Θεσσαλία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 50:
Ύστερα από την [[Δ' Σταυροφορία]] ([[1204]]) τμήματα της Θεσσαλίας έλαβαν ως φέουδα σταυροφόροι, όπως ο [[Γουλιέλμος ντι Λάρσα]] (τη Λάρισα) και ο [[Βερθόλδος Β΄ του Κατζενελεμπόγκεν|Βερθόλδος]] (τις Φερές). Αργότερα, βρέθηκε στη διοίκηση του [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσποτάτου της Ηπείρου]], αλλά μετά τον θάνατο του [[Μιχαήλ Β' Κομνηνός Δούκας|Μιχαήλ Β΄]] ([[1268]]) ιδρύθηκε ανεξάρτητο θεσσαλικό κρατίδιο που έφτανε στην ακμή του μέχρι τον Κορινθιακό κόλπο, με πρωτεύουσα την [[Υπάτη]] και διοικητή τον [[Ιωάννης Α΄ Δούκας|Ιωάννη Α' Δούκα]], νόθο γιο του Μιχαήλ, ο οποίος το διοίκησε από το 1263 ως το 1289-90. Έπειτα τον διαδέχτηκε ο [[Κωνσταντίνος Δούκας της Θεσσαλίας|Κωνσταντίνος Δούκας]] και αυτόν ο [[Ιωάννης Β' Δούκας]].
 
Από το 1320 μέχρι το 1390 σημαντικό ρόλο παίζει στην περιοχή της Θεσσαλίας το [[Δουκάτο Νέων Πατρών|Δουκάτο των Νέων Πατρών]], με αρχικό διοικητή τον [[Αλφόνσο ΦαντρίκΦαδρίκ]], αρχηγό της [[Καταλανική Εταιρεία|Καταλανικής Εταιρείας]], ο οποίος μετά το θάνατο του Ιωάννη Β΄ Δούκα το 1318, εισέβαλε στη Θεσσαλία και κατέκτησε το [[Λιδωρίκι]], το Σιδηρόκαστρο, το [[Ζητούνι]], το [[Γαρδίκι]], το [[Γαλαξίδι]] και τη Βιτρινίτζα και έγινε «γενικός Βικάριος» των δουκάτων των Αθηνών και Νέων Πατρών το 1319.
 
==Παραπομπές==