Βαρωνία της Καρύταινας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag
Geoandrios (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
Ο πρώτος βαρώνος της Καρύταινας ήταν μάλλον ο Ρενώ ντε Μπριέλ (Renaud de Briel) ή ντε Μπρυγέρ (de Bruyères, de Brières), καταγόμενος από την [[Καμπανία (επαρχία)|Καμπανία]] της Γαλλίας, ο οποίος αναφέρεται στη [[Συνθήκη της Σαπιέντσα]] το 1209. Τον διαδέχτηκε ο αδερφός του, [[Ούγος ντε Μπριέλ]], που παντρεύτηκε την Alix, κόρη του πρίγκηπα [[Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος|Γοδεφρείδο Α΄ Βιλλεαρδουίνου]].<ref>Bon (1969), σ. 105, 367</ref> Ο γιος και διάδοχος του Ούγου, [[Γοδεφρείδος ντε Μπριέλ]], έχτισε το περίφημο [[κάστρο της Καρύταινας]] στα μέσα του αιώνα. Η βαρωνία κατασχέθηκε δυο φορές από τον πρίγκηπα [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος|Γουλιέλμο Β΄ Βιλλεαρδουίνο]] εξαιτίας της συμμετοχής του Μπριέλ στον [[Πόλεμος της Ευβοϊκής Διαδοχής|Πόλεμο της Ευβοϊκής Διαδοχής]] με τους εχθρούς του Βιλλεαρδουίνου, καθώς και την απουσία του στην Ιταλία το 1263-65 χωρίς την εξουσιοδότηση του πρίγκηπα, όπως απαιτούσε ο φεουδαρχικός νόμος της Αχαΐας. Τελικά και τις δυο φορές του δόθηκε χάρη και του επεστράφησαν οι κτήσεις του, όμως τώρα ως προσωπικές δωρεές του πρίγκηπα, και όχι πια ως αναπαλλοτρίωτες κτήσεις κατακτητικώ δικαιώματι. Καθώς ο Γοδεφρείδος δεν είχε απογόνους, με τον θάνατό του το 1275 η βαρωνία μοιράστηκε στα δύο: το μισό παρέμεινε στα χέρια της χήρας του Γοδεφρείδου, [[Ισαβέλλα ντε Λα Ρος|Ισαβέλλας ντε Λα Ρος]], ενώ το άλλο μισό πέρασε στις κτήσεις του Πρίγκηπα (domaine).<ref>Bon (1969), σ. 105–106, 367–368</ref> Δυο διεκδικητές της βαρωνίας εμφανίστηκαν λίγο καιρό μετά: κάποιος Ιωάννης Πεστέλ (Jean Pestel), και ο ανιψιός του Γοδεφρείδου, Γοδεφρείδος ο Νεώτερος, ο οποίος χάρη στην επιμονή του κατάφερε να λάβει το τιμάριο της Μόραινας.<ref>Bon (1969), σ. 148, 370–371, 700</ref>
 
Η Ισαβέλλα παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον [[Ούγος της Μπριέν|Ούγο, Κόμη της Μπριέν]], ο οποίος όμως ενδιαφερόταν πιο πολύ για τις ιταλικές του κτήσεις, όπου και έμενε πιο πολύ. Μετά δε το θάνατο της Ισαβέλλας το 1279, ο Ούγος γρήγορα κουράστηκε να κυβερνά ένα φέουδο που ήταν εκτεθειμένο στις συνεχείς επιδρομές των Βυζαντινών του Μυστρά.<ref>Bon (1969), σ. 149, 150, 160, 368</ref> Έτσι το 1289 εγκατέλειψε τον τίτλο του και επέστρεψε τα εδάφη του στην πριγκιπική domaine έναντι του κάστρου του Μπωβουάρ ([[Κατάκολο]]), το οποίο σύντομα αντάλλαξε με τον [[Ιωάννης Σωντερόν|Ιωάννη Σωντερόν]] έναντι εκτάσεων στην Ιταλία. H βαρωνία ανασυστάθηκε στην παλιά της έκταση και παραχωρήθηκε από τον Βασιλιά [[Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως|Κάρολο Β΄ της Νεαπόλεως]] στην [[Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου]] και τον σύζυγό της, [[Φλωρέντιος του Αινώ|Φλωρέντιο του Αινώ]], επί τη ευκαιρία του χρίσματός τους ως πριγκιπικού ζεύγους της Αχαΐας.<ref>Bon (1969), σ. 161, 368</ref> Το 1303, η Ισαβέλλα χάρισε τα κάστρα της Καρύταινας και του [[ΑράκλοβοΚάστρο του Αράκλοβου|Αρακλόβου]] (γαλλ. Bucelet) στην ανήλικη κόρη της [[Μαργαρίτα της Σαβοΐας]], η οποία όμως αποκήρυξε όλους τους τίτλους και δικαιώματά της στην Αχαΐα κατά τον γάμο της το 1324.<ref>Bon (1969), σ. 179, 189, 368</ref> Το 1320, η Καρύταινα και το ανατολικό μισό της παλαιάς βαρωνίας έπεσαν στα χέρια των Βυζαντινών υπό τον [[Ανδρόνικος Ασάνης|Ανδρόνικο Ασάνη]]. Πέντε χρόνια αργότερα, ο [[Ιωάννης της Γραβίνας|Πρίγκηπας Ιωάννης της Αχαΐας]] προσπάθησε να ανακαταλάβει το κάστρο της Καρύταινας, αλλά χωρίς επιτυχία.<ref>Bon (1969), σ. 202, 205, 368</ref>
 
==Νομίσματα==