Γεράρδος ΣΤ΄ του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{χωρίς παραπομπές|21|09|2017}}
Ο '''Γεράρδος ΣΤ΄, κόμης του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ''' ή '''Γεράρδος Β΄ του Σλέσβιχ''' (''Gerhard VI. (Holstein-Rendsburg)'', περί το [[1367]] - [[1404]]), κόμης του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ ([[1382]] - [[1404]]) και δούκας του Σλέσβιχ ([[1386]] - [[1404]]) μέλος του [[Οίκος του Σάουμπουργκ|Οίκου του Σάουμπουργκ]] ήταν γιος του [[Ερρίκος Β΄, κόμης του Χόλσταϊν-ΡέντσμπουργκΡένντσμπουρκ|Ερρίκου Β΄]] και της [[Ίνγκεμποργκ του Μεκλεμβούργου-Σβερίν]]. Με τον θάνατο του πατέρα του (1384) ο ίδιος και ο μικρότερος αδελφός του [[Αλβέρτος Β΄, κόμης του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ]] συγκυβέρνησαν μαζί με τον θείο τους [[Νικόλαος, κόμης του Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ|Νικόλαο]], μετά την παραίτηση του θείου τους (1386) ο [[Όλαφ Β΄ της Δανίας]] τον όρισε δούκα του Σλέσβιχ.
Το 1390 ο Γεράρδος και ο αδελφός του κληρονόμησαν το Χόλσταϊν-Κίελο το οποίο περιελάμβανε το διαλυμένο από το 1350 Πλόν, μετά τον θάνατο του θείου τους τα δυο αδέλφια μοίρασαν τα εδάφη τους ο μεγαλύτερος Γεράρδος κληρονόμησε το Σλέσβιχ και το Χόλσταϊν-Ρέντσμπουργκ και ο μικρότερος Αλβέρτος Β΄ το Χόλσταϊν-Σεγζέμπεργκ. Ο Γεράρδος κληρονόμησε και το Σεγζέμπεργκ μετά τον θάνατο του Αλβέρτου κυβερνώντας πλέον σε ολόκληρο το Χόλσταϊν εκτός από την περιοχή του Χόλσταϊν-Πίνεμπεργκ. Έπεσε στην ''μάχη του Χάμ'' στις 4 Αυγούστου 1404 στις προσπάθειες του να υποτάξει το Ντίτμαρς.
 
==Οικογένεια==
 
Με την σύζυγο του [[Κατερίνα Ελισάβετ του Μπρούνσβικ-Λούνεμπουργκ]] (1391) απέκτησε:
 
* [[Ερρίκος Δ΄ του Χόλσταϊν-Ρένντσμπουρκ|Ερρίκος Δ΄]] κόμης τού χόλσταϊν-Ρένντσμπουρκ
* Ίνγκεμποργκ (1398 - 1465)
Γραμμή 15 ⟶ 13 :
 
==Πηγές==
* Karl Jansen (1878), "Gerhard VI", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 8, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 740–741
 
*Karl Jansen (1878), "Gerhard VI", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 8, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 740–741
 
{{s-start}}