Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1958 η νέα ηγεσία του ΚΚΕ αποφάσισε να διαλύσει όλες τις Κομματικές Οργανώσεις που δρούσαν στην Ελλάδα και να εντάξει το σύνολο των μελών της στην Ελλάδα υπό τη σκέπη της [[ΕΔΑ]]. Επρόκειτο για μια απόφαση ανάγκης, λόγω της μεγάλης οργανωτικής συρρίκνωσης. Η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά δεν ήταν παρά μια προσωρινή και μεταβατική κατάσταση μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Επρόκειτο για έναν ''οργανωτικό δυϊσμό'': από τη μια στο εξωτερικό βρισκόταν η ''παραδοσιακή ηγεσία'', από την άλλη στην Ελλάδα, η ''βάση'' και η ''νέα ηγεσία''.<ref>[http://www.vernardakis.gr/uplmed/87_kimenososto.pdf Κείμενο Χρήστου Βερναρδάκη για το ΚΚΕ και την ΕΔΑ]</ref><ref>[http://web.archive.org/20111123230654/archive.enet.gr/online/online_text/c=110,id=1161620,8916756 Άρθρο της Ελευθεροτυπίας για τα 90χρονα του ΚΚΕ]</ref> Πρόκειται για εξελίξεις που οδήγησαν μεγάλο μέρος στελεχών και το μεγαλύτερο μέρος των μελών του ΚΚΕ, που διαγράφηκαν από το Κόμμα (πολλές φορές δεχόμενοι ιδιαίτερα σκληρή βία από τους πρώην συντρόφους τους και που στη συνέχεια εντάχθηκαν στον αντιρεβιζιονιστικό ή μαρξιστικό - λενινιστικό χώρο, το χώρο που αποκλήθηκε και ως «ζαχαριαδικός - μαοϊκός») να θεωρήσουν πως από τον Μάρτη του 1956 το επαναστατικό - διεθνιστικό ΚΚΕ, το κόμμα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ διαλύθηκε και στη θέση του δημιουργήθηκε ένα αστικό - ρεβιζιονιστικό κόμμα, με την ίδια επωνυμία. Προπαγανδιστές της άποψης αυτής ήταν και οι δύο μεγαλύτερες οργανώσεις του [[Ρεβιζιονισμός|αντιρεβιζιονιστικού]] χώρου στην Ελλάδα, το [[Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας]] (ΕΚΚΕ) και η [[Οργάνωση Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας]] (ΟΜΛΕ). {{εκκρεμεί παραπομπή}}