Αλφόνσος Η΄ της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αλφόνσος Η΄ της Καστίλης''' ή '''Αλφόνσος ο Ευγενής''' (''Alfonso VIII de Castilla'', [[11 Νοεμβρίου]] [[1155]] <ref>Anales Toledanos</ref> - [[5 Οκτωβρίου]] [[1214]]), βασιλιάς της [[Βασίλειο της Καστίλης|Καστίλης]] και του [[Τολέδο]] από τον [[Οίκος της Ιβρέας|Οίκο του Ιβρέα]] ([[1158]]-[[1214]]) <ref>Roth 1994, p. 128.</ref>, ήταν γιος και διάδοχος του [[Σάντσο Γ΄ της Καστίλης]] και της Λευκής Χιμένεθ, κόρης του [[Γκαρσία Ραμίρεζ της Ναβάρρας|Γκαρσία Ραμίρες]] βασιλιά της Ναβάρρας. Την περίοδο της βασιλείας του κατόρθωσε συμμαχώντας με την [[Βασίλειο της Αραγωνίας|Αραγωνία]] να κυριαρχήσει στην [[Βασίλειο της Λεόν|Λεόν]] ενώνοντας τα χριστιανικά βασίλεια της [[Ιβηρική χερσόνησος|Ιβηρικής.]] Ο Αλφόνσος πήρε το όνομα του παππού του [[Αλφόνσος Ζ΄ τηςτου Λεόν και της Καστίλης|Αλφόνσου Ζ΄ τηςτoy Λεόν]] που μοίρασε το βασίλειο στους γιους του, η διανομή αυτή έφερε πολλές εμφύλιες διαμάχες στην οικογένεια μέχρι την ένωση ξανά του βασιλείου με τον εγγονό του Αλφόνσου Η΄, [[Φερδινάνδος Γ΄ της Καστίλης|Φερδινάδο Γ΄.]] <ref>Shadis 2010, p. xix.</ref> Σε ηλικία μόλις τριών ετών διαδέχθηκε τον πατέρα του στον θρόνο, έμεινε γνωστός στην ιστορία για την πτώση του [[Αλμοάδες|Χαλιφάτου των Αλμοάδων]] στην Ιβηρική. Στην πρώτη μάχη ηττήθηκε από τους [[Αλμοάδες]] στο Αλάρκος (1195), <ref>Vann 2003, p. 62.</ref> στην συνέχεια δημιουργώντας έναν μεγάλο συνασπισμό με χριστιανούς πρίγκιπες κατάφερε να τους συντρίψει στην [[μάχη του Νάβας ντε Τολόζα]] (1212) προκαλώντας την πτώση των μουσουλμάνων στην Ιβηρική. <ref>Rogers 2010, p. 28.</ref>