό, ο σοσιαλισμός δεν απορρίπτει την ιδιωτική περιουσία. Αντίθετα με τον μαρξισμό, δεν καταργεί την προσωπικότητα του ατόμου. Αντίθετα με τον μαρξισμό, ο σοσιαλισμός είναι πατριωτικός. Θα μπορούσαμε να έχουμε βαπτίσει το κόμμα μας Φιλελεύθερο Κόμμα, αποφασίσαμε όμως να ονομαστούμε εθνικοσοσιαλιστές. Δεν είμαστε διεθνιστές· ο δικός μας σοσιαλισμός είναι εθνικός. Απαιτούμε από το κράτος να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των παραγωγικών τάξεων με γνώμονα τη φυλετική αλληλεγγύη. Για μας κράτος και φυλή είναι το ίδιο πράγμα''».

Στη ριζοσπαστική του μορφή, της οποίας χαρακτηριστικοί φορείς ήταν οι αδελφοί Γκέοργκ και Ότο Στράσερ (Strasser) και, αρχικά, ο Γιόζεφ Γκέμπελς<ref>Kershaw 1998, σελ. 309 (για τον Γκαίμπελς), 368 (για τους Στράσερ).</ref><ref name=":0">Brown 2009, σσ. 49, 51.</ref><ref name=":2">Μπολόνια 1993, σελ. 102.</ref>, καθώς και η παραστρατιωτική ομάδα των [[Sturmabteilung|SA]] (ιδιαίτερα αυτοί που συμμετείχαν στην ανταρσία του Walther Stennes)<ref name=":0" />, ο ναζισμός προέβλεπε μέτρα που έρχονταν σε αντίθεση με το [[καπιταλισμός|καπιταλιστικό]] σύστημα όπως δημόσιο έλεγχο των μέσων παραγωγής<ref>Kershaw 1998, σελ. 311.</ref>, καταπολέμηση της τοκογλυφίας, μοίρασμα των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, δημοτικοποίηση των εμπορικών καταστημάτων και υπενοικίασή τους σε μικρούς επιχειρηματίες<ref>Θανάσης Παπαρήγας: [https://www.kommon.gr/vii/72-nsdap Η ταξική φύση του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία].</ref>. Αυτή η αντικαπιταλιστική ρητορική, ενώ από τη μία πλευρά αφαιρούσε προλάμβανε τη μεταπήδηση των εργατών προς τα κόμματα της Αριστεράς<ref name=":0" />, από την άλλη ανησυχούσε τον επιχειρηματικό κόσμο<ref>Kershaw 1998, σελ. 405.</ref>. Αντιθέτως, ο Χίτλερ και οι περισσότεροι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν μεν δημαγωγική αντικαπιταλιστική ρητορεία πριν ανέλθουν στην εξουσία, μετά όμως συνεργάστηκαν με το γερμανικό μεγάλο κεφάλαιο εις βάρος της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων.<ref>Sergio Bologna: [https://pnevmantilogias.files.wordpress.com/2013/07/nazismos-kai-ergatiki-taxi.pdf Ναζισμός και εργατική τάξη].</ref>

Ο οικονομικός ναζισμός συνδυάζει το κεφάλαιο και την εργασία, με κρατικό έλεγχο, αποσκοπώντας -όπως ισχυρίζεται- στην ανάπτυξη της παραγωγής για την ευημερία της εργατικής και αγροτικής τάξης και κατά προέκταση του Έθνους και της φυλής. Το εθνικοσοσιαλιστικό σύστημα δεν καταργεί την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ιδιοκτησία, όπως στην περίπτωση του κομμουνισμού. Στο αρχικό τους πρόγραμμα, οι Ναζί δήλωναν πως θα επιτρέπουν τη χρήση των ιδιωτικών κεφαλαίων μόνο για παραγωγικούς σκοπούς που θεωρητικά εξασφαλίζουν την οικονομική ανάπτυξη του κράτους, και την ευημερία της εργατικής τάξης, θεσπίζοντας αυστηρούς κανόνες και όρους σε συνεργασία των εργατών και κρατικών λειτουργών στα διοικητικά συμβούλια των ιδιωτικών εταιρειών. Μέρος των κερδών θα αναδιανεμόταν από τους κεφαλαιούχους στους εργάτες, ενώ θα τιμωρούνταν με φυλάκιση οι κερδοσκόποι<ref>Το οικονομικό πρόγραμμα του NSDAP, Εκδόσεις Εντελβάις, αυτούσιο κείμενο μεταφρασμένο στα Ελληνικά από το πρωτότυπο των Γερμανικών εκδόσεων Eher Verlag (1932), σελ. 64-69.</ref><ref>[http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=27169 Η εθνικοσοσιαλιστική οικονομία protagon.gr].</ref><ref>Γιόζεφ Γκαίμπελς, ''Ερωτήσεις και απαντήσεις για τον Εθνικοσοσιαλισμό'', Εκδοτικός οίκος Έντελβαϊς.</ref>. Με αυτόν το τρόπο ο ναζισμός υποστήριζε πώς θα εξασφάλιζε την πλήρη και άμεση συνεργασία των τάξεων (καπιταλιστέςκεφαλαιούχοι-εργάτες) και ουσιαστικά θα καταργούσε την [[πάλη των τάξεων]], που είναι -πάντα κατά τον εθνικοσοσιαλισμό-, η αιτία της οικονομικής και κοινωνικής κατάπτωσης του έθνους. Οι ριζοσπάστες ναζιστές ήταν, επίσης, [[Ιδεαλισμός|ιδεαλιστές]], απορρίπτοντας τον υλισμό που καλλιεργεί ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός, διότι κατ' αυτούς η επιθυμία για πλούτο και κέρδος αντιτίθεται στο όραμα της εθνικής και φυλετικής αναγέννησης. Όμως, στην πραγματικότητα αυτό που έγινε στις χώρες όπου κυβέρνησαν φασιστικά/εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα, δεν ήταν η συνεργασία μεταξύ των τάξεων, αλλά πλήρης υποταγή της εργατικής τάξης στους καπιταλιστές, μέσω της κατάργησης της δυνατότητας διεκδίκησης δικαιωμάτων, της απαγόρευσης του συνδικαλισμού και οποιασδήποτε εργατικής δράσης. Έτσι είναι βάσιμη η αντίληψη η οποία λέει ότι τελικά ο εθνικοσοσιαλισμός λειτούργησε, ως ανάχωμα εναντίον του [[Μπολσεβίκοι|μπολσεβικισμού]], προς όφελος της κυριαρχίας των κεφαλαιοκρατών και της αστικής τάξης, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.<ref>Ρίτσαρντ Έβανς: [http://www.politeianet.gr/books/9789602216118-evans-j-richard-alexandreia-to-g-raich-stin-exousia-bibliodetimeni-ekdosi-232919 Το 3ο Ραϊχ στην εξουσία].</ref>

