Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 7077448 από τον Animeschool2k18 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
|||
Γραμμή 14:
|τόπος_γέννησης = [[Γαλαξείδι|Γαλαξίδι]], [[Ελλάδα]]
|ημ_θανάτου = [[25 Οκτωβρίου]] [[1984]]
|τόπος_θανάτου = [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνα]], [[Αττική]], [[Ελλάδα]]
|εθνικότητα = Ελληνική
|θρήσκευμα = Χριστιανός Ορθόδοξος
|πρώην_τίτλος = Επίσκοπος Χριστουπόλεως (1935-1936)<br />Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος (1936-1962)<br />Πρόεδρος Μητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος (1962-1968)
}}
Ο '''[[Αρχιεπίσκοπος]] πρώην Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιάκωβος''' (κοσμικό όνομα ''Γεώργιος Βαβανάτσος'') ([[Γαλαξείδι]], [[22 Ιουνίου]] [[1895]] – [[Σαλαμίνα (νησί)|Σαλαμίνα]], [[25 Οκτωβρίου]] [[1984]]) υπήρξε ένας από τους πλέον σημαίνοντες και αμφιλεγόμενους Ιεράρχες της [[Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος|Εκκλησίας της Ελλάδος]] μέσα στον [[20ός αιώνας|20ό αιώνα]]. Διετέλεσε πρώτος Μητροπολίτης της νεοσύστατης Μητρόπολης [[Αττική|Αττικής]] και [[Επαρχία Μεγαρίδας|Μεγαρίδος]], Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και Πρόεδρος της Μητρόπολης Αττικής.
Η προσωπική του πορεία υπήρξε παράλληλη της ιστορίας της ορθόδοξης ελλαδικής Εκκλησίας από τη [[Δεκαετία 1930|δεκαετία του 1930]] έως και τα μέσα της [[Δεκαετία 1970|δεκαετίας του 1970]]. Προοδευτικός και ρηξικέλευθος ιεράρχης βρέθηκε αντιμέτωπος με τις δύο μεγάλες δικτατορίες της [[καθεστώς της 4ης Αυγούστου|4ης Αυγούστου]] και της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|21ης Απριλίου]] και διώχθηκε από τα στελέχη τους. Την περίοδο της Κατοχής ανέπτυξε πολυποίκιλη δράση εθνική και ανθρωπιστική ενώ και κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο κατάφερε να άρει την ποιμαντική του προσπάθεια πάνω από τις διαχωριστικές πολιτικές γραμμές. Η υπόθεση της εκλογής και της πτώσης του από τη θέση του προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος υπήρξε μείγμα παρασκηνιακής δράσης πολιτικών, εκκλησιαστικών και παρεκκλησιαστικών παραγόντων. Παρά την αμφισβήτηση, που δέχθηκε στο σύντομο διάστημα της παραμονής του στον αρχιεπισκοπικό θώκο και την έντονη κριτική και πολεμική, που του ασκήθηκε πριν και μετά την παραίτησή του, παρέμεινε σημείο αναφοράς των εκκλησιαστικών εξελίξεων έως και τη [[Μεταπολίτευση]]. Ο [[Πατριάρχης Δημήτριος|Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος]] έγραψε για τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο μετά την εκδημία του :<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Palatino Linotype;">''"ὁ μακαριστὸς ἀδελφὸς καὶ συλλειτουργὸς ἡμῶν Πρωθιεράρχης ὑπῆρξε διακεκριμένη ἡγετικὴ φυσιογνωμία, διακριθεῖσα διὰ τὴν εὐρύτητα τῶν ἀντιλήψεων αὐτῆς, διὰ τὸν ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας ζῆλον, διὰ τὸ ἐκκλησιαστικὸν φρόνημα, διὰ τὴν λιπαρὰν πεῖραν."''</div>
| |||