Ζαν Μορεάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 4:
Ο '''Ζαν Μορεάς''' γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] και ήταν γιος του [[Αδαμάντιος Παπαδιαμαντόπουλος|Αδαμάντιου Παπαδιαμαντόπουλου]], από την [[Πάτρα]] και διατελέσαντος εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, <ref>Ελευθερία Ντάνου, «Ζαν Μωρεάς», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ.196, (Οκτώβριος 1984), σελ.28</ref> και της Σκεύως Γιουρδή, εγγονής του ναυάρχου Εμμανουήλ Τομπάζη και της Ξανθής Σαχίνη. Σπούδασε νομικά στη [[Γερμανία]] και τη [[Γαλλία]]. Ήδη νέος από τα χρόνια των σπουδών του στο [[Παρίσι]] το 1880 είχε ενταχθεί στους λογοτεχνικούς κύκλους της πόλης και ξεκίνησε να γράφει στα γαλλικά με το ψευδώνυμο Ζάν Μορέας. Όταν επέστρεψε στην [[Αθήνα]] συμμετείχε έντονα στην πνευματική ζωή: ενεπλάκη στη [[Εμμανουήλ Ροΐδης#Η διαμάχη με τον Άγγελο Βλάχο|φιλολογική διαμάχη]] [[Εμμανουήλ Ροΐδης|Ροΐδη]] – [[Άγγελος Βλάχος (1838-1920)|Βλάχου]] και το [[1878]] δημοσίευσε τη μοναδική ελληνόφωνη ποιητική του συλλογή, ''Τρυγόνες και Έχιδναι με την οποία ήτανε κατά την έκφραση του Παλαμά σαν να αποχαιρετούσε <<κάτι που έσβηνε>> αυτό ήτανε ή ρομαντική ποίηση του αθηναϊκού λογιοτατισμού την οποία και θα πάραμέριζε ή λογοτεχνική γενιά της δεκαετίας του 1880''. Το [[1880]] εγκαταστάθηκε οριστικά στο [[Παρίσι]] και σταδιοδρόμησε στα γαλλικά γράμματα ως εκπρόσωπος και επικεφαλής του [[συμβολισμός|συμβολισμού]] και την υπερασπισή του από την ονομασία του "παρακμάζουν, ενώ ό ίδιος δημοσίευσε και το μανιφέστο του συμβολισμού του στις 18 Σεπτεμβρίου του 1886 στο λογοτεχνικό συμπλήρωμα του Figaro με το οποίο και δικαιολογεί τις καινοτομίες του νέου σχολείου όπως η φυσική ανάπτυξη του μετρικής της Mallarme[Μαλάρμε] και της Verlaine[Βερλαίν] ενώ πήγε και αυτός γαι να αποκηρύξει την άδεια που ισχυρίστηκαν οι συμβολισμοί έγινε ο ηγέτης ενός παρακλάδι από το κύριο σώμα γνωστό ως the'etole Romane[Κλεμμένα μυθιστορήματα], τα κύρια μέλη της οποίας είναι Raymond de la Tailhede[Ρέϊμοντ Ντε Λα Τάϊλχέντε ή Τάιλχεντέ], Maurice du Plessys[Μαουρίτς Ντου Πλέσσίς], Ernest Raynaud[Έρνεστ Ρέϊναντ], και ο κριτικός Charles Maurras[Τσάρλς Μάουρας ή Μούρας..
Και οι νέοι οπαδοί του επέστρεψαν στην παραδοσιακή σοβαρότητα του γαλλικού στιχουργίας, και στην κλασσική και αντίκα παράδοση.Τα κυριότερα ποιήματά του στα [[γαλλική γλώσσα|γαλλικά]] ήταν οι 6 τόμοι με τίτλο ''Στροφές'' (''Stances'') τα οποία και έγραψε με βάση της νέες αιασθητικές αρχές του και υποστηρίζοντας μια χαλάρωση των αυστηρών κανόνων που διέπουν τον γαλλικό στίχο και που του εξασφάλισε μιά πάρα πολύ σημαντική θέση στην Γαλλική ποίηση.Μέσα σε αυτό μετέφερε της εντυπώσεις,της απογοητεύσεις,την λατρεία του στην ποίηση και την στωϊκή μελαγχολία.Στα σύντομα αυτά ποιήματα ό Μορέας επιδίωξε την μορφική τελειότητα και υπέβαλλε την ευαισθησία του σε μιά αυστηρή πειθαρχία.Ή Ελλάδα είναι στο έργο αυτό παρούσα με πολλούς στίχους που τους διαπνέει μιά βαθιά νοσταλγία.Ή Ελλάδα είναι παρούσα μέ πολλούς στίχους τους οποίους και διαπνέει μία πολλή βαθιά νοσταλγία.Όμως και μέσα στην αποσταγμένη λεπτότητα των συμβολιστικών ποιημάτων του ό Μορέας διατήρησε την αίσθηση της πλαστικής ελληνικής γλώσσας και της κλασικής
== Έργα ==
| |||