Πάντως στη πράξη αυτό που έγινε στις χώρες όπου κυβέρνησαν φασιστικά/εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα, δεν ήταν η συνεργασία μεταξύ των τάξεων, αλλά πλήρης υποταγή της εργατικής τάξης στους κεφαλαιούχους, μέσω της κατάργησης της δυνατότητας διεκδίκησης δικαιωμάτων, της απαγόρευσης του συνδικαλισμού και οποιασδήποτε εργατικής δράσης. Έτσι είναι βάσιμη η αντίληψη η οποία λέει ότι τελικά ο εθνικοσοσιαλισμός λειτούργησε, ως ανάχωμα εναντίον του [[Μπολσεβίκοι|μπολσεβικισμού]]. <ref>Ρίτσαρντ Έβανς: [http://www.politeianet.gr/books/9789602216118-evans-j-richard-alexandreia-to-g-raich-stin-exousia-bibliodetimeni-ekdosi-232919 Το 3ο Ραϊχ στην εξουσία].</ref> Η ταξική ανισότητα παρέμεινε ισχυρή με την ανισότητα του εισοδήματος να συνεχίζει ανεξέλεγκτη <ref>{{cite book|url=http://piketty.pse.ens.fr/files/capitalisback/CountryData/Germany/Other/Pre1950Series/RefsHistoricalGermanAccounts/Sweezy39.pdf|title=Distribution of Wealth and Income under the Nazis|last=Sweezy|first=Maxine Yaple|publisher=The MIT Press}}.</ref> με την ανεργία να μειώνεται μόνο τεχνητά λόγω της απαγόρευσης της εργασίας των γυναικών <ref>{{cite book|title=The Third Reich in power|last=Evans|first=Richard J.|publisher=Penguin Books|year=2006|isbn=978-0-14-303790-3|location=New York}}.</ref>, με τους εργάτες να δουλεύουν για 43 ώρες την εβδομάδα μέχρι το 1939 που άλλαξε σε 47 ώρες την εβδομάδα <ref>{{cite book|title=Third Reich Databook,1939-45 : the essential facts and figures for Hitler's Germany|last=McNab|first=Chris|publisher=Amber|year=2009|isbn=978-1-906626-51-8|edition=1. edition.|location=London}}.</ref> και τους πραγματικούς μισθούς να πέφτουν κατά 25% από το 1933 στο 1938.<ref>{{cite web|url=https://web.archive.org/web/20080511190923/http://econ161.berkeley.edu/TCEH/Slouch_Purge15.html|title=Slouching Towards Utopia?: The Economic History of the Twentieth Century. XV. Nazis and Soviets|last=DeLong|first=J. Bradford|publisher=econ161.berkeley.edu. University of California at Berkeley}}.</ref> Όμως,Υπήρξαν απόεκτός την άλλη πλευρά υπήρξανάλλων, πολλοί επιχειρηματίες που στήριξαν τον Χίτλερ και ωφελήθηκαν, όπως φάνηκε και εκ των υστέρων στις [[Δίκη της Νυρεμβέργης|δίκες της Νυρεμβέργης]] για τους επιχειρηματίες<ref>{{cite web|url=http://info-war.gr/2013/10/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CF%85%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BA%CE%B1/#sthash.ygtAJZ3U.dpuf|title=Μια Νυρεμβέργη για δημοσιογράφους και επιχειρηματίες|publisher=INFO WAR}}.</ref>.