Κωστής Παλαμάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Irocool (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αναίρεση έκδοσης 7240246 από τον Irocool (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες συγγραφέα
|υπογραφή = Kostis-palamas-signature.svg}}
Ο '''Κωστής Παλαμάς''' ([[Πάτρα]], [[13 Ιανουαρίου]] [[1859]] - [[Αθήνα]], [[27 Φεβρουαρίου]] [[1943]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] [[ποιητής]], πεζογράφος, [[θέατρο|θεατρικός]] συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας απoαπό τουστους καλυτερουςσημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του [[1880]], πρωτοπόρος, μαζί με τον [[Νίκος Καμπάς|Νίκο Καμπά]] και τον [[Γεώργιος Δροσίνης|Γεώργιο Δροσίνη]], της αποκαλούμενης [[Νέα Αθηναϊκή Σχολή|Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής]].
 
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε στην [[Πάτρα]] στις [[13 Ιανουαρίου]] [[1859]] από γονείς που κατάγονταν από το [[Μεσολόγγι]]. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν οικογένεια λογίων, με αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα, και ασχολούμενων με τη θρησκεία. Ο προπάππος του [[Παναγιώτης Παλαμάς]] (1722-1803) είχε ιδρύσει στο [[Μεσολόγγι]] την περίφημη "[[Παλαμαία Σχολή]]" και ο παππούς του [[Ιωάννης Παλαμάς|Ιωάννης]] είχε διδάξει στην Πατριαρχική Ακαδημία της [[Κωνσταντινούπολη]]ς. Ο θείος του Ανδρέας Παλαμάς υπήρξε πρωτοψάλτης και υμνογράφος, τον οποίο ο Κωστής Παλαμάς αναφέρει στα "Διηγήματά" του (Β' έκδοση, 1929, σελ. 200). Ο Μιχαήλ Ευσταθίου Παλαμάς (αδελφός του Ανδρέα) και ο Πανάρετος Παλαμάς ήταν ασκητές. Ο Δημήτριος Ι. Παλαμάς, επίσης θείος του Κωστή, ήταν ψάλτης και υμνογράφος στο Μεσολόγγι.<ref>Κώνστας Κ.Σ. (1961) Ο Ανδρέας Παλαμάς ο Υμνογράφος. Στερεοελλαδική Εστία, τεύχος 8, 1961, σελ. 113-117</ref> Ο πατέρας του ήταν δικαστικός.
 
Όταν ο ποιητής ήταν 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών (Δεκέμβριος 1864-Φεβρουάριος 1865). Στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας, το μικρότερο αδερφό του η αδερφή της μητέρας του και ♥'''εκείνον και το μεγαλύτερο αδερφό του ο θείος τους Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο [[Μεσολόγγι]] και ήταν εκπαιδευτικός. Εκεί έζησε από το [[1867]] ως το [[1875]] σε ατμόσφαιρα μάλλον δυσάρεστη και καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία♥ηλικία.'''
[[Αρχείο:Palamas Serao Hoyse.jpg|200px|thumb|Το σπίτι του Παλαμά στην [[Πάτρα]]]]
 
<u>Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο εγκαταστάθηκε στην [[Αθήνα]] το [[1875]], όπου γράφτηκε στην Νομική Σχολή. Σύντομα όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του αποφασισμένος να ασχοληθεί με τη [[λογοτεχνία]].</u> Το πρώτο του ποίημα το είχε γράψει σε ηλικία 9 ετών, μιμούμενος τα πρότυπα της εποχής του, «ποίημα για γέλια», όπως το χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος. Η αρχή του ποιήματος εκείνου ήταν: «''Σ' αγαπώ εφώνησα, / κι εσύ μ' αστράπτον βλέμμα /Μη &mdash; μ' απεκρίθης &mdash; μη θνητέ, / τολμήσης να μιάνης / δια της παρουσίας σου / τας ώρας τας ωραίας / που έζησα στον κόσμον / …''».
 
Από το [[1875]] δημοσίευε σε εφημερίδες και περιοδικά διάφορα ποιήματα, φιλολογικά άρθρα, κριτικές και χρονογραφήματα. Το [[1876]] υπέβαλε στον Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό την ποιητική συλλογή ''Ερώτων Έπη'', σε καθαρεύουσα, με σαφείς τις επιρροές της Α΄ Αθηναϊκής Σχολής. Η συλλογή απορρίφθηκε με το χαρακτηρισμό "λογιωτάτου γραμματικού ψυχρότατα στιχουργικά γυμνάσματα". Η πρώτη του αυτοτελής έκδοση ήταν το [[1878]] το ποίημα "Μεσολόγγι". Από το [[1898]] εκείνος και οι δύο φίλοι και συμφοιτητές του [[Νίκος Καμπάς]] (με τον οποίο μοιραζόταν το ίδιο δωμάτιο) και [[Γεώργιος Δροσίνης]] άρχισαν να συνεργάζονται με τις πολιτικές-σατιρικές εφημερίδες "[[Ραμπαγάς (περιοδικό)|Ραμπαγάς]]" και "[[Μη Χάνεσαι]]". Οι τρεις φίλοι είχαν συνειδητοποιήσει την παρακμή του [[Α' Αθηναϊκή Σχολή|αθηναϊκού ρομαντισμού]] και με το έργο τους παρουσίαζαν μια νέα ποιητική πρόταση, η οποία βέβαια ενόχλησε τους παλαιότερους ποιητές, που τους αποκαλούσαν περιφρονητικά "παιδαρέλια" ή ποιητές της "Νέας Σχολής".