Μεσαίωνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Basilios II.jpg|μικρογραφία|αριστερά|250px|''Ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, [[Βασίλειος Β´|Βασίλειος Β΄]], ο επονομαζόμενος «Βουλγαροκτόνος», απέβλεψε στη σταθεροποίηση και επέκταση των ανατολικών συνόρων της Αυτοκρατορίας και, κυρίως, στην τελική και ολοκληρωτική υποταγή των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]].'']]Η αποστολή [[Ιεραποστολή|ιεραποστολών]] στη [[Σκανδιναβία]] κατά τον 9^ο και το 10^ο αιώνα ενδυνάμωσε τα βασίλεια της [[Σουηδία]]ς, της [[Δανία]]ς και της [[Νορβηγία]]ς, τα οποία κέρδισαν δύναμη και εδάφη. Ορισμένοι ηγεμόνες προσηλυτίστηκαν στο [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]], ωστόσο όχι όλοι πριν το 1000. Οι Σκανδιναβοί επίσης ίδρυσαν αποικίες και επεκτάθηκαν σε διάφορα μέρη στην Ευρώπη. Εκτός από τις αποικίες στην [[Ιρλανδία]], την [[Αγγλία]] και τη [[Νορμανδία]], περαιτέρω εγκαταστάσεις έλαβαν χώρα σε εδάφη της σύγχρονης [[Ρωσία]]ς και στην [[Ισλανδία]]. Σουηδοί [[Εμπόριο|έμποροι]] και επιδρομείς κατέβηκαν νότια μέσω των ποταμών της ρωσικής [[στέπα]]ς και έφτασαν μέχρι το σημείο να πολιορκήσουν την [[Κωνσταντινούπολη]] το 860 και το 907.<ref name=Collins385>Collins (1999), σσ. 385–389.</ref>

 

 

Στην Ανατολική Ευρώπη, το Βυζάντιο γνώρισε μεγάλη ακμή υπό τον Αυτοκράτορα [[Βασίλειος Α΄|Βασίλειο Α΄]] (κυβ. 867-886) και τους διαδόχους του, [[Λέων ΣΤ΄|Λέοντα ΣΤ΄]] (κυβ. 886-912) και [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνο Ζ΄]] (κυβ. 913-959), μέλη της [[Μακεδονική Δυναστεία|Μακεδονικής Δυναστείας]]. Το εμπόριο αναπτύχθηκε και οι ηγεμόνες αυτοί φρόντισαν να ασκείται ομοιόμορφη διοίκηση σε όλες τις επαρχίες. Ο [[βυζαντινός στρατός]] αναδιοργανώθηκε, κάτι που επέτρεψε στους Αυτοκράτορες [[Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής|Ιωάννη Α΄ Τσιμισκή]] (κυβ. 969-976) και [[Βασίλειος Β´|Βασίλειο Β΄]] (κυβ. 976-1025) να επεκτείνουν τα εδάφη του κράτους προς όλες τις κατευθύνσεις. Η αυτοκρατορική αυλή έγινε το επίκεντρο μιας αναβίωσης των κλασικών σπουδών, που είναι σήμερα γνωστή με τον όρο ''[[Μακεδονική Αναγέννηση]]''. Συγγραφείς όπως ο [[Ιωάννης Γεωμέτρης]] (ακμ. αρχές 10^ου αιώνα) συνέθεσαν νέους ύμνους, ποιήματα και άλλα έργα.<ref name=Davies318>Davies (1996), σσ. 318–320.</ref> Η αποστολή ιεραποστόλων, τόσο από την Ανατολή όσο και από τη Δύση, συνέβαλαν στον εκχριστιανισμό των Μοραβών, των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]], των Βοημών, των [[Πολωνοί|Πολωνών]], των Μαγυάρων και των [[Σλάβοι|σλάβικης]] καταγωγής Ρως του Κιέβου. Αυτοί οι προσηλυτισμοί συνέβαλαν στην ίδρυση πολιτικών κρατών στα εδάφη των λαών αυτών: τη [[Μοραβία]], τη [[Βουλγαρία]], τη [[Βοημία]], την [[Πολωνία]], την [[Ουγγαρία]] και το [[Κράτος των Ρως]] του [[Κίεβο|Κιέβου]].<ref name=Davies321>Davies (1996), σελ. 321–326.</ref> Η Βουλγαρία, που δημιουργήθηκε περίπου του 680, εκτεινόταν στην ακμή της από τη [[Βουδαπέστη]] μέχρι τη [[Μαύρη Θάλασσα]] και από τον ποταμό [[Δνείπερος|Δνείπερο]] στη σύγχρονη [[Ουκρανία]] μέχρι την [[Αδριατική Θάλασσα]].<ref name=Crampton12>Crampton (2005), σελ. 12.</ref> Το 1018 οι τελευταίοι Βούλγαροι ευγενείς είχαν δηλώσει υποταγή στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.<ref name=Curta246>Curta (2006), σσ. 246–247.</ref>