Βελημάχι Αρκαδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 29:
Ωστόσο, το 2006 ο Δρ. Levent Kayapinar, σε εργασία του που δημοσίευσε, αναφέρεται στο οθωμανικό κατάστιχο ΤΤ560 (της εποχής του [[Σελίμ Β΄]], δηλ. 1566-1574), όπου υπάρχει καταγραφή για το χωρίο «Velimahi» το οποίο είχε 203 σπίτια νοικοκυριά οικογενειών και 41 άγαμων, σύνολο 244 σπίτια Χριστιανών και επίσης 9 σπίτια Μουσουλμάνων, δηλ. πιθανόν να είχε 1.000 περίπου κάτοικους<ref name="Ιστορία του Βελημαχίου"/>.
 
Στα μέσα του 17ου αιώνα, σύμφωνα με τον ιστορικό [[Τάκης Κανδηλώρος|Τάκη Κανδηλώρο]], «ο Δημήτρης Κουριάκος «εύπορος και ισχυρός Προεστός, έχων πολλάς οικίας και τσιφλίκια μέχρι Λειβαρτζινού..», έρχεται να κατοικήσει στο Βελημάχι και ως μεγάλος και δυνατός επί τουρκοκρατίας δέσποζε στην όλη περιοχή»<ref name="Ιστορία του Βελημαχίου"/>. Μεταξύ των ετών 1804-1806 ο Sir William Gell έκανε ταξίδι στην Πελοπόννησο και κατέγραψε το ταξίδι του στο «Οδοιπορικό του Μοριά» στο οποίο αναφέρεται και στο Βελιμάχι ως "«μεγάλο χωριό με ένα σπίτι οχυρωμένο που ανήκει σε ένα Τούρκο αγά"»<ref name="Ιστορία του Βελημαχίου"/>.
 
Οικογένειες που προέκυψαν μεταεπαναστατικά στο Βελημάχι είναι λ.χ. οι Αγγελόπουλοι, οι Αργυρόπουλοι, η οικογένεια Αποσκίτη, η οικογένεια Ντόκα, η οικογένεια Τζανέτου, οι Χριστόπουλοι κ.ά.<ref name="Ιστορία του Βελημαχίου"/>