Σάντσο Δ΄ της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 17:
|επίγονοι = Ισαβέλλα<br/>[[Φερδινάνδος Δ΄ της Καστίλης]]<br/>[[Πέτρος του Κάμερος|Πέτρος]]<br/>[[Φίλιππος της Καμπρέρα & Ριμπέρα|Φίλιππος]]<br/>Βεατρίκη<br/>Βιολάντη
|πλήρες_όνομα =
|βασιλικός_οίκος = [[Καστιλιανός Οίκος της
|πατέρας = [[Αλφόνσος Ι΄ ο Σοφός|Αλφόνσος Ι']]
|μητέρα = Βιολάντη Βαρκελώνης
Γραμμή 29:
}}
Ο '''Σάντσο Δ΄''' (''Sancho IV de Castilla'', [[12 Μαΐου]] [[1258]] – [[25 Απριλίου]] [[1295]]), αποκαλούμενος '''ο Γενναίος''', ήταν βασιλιάς της Λεόν και Καστίλης, καθώς και της Γαλικίας (1284-1295).
==Βιογραφία==
Ήταν δευτερότοκος γιος του [[Αλφόνσος Ι΄ ο Σοφός|Αλφόνσου Ι΄]] της Καστίλης και της Βιολάντης τού Οίκου της Βαρκελώνης, κόρης του [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας|Ιακώβου Α΄]] της Αραγωνίας.
Ο πατέρας του απεβίωσε το 1284 και ο μεγαλύτερος υιός του Φερδινάνδος ντε λα Σέρντα είχε αποβιώσει το 1275, έτσι ο Αλφόνσος, υιός του Φερδινάνδου, πήρε τον έλεγχο του βασιλείου. Τότε ο Σάντσο Δ' δημιούργησε έναν συνασπισμό ευγενών και στέφθηκε στο [[Τολέδο]], παρά τη διαθήκη του πατέρα του. Η υποστήριξή του οφειλόταν στην αντίδραση της ελιτίστικης πολιτικής του πατέρα του. Τον αποδεχόταν η πλειοψηφία των ευγενών και των πόλεων. Οι υπόλοιποι, αν και μειοψηφία, αντιτέθηκαν σε αυτόν στη διάρκεια της βασιλείας του, εργαζόμενοι υπέρ των απογόνων του Φερδινάνδου. Αρχηγοί της αντιπολίτευσης ήταν ο νεότερος αδελφός του Ιωάννης και ο Λόπε Ντίαζ Γ' ντε Άρο, κύριος του Βισκάϋ. Ο Σάντσο εκτέλεσε τον Λόπε Ντίαζ, φυλάκισε τον Ιωάννη και εκτέλεσε οπαδούς του Αλφόνσου: 4.000 στη [[Μπαδαχόθ]], 400 στην [[Ταλαβέρα δε λα Ρέινα|Ταλαβέρα]] και άλλους στην [[Άβιλα]] και στο Τολέδο.▼
▲Ο πατέρας του απεβίωσε το 1284 και ο μεγαλύτερος
Αφού κατέστειλε την αντίδραση, συγχώρησε τον αδελφό του. Αλλά ο Ιωάννης σκεπτόταν την επόμενη εξέγερση· πολιόρκησε τον Γκουσμάν στο κάστρο του, την Ταρίφα, με τη βοήθεια των Μαρινιδών του Μαρόκου. Η πόλη αμυνόταν καλά. Ο υιός του Γκουσμάν, σε μια πράξη ηρωισμού του, σκοτώθηκε. Όταν έφθασε ο Σάντσο Δ΄, η πολιορκία λύθηκε και οι [[Μαρινίδες]] επέστρεψαν στη [[Μαγκρέμπ]]. ▼
▲Αφού κατέστειλε την αντίδραση, συγχώρησε τον αδελφό του. Αλλά ο Ιωάννης σκεπτόταν την επόμενη εξέγερση· πολιόρκησε τον Γκουσμάν στο κάστρο του, την Ταρίφα, με τη βοήθεια των Μαρινιδών του Μαρόκου. Η πόλη αμυνόταν καλά. Ο
Το 1291 ο [[Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας|Ιάκωβος Β' Βαρκελώνης]] έγινε βασιλιάς της Αραγωνίας και ο Σάντσο Δ', όπως και οι προκάτοχοί του, θέλησε να ενδυναμώσει τη σχέση των δύο βασιλείων με σκοπό να εκτοπισθούν οι Μαυριτανοί από την Ιβηρική. Έτσι πάντρεψε την κόρη του Ισαβέλλα με τον Ιάκωβο Β'. Λίγο πριν υποκύψει στην ασθένειά του (μάλλον φυματίωση) διόρισε τη σύζυγό του αντιβασίλισσα του 9ετούς υιού του Φερδινάνδου Δ' το 1295.▼
▲Το 1291 ο [[Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας|Ιάκωβος
==Οικογένεια==
Γραμμή 44 ⟶ 46 :
* [[Πέτρος του Κάμερος|Πέτρος]] 1290 - 1319, κύριος του Κάμερος.
* [[Φίλιππος της Καμπρέρα & Ριμπέρα|Φίλιππος]] 1292 - 1327, κύριος της Καβρέρα & Ριβέρα.
* Βεατρίκη 1293 - 1359, παντρεύτηκε τον [[Αλφόνσος Δ΄ της Πορτογαλίας|Αλφόνσο
Από την εκτός γάμου σχέση του με τη Μαρία Αλφόνσο
* Βιολάντε, παντρεύτηκε τον
** Πέδρο Φερνάνδεθ δε Κάστρο, κύριο του Λέμος, που είχε εκτός γάμου κόρη την *** Ινές ντε Κάστρο, ερωμένη -και μετά το θάνατό της σύζυγο- τού [[Πέτρος Α΄ της Πορτογαλίας|Πέτρου ==Πηγές==
* Medieval Iberia: An Encyclopedia, Ed. E. Michael Gerli and Samuel G. Armistead, (Routledge, 2003), 50.
* XXV años de la Escuela de Genealogía, Heráldica y Nobiliaria, Ed. Escuela de Genealogía, Heráldica y Nobiliaria, (Hidalguia, 1985), 431.
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Sancho IV of Castile}}▼
{{authority control}}
▲{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Sancho IV of Castile}}
{{DEFAULTSORT:Σαντσο 04 Καστιλλης}}
| |||