Πατριάρχης Γρηγόριος ΣΤ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε την [[1 Μαρτίου|1η Μαρτίου]] του [[1798]] στο χωριό Φαναράκι (σήμερα [[Ρούμελη Φενέρι]]) του [[Βόσπορος|Βοσπόρου]]. Το [[1815]] χειροτονήθηκε [[διάκονος]] της Μητρόπολης Δέρκων, παίρνοντας το όνομα Γρηγόριος. Στις [[24 Σεπτεμβρίου]] [[1824]] ορίστηκε μέγας αρχιδιάκονος του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Πατριαρχείου]] από τον [[Πατριάρχης Χρύσανθος|Πατριάρχη Χρύσανθο]] και το [[1825]] χειροτονήθηκε διαδοχικά μέγας πρωτοσύγκελος και κατόπιν Μητροπολίτης [[Πελαγονία]]ς. Τον Αύγουστο του 1833 εξελέγη Μητροπολίτης [[Σέρρες|Σερρών]]. Κατόπιν σφοδρών συζητήσεων και αντεγκλήσεων και με την υποστήριξη [[Συντεχνία (Ελλάδα)|συντεχνιών]]<ref>[http://alex.eled.duth.gr/Eldoseis/Esnafia/chapter34.HTML E. Βουραζέλη Μαρινάκου, Αι εν Θράκη συντεχνίαι των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατίαν], Θεσσαλονίκη 1950</ref> εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης στις [[26 Σεπτεμβρίου]] του [[1835]].

Ήταν εξαιρετικά ηθικός και ευλαβής, αλλά επίμονος στις ιδέες του. Εξέδωσε κανονικές διατάξεις που αφορούσαν τον γάμο (συνοικέσια, προίκα), την εκπαίδευση των μοναχών και δογματικές διαφορές με την [[Καθολική Εκκλησία]] και τους Διαμαρτυρομένους. Απαγόρευσε τον ενταφιασμό εντός ναών και καταδίκασε τη μετάφραση της Αγίας Γραφής σε απλούστερη μορφή γλώσσας. Στις [[19 Δεκεμβρίου]] [[1839]] εξέδωσε Πατριαρχική και Συνοδική εγκύκλιο (''«Περί της νεωστί αναφανείσης αντιχρίστου διδασκαλίας του [[Θεοσέβεια|Θεοσεβισμού]]»'') εναντίον του [[Θεόφιλος Καΐρης|Θεόφιλου Καΐρη]] και της διδασκαλίας του.

Επαύθη από το Σουλτάνο [[Αμπντούλ Μετζίτ Α΄]] στις [[20 Φεβρουαρίου]] [[1840]] και αποσύρθηκε στο σπίτι του στο [[Μέγα Ρεύμα]]. Επανεξελέγη 27 έτη αργότερα, μετά την παραίτηση του [[Πατριάρχης Σωφρόνιος Γ΄|Πατριάρχη Σωφρονίου]], στις 10 Φεβρουαρίου 1867 και παραιτήθηκε στις [[10 Ιουνίου]] [[1871]]. Πέθανε στις [[8 Ιουνίου]] [[1881]]. Ετάφη στο προαύλιο του Ιερού Ναού των Ασωμάτων (Παμμεγίστων Ταξιαρχών) στο Μέγα Ρεύμα και το 1906 έγινε ανακομιδή των οστών του.