Μονακό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο βράχος του Μονακό ήταν ένα καταφύγιο για τους πρωτόγονους πληθυσμούς. Τα ίχνη τους ανακαλύφθηκαν σε μια σπηλιά στους κήπους του Αγίου Μαρτίνου. Οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής, οι Λιγούριοι (Ligures), περιγράφονται ως άνθρωποι των βουνών, εξοικειωμένοι με την σκληρή εργασία αλλά και με υποδειγματική οικονομία. Η ακτή και ο λιμένας του Μονακό ήταν πιθανώς η θαλάσσια πρόσβαση για τον εσωτερικό πληθυσμό της Λιγουρίας, το Oratelli Peille. Η προέλευση του ονόματος «Μονακό» υπόκειται σε διάφορες υποθέσεις. Στην αρχαιότητα, ο λιμένας του Μονακό συνδέθηκε με τη λατρεία του ήρωα [[Ηρακλής|Ηρακλή]], και το όνομά του συνδέθηκε συχνά με την έκφραση «Ηρακλής Μόνοικος». Υπήρχε στην αρχαιότητα ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή, πράγμα το οποίο δεν συνήθιζαν για ημίθεο. Γι' αυτό λέγεται Μονόοικος. Αυτή την έκδοση επιβεβαιώνεται, δεδομένου ότι το σύγχρονο όνομα για τον κύριο λιμένα του Μονακό είναι ο λιμένας του Ηρακλή. Στο τέλος του 12ου αιώνα π.Χ., οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την περιοχή. Το Μονακό είναι μέρος της επαρχίας των θαλάσσιων Άλπεων. Κατά τη διάρκεια της κατοχής τους, οι [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίοι]] δημιούργησαν στο LaΛα TurbieΤυρμπί το τρόπαιο Augustus, το οποίο γιορτάζει το θρίαμβο των στρατιωτικών εκστρατειών τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της ίδιας περιόδου, οι [[Φοίνικες]] και οι [[Καρχηδόνιοι]] ναυτικοί έφεραν την ευημερία στην περιοχή. Μετά από την πτώση της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] (5ος αιώνας μ.Χ.), η περιοχή κατακτήθηκε από διάφορους βάρβαρους πληθυσμούς. Ήταν μόνο στο τέλος του 10ου αιώνα, μετά από την κυριαρχία των [[Σαρακηνοί|Σαρακηνών]] από την [[Προβηγκία]] που η περιοχή αποικήθηκε ξανά.

Το Μονακό αποτελεί μέλος της ''[[Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Γαλλοφωνίας|Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Γαλλοφωνίας]] (''Assemblée Parlementaire de la Francophonie]]''), καθώς και του [[Διεθνής Οργανισμός Γαλλοφωνίας|Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας]].