Κανονική κατανομή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 122:
Από την εμφάνισή της, η κανονική κατανομή έχει ονομαστεί με διαφορετικούς τρόπους: ο νόμος του σφάλματος, δεύτερος νόμος του Laplace, νόμος του Gauss,κ.λπ. Από το τέλος του 18ου αιώνα ορισμένοι συγγραφείς <ref>όπως σε έργα των Pierce, Galton, Lexis περί το 1875</ref> είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν την ονομασία ''κανονική κατανομή'', όπου η λέξη «κανονική» χρησιμοποιείτο ως επίθετο — ο όρος προερχόταν απ' το γεγονός ότι η κατανομή αυτή θεωρείτο ως τυπική, συνήθης, κανονική. Ο [[Τσαρλς Σάντερς Πιρς|Πιρς]] (ένας από τους συγγραφείς αυτούς) κάποτε όρισε τον όρο "κανονική" ως: «...το "κανονική" δεν είναι ο μέσος όρος (ή κάποιο άλλο είδος μέσου) αυτού που συμβαίνει πραγματικά, αλλά αυτού ''που θα'' συνέβαινε, μακροπρόθεσμα, υπό ορισμένες συνθήκες».<ref>Peirce, C. S. (c. 1909 MS), ''Charles Sanders Peirce bibliography#CP|Collected Papers'' v. 6, paragraph 327.</ref> Στην αρχή του 20ου αιώνα o Καρλ Πίρσον (Karl Pearson) έκανε δημοφιλή τον όρο ''κανονική'' σαν προσδιορισμό για την κατανομή αυτή.<ref>Kruskal & Stigler, 1997</ref>
{{cquote|Πολλά χρόνια πριν, ονόμασα την καμπύλη Gauss-Laplace ως ''κανονική'' κατανομή, το οποίο όνομα, παρόλο που αποφεύγει ένα διεθνές ερώτημα προτεραιότητας, έχει το μειονέκτημα να οδηγεί τους ανθρώπους στην άποψη ότι οι υπόλοιπες κατανομές συχνότητας είναι με τον έναν τρόπο ή τον άλλο
Επιπλέον, ο Πίρσον (Pearson) ήταν αυτός που πρώτος έγραψε την κατανομή σε όρους τυπικής απόκλισης ''σ'' όπως στη σύγχρονη σημειογραφία. Σύντομα μετά από αυτό, το έτος 1915, ο Ρόναλντ Φίσερ (Ronald Fisher) προσέθεσε την παράμετρο της τοποθεσίας στην εξίσωση για την κανονική κατανομή, εκφράζοντάς την με τον τρόπο που γράφεται ακόμα και σήμερα:
| |||