Μεγαρείς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Αυτόματη αντικατάσταση κειμένου (-[[Σαλαμίνα| +[[Σαλαμίνα (νησί)|) |
|||
Γραμμή 15:
Οι Μεγαρείς ήταν [[Δωριείς]] στην καταγωγή και μιλούσαν την δωρική διάλεκτο. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή των Μεγάρων την περίοδο της καθόδου των Δωριέων, εκτοπίζοντας αρχαιότερους πληθυσμούς [[Ίωνες|Ιώνων]] και [[Βοιωτοί|Βοιωτών]] που ήταν εγκατεστημένοι στην περιοχή.<ref>[http://www.megara.gr/Historical.aspx?LangID=1&FolderID=3ae6683a-3746-4f58-a698-b32c8f63cc94&PageNo=0&EntityID=017cda9f-285f-490e-9882-a4f2d461a302 Δήμος Μεγάρων, ιστορία των Μεγάρων]</ref> Την κλασική περίοδο η επικράτειά τους περιλάμβανε πέντε οικισμούς. Αυτές ήταν τα [[Μέγαρα]] στο κέντρο της μεγαλύτερης πεδιάδας της περιοχής, η [[Νίσαια]] στις όχθες του Σαρωνικού που αποτελούσε το νότιο επίνειο των Μεγάρων, οι [[Παγές]] στις όχθες του Κορινθιακού που αποτελούσε το βόρειο επίνειο των Μεγάρων, ο [[Τριποδίσκος]] στα [[Γεράνεια όρη]] και τα [[Αιγόσθενα]] στους πρόποδες του [[Κιθαιρώνας|Κιθαιρώνα]].
Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς ήρθαν σε σύγκρουση με τους γείτονες τους, αρχικά με τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. και στην συνέχεια με τους Αθηναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Αντικείμενο της διαμάχης τους με τους Αθηναίους ήταν το νησί της [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνας]] την οποία την κατείχαν οι Μεγαρείς από το 640 έως το 570 π.Χ. περίπου. Μετά από εικοσαετή πόλεμο, μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων, η Σαλαμίνα πέρασε ξανά στην κυριαρχία των Αθηναίων. Την περίοδο του [[Β΄ελληνικός αποικισμός|δεύτερου ελληνικού αποικισμού]] οι Μεγαρείς ίδρυσαν πολυάριθμες αποικίες κυρίως στην [[Προποντίδα]] και στον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]], όπως το [[Βυζάντιο]] και η [[Χαλκηδόνα]], η [[Νικομήδεια]] κ.α.
Στους Περσικούς πολέμους οι Μεγαρείς συμμάχησαν με τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον των Περσών. Συμμετείχαν στην [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]] με 20 πλοία και στην [[μάχη των Πλαταιών]] με 3.000 οπλίτες<ref>{{ws|[[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη|Βικιθήκη Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο Θ]]}}</ref>. Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς αντιμετώπισαν τον έντονο ανταγωνισμό της Αθήνας στο εμπόριο της ανατολικής Μεσογείου και Εύξεινου Πόντου. Ο ανταγωνισμός αυτός κορυφώθηκε με το [[Μεγαρικό ψήφισμα]]<ref>{{ws|[[s:Θουκυδίδης (μετάφραση Βενιζέλου)/Α|Βικιθήκη Θουκυδίδης Ιστορία, βιβλίο Α, κεφ. 132-133]]}}</ref> που εξέδωσε η Αθήνα έγινε μία από τις βασικές αιτίες ξεσπάσματος του Πελοποννησιακού πολέμου. Τα Μέγαρα στον [[Πελοποννησιακός πόλεμος|Πελοποννησιακό πόλεμο]] συμμάχησαν με την Σπάρτη. Τα χρόνια που ακολούθησαν την λήξη του Πελοποννησιακού πολέμου τα Μέγαρα έχασαν μεγάλο μέρος της δύναμής τους, περιορίστηκαν σε τοπικό ρόλο και παρακολουθούσαν τα γεγονότα στον ελλαδικό χώρο χωρίς ουσιαστική ανάμειξη.
| |||