Καποέιρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Καποέιρακαποέιρα''' ({{IPA2|ka.puˈej.ɾɐ}}) είναι [[Βραζιλία|Βραζιλιάνικηβραζιλιάνικη]] [[πολεμικές τέχνες|πολεμική τέχνη]]. Αναπτύχθηκε αρχικά από [[Αφρική|Αφρικανούς]] σκλάβους στη Βραζιλία, ξεκινώντας από την αποικιοκρατική περίοδο. Συμμετέχοντες από ένα ''roda'' (κύκλο) εναλλάσονταιεναλλάσσονται παίζοντας όργανα, τραγουδώντας και χωρίζονται σε ζευγάρια στο κέντρο του κύκλου. Το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από συνεχή ακροβατικά, προσποιήσεις, προφάσεις και εκτεταμένη χρήση του εδάφους, καθώς και σαρωτικών κινήσεων, κλωτσιών και κεφαλιών. Η τεχνική και η στρατηγική είναι τα στοιχεία-κλειδιά για ένα καλό παιχνίδι. Η καποέιρα έχει δύο κύρια είδη, γνωστά ως «τοπικό» και «Ανγκόλα».

Η καποέιρα είναι μια βραζιλιάνικη πολιτιστική έκφραση που εμπεριέχει χορό, πολεμική τέχνη, φιλοσοφία, άθληση και εκπαίδευση. ΕξελίχτηκεΕξελίχθηκε στη Βραζιλία από μαύρους σκλάβους, κυρίως από την περιοχή της Angola, οι οποίοι αρχικά μεταφέρθηκαν από την Αφρική για να χρησιμεύσουν ως εργατικά χέρια στην παραγωγή ζαχαροκάλαμου.

Παρά την έντονη καταπίεση που υπέφερε, η καποέιρα εξελίχτηκεεξελίχθηκε από πολλούς Μαέστρους (Mestres) που την αγαπούσαν και έδιναν μια συνέχεια με γενναιόψυχο τρόπο. Το Salvador ( η πρωτεύουσα της πολιτείας της Bahia) υπήρξε η μητέρα-γη όπου εξελίχθηκε η καποέιρα και από τους σημαντικότερους στην εξέλιξή της Mestres, ξεχωρίζουν ο Mestre Pastinha και ο Mestre Bimba.

Σε ένα πρόσφατο σεμινάριο ο Mestre João Cascau της ακαδημίας Senzala de Santos, επισήμανε ότι: "Από την προέλευσή της, η capoeiraκαποέιρα δεν είναι ένας φορέας βίας μεταξύ των ατόμων που την εξασκούν. Δεν θα είχε υπάρξει κανένα όφελος στους σκλάβους να σκοτώνουν και να τραυματίζουν ο ένας τον άλλον όταν είχαν να αντιμετωπίσουν έναν βίαιο και άσπλαχνο καταπιεστή και τους οπλισμένους επιστάτες που έπαιρναν διαταγές από τους ιδιοκτήτες των φυτειών της Βραζιλίας. Τα λακτίσματα, τα σκουπίσματα ποδιών και οι κεφαλιές της capoeira μπορούν αναμφισβήτητα να χρησιμοποιηθούν και έχουν χρησιμοποιηθεί σε θανάσιμο αγώνα, αλλά μόνο όταν ο αντίπαλος ήταν θανάσιμος εχθρός. Όμως μεταξύ των συντρόφων, στο παιχνίδι της capoeira "Jogo de καποέιρα", ακόμα κι αν ήταν ένα παιχνίδι σφιχτό, στενό και σκληρό, ήταν ένα παιχνίδι που έπαιζαν και που απολάμβαναν για την ομορφιά του και όχι για το αίμα.

Σήμερα, δεν χρησιμοποιούμε τα λακτίσματα, τα σκουπίσματα ποδιών και τις κεφαλιές ως πράξεις βίας, αλλά ως μέρη του παιχνιδιού. Είμαστε οικογένεια, είμαστε φίλοι, παίζουμε capoeira δεν παλεύουμε."