Αραβοβυζαντινοί Πόλεμοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
λ |
|||
Γραμμή 19:
Οι '''Αραβοβυζαντινοί πόλεμοι''' ήταν μια σειρά από πολέμους μεταξύ των [[Άραβες|Αράβων]] και των [[Βυζάντιο|Βυζαντινών]] από το [[629]] έως το [[1050]]. Ξεκίνησαν κατά την αρχική φάση της μουσουλμανικής κατάκτησης υπό την ηγεσία των [[Χαλιφάτο Ρασιντούν|Ρασιντούν]] και των [[Χαλιφάτο των Ομεϋαδών|Ομεϋαδών]] τον 7ο αιώνα και συνεχίστηκαν από τους διαδόχους τους έως τα μέσα του 11ου αιώνα.
Με την έξοδο των Αράβων από την Αραβική χερσόνησο κατά το 629-30 οι Βυζαντινοί απώλεσαν αμέσως τις νότιες επαρχίες τους, [[Συρία]] και [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]]. Κατά τη διάρκεια των επόμενων πενήντα χρόνων οι Άραβες θα έκαναν συχνές επιδρομές στη [[Μικρά Ασία]], θα απειλούσαν δύο φορές την πρωτεύουσα των Βυζαντινών [[Κωνσταντινούπολη]] και θα κατακτούσαν
Κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων των συγκρούσεων, οι Βυζαντινοί τηρούσαν κυρίως αμυντική στάση, αποφεύγοντας την ανοικτή μάχη και προτιμώντας να υποχωρούν στα οχυρωμένα κέντρα τους. Μόνο μετά το 740 ξεκίνησαν τις αντεπιθέσεις, ωστόσο το [[Χαλιφάτο των Αββασιδών]] είχε ακόμη αρκετή δύναμη ώστε να απαντά με καταστροφικές εισβολές στη [[Μικρά Ασία]]. Μετά την πτώση των Αββασιδών και την ισχυροποίηση του Βυζαντίου κάτω από τη [[Μακεδονική δυναστεία]] η πορεία των πραγμάτων άλλαξε. Μέσα σε πενήντα χρόνια, οι Βυζαντινοί αποκατέστησαν την κυριαρχία τους στη Συρία και την Αρμενία, που θα διατηρούσαν έως την άφιξη των [[Σελτζούκοι Τούρκοι|Σελτζούκων Τούρκων]] το 1060.
| |||