Χασάν Ταχσίν Πασάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Χασάν Ταχσίν Πασάς''' (1845-1918) ήταν ανώτερος στρατιωτικός αξιωματούχος της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Γόνος της ευγενούς αλβανικής οικογενείας των Μεσαρέ. Γεννήθηκε στη Μεσσαριά της Ηπείρου, σημερινή Μόλιστα και σπούδασε στη [[Ζωσιμαία Σχολή]] των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]].<ref name="Xristodoulou">{{cite news|last=Χριστοδούλου|first=Χρίστος|title=Οι τρεις ταφές του Χασάν Ταχσίν Πασά|url=http://www.makthes.gr/news/arts/8072/|date=2007-10-27|newspaper=[[Μακεδονία (εφημερίδα)|Μακεδονία]]|accessdate=2012-10-26}}</ref> Μιλούσε άπταιστα ελληνικά.

 

 

Τον καιρό του [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου]] ήταν διοικητής της 8ης Στρατιάς του Αυτοκρατορικού Οθωμανικού Στρατού της Μακεδονίας. Μετά την εκβίαση των [[Μάχη του Σαραντάπορου|Στενών του Σαρανταπόρου]] από τον ελληνικό στρατό, ο τουρκικός στρατός συμπτύχθηκε στην τοποθεσία των [[Μάχη των Γιαννιτσών|Γιαννιτσών]], όπου έδωσε αμυντική μάχη με σκοπό να ανακόψει την πορεία του ελληνικού στρατού προς τη Θεσσαλονίκη. Η ελληνική νίκη όμως ήταν αποφασιστική και αυτό ώθησε τον Χασάν Ταχσίν Πασά να συνθηκολογήσει άνευ όρων και να παραδώσει την πόλη της Θεσσαλονίκης και 25.000 αιχμαλώτους στον ελληνικό στρατό.<ref>{{cite book|title=Νεώτερος Ελληνισμός: από το 1881 έως το 1913|series=Ιστορία του Ελληνικού Έθνους|volume=14|pages=296-8|publisher=Εκδοτική Αθηνών|first=Νικόλαος|last=Οικονόμου|chapter=Ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος|year=1977|location=Αθήνα}}</ref>, ενέργεια για την οποία καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο ως προδότης.<ref name=Marinos/> Η παράδοση στον ελληνικό στρατό της Θεσσαλονίκης, που αποτελούσε μήλο της έριδος των βαλκανικών κρατών, κατέστησε την Ελλάδα το μεγάλο κερδισμένο του πολέμου.<ref>{{cite book|first=Γιώργος|last=Μαργαρίτης|editor-first=Βασίλης|editor-last=Παναγιωτόπουλος|series=Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770-2000|title=Η εθνική ολοκλήρωση (1909-1923). Από το κίνημα στο Γουδί ως τη Μικρασιατική Καταστροφή|publisher=Ελληνικά γράμματα|year=2003|volume=7|chapter=Η εμπόλεμη Ελλάδα: Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μακεδονικό Μέτωπο, Ουκρανία|pages=65||}}</ref>