Σεσίλια Πέιν-Γκαπόσκιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Σεσίλια Πέιν-Γκαπόσκιν''' (''Cecilia Payne-Gaposchkin'', [[10 Μαΐου]] [[1900]] – [[7 Δεκεμβρίου]] [[1979]]) ήταν [[Αγγλία|Αγγλίδα]] (και στη συνέχεια Αμερικανίδα) [[Αστρονομία|αστρονόμος]]. Υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που απέδειξε ότι ο [[Ήλιος]] αποτελείται κυρίως από [[υδρογόνο]], το [[1925]].

Ο Σάπλεϋ έπεισε την Σεσίλια Πέιν να εκπονήσει κατευθείαν [[διδακτορική διατριβή]] και έτσι το [[1925]] η Πέιν πήρε το [[διδακτορικό]] της στην αστρονομία από το Κολέγιο Ράντκλιφ (σήμερα μέρος του [[Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ|Πανεπιστημίου Χάρβαρντ]]) για τη διατριβή της με θέμα: ''Αστρικές ατμόσφαιρες: Συμβολή στην παρατηρησιακή μελέτη υψηλών θερμοκρασιών στα στρώματα αναστροφής των αστέρων''.<ref>[http://genealogy.math.ndsu.nodak.edu/id.php?id=137517 Cecilia Payne-Gaposchkin] Mathematics Genealogy Project, (accessdate=2010-05-06)</ref> Ο αστρονόμος [[Όττο Στρούβε]] τη χαρακτήρισε ως ''«αναμφίβολα την πιο ιδιοφυή διδακτορική διατριβή που εκπονήθηκε ποτέ στην αστρονομία»''. Εφαρμόζοντας τη θεωρία [[Ιονισμός|ιονισμού]] που είχε αναπτυχθεί από τον Ινδό φυσικό [[Μεγκνάντ Σάχα]], η Πέιν κατάφερε να συσχετίσει με ακρίβεια τους [[Φασματικός τύπος|φασματικούς τύπους]] των [[Αστέρας|αστέρων]] με τις πραγματικές επιφανειακές θερμοκρασίες τους. Απέδειξε ότι οι μεγάλες διαφορές στις αστρικές [[Φασματική γραμμή|γραμμές απορροφήσεως]] οφείλονταν σε διαφορετικούς βαθμούς ιονισμού που συνέβαιναν σε διαφορετικές θερμοκρασίες, και όχι στις διαφορετικές αφθονίες των χημικών στοιχείων της ύλης. Πρότεινε ορθά ότι το πυρίτιο, ο άνθρακας και άλλα κοινά (βαρύτερα του λιθίου) στοιχεία που είχαν ανιχνευθεί στον `Ηλιο υπήρχαν εκεί με τις ίδιες σχετικές αφθονίες όπως πάνω στη Γη, αλλά ότι το [[ήλιο]] και ιδιαίτερα το υδρογόνο ήταν πολύ περισσότερο άφθονα (περίπου 1 εκατομμύριο φορές μεγαλύτερο ποσοστό στην περίπτωση του υδρογόνου). Η διατριβή της Πέιν εδραίωσε έτσι την πεποίθηση ότι το υδρογόνο ήταν το κυριότερο συστατικό των αστέρων. Κατά την εξέταση της διατριβής ο [[ΧένριΧένρυ Νόρις Ράσελ]] απέτρεψε την Πέιν από το να συμπεράνει ότι η σύσταση του `Ηλιου διέφερε από αυτή της Γης, πράγμα που ερχόταν σε αντίθεση με την επικρατούσα τότε άποψη. Ωστόσο, ο ίδιος ο Ράσελ άλλαξε γνώμη 4 χρόνια αργότερα, όταν κι άλλα δεδομένα ανακαλύφθηκαν.<ref name='newnham'>{{cite web|url=http://www.newn.cam.ac.uk/about-newnham/college-history/biographies/content/cecila-payne-gaposchkin |title=Cecilia Payne-Gaposchkin (1900 - 1979) |accessdate=2010-03-05 |last=Padman |first=Rachael |year=2004 |work=Newnham College Biographies |archiveurl=http://www.webcitation.org/5o0fZYSgo |archivedate=2010-03-05 }}</ref>

Σύμφωνα με τους G. Kass-Simon και Patricia Farnes, η περίπτωση της Πέιν ήταν ένα είδος σταθμού στην ιστορία του Αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ. Υπό τη διεύθυνση του Χάρλοου Σάπλεϋ, το αστεροσκοπείο είχε ήδη προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες στην αστρονομία σε γυναίκες από ό,τι άλλα ιδρύματα: Αξιοσημείωτα επιτεύγματα είχαν παρουσιαστεί νωρίτερα από τις [[Γουιλιαμίνα Φλέμινγκ]], [[AntoniaΑντόνια MauryΜώρυ]], [[Άνι Τζαμπ Κάνον]] και [[Χενριέτα Λήβιτ]]. Ωστόσο, με το διδακτορικό της Πέιν-Γκαπόσκιν οι γυναίκες εισχώρησαν στον πυρήνα της επιστημονικής έρευνας. Ο δρόμος που χάραξε εκείνη μέσα στην ανδροκρατούμενη επιστημονική κοινότητα υπήρξε έμπνευση για πολλές.

===Βιβλία===

|publication-date=19419 MayΜαΐου 91941

|month = MayΜάιος

|first=C .P.

|publication-date=1936Ιούνιος Jun1936

|first=F .L.

|first2=C .P.

|publication-date=1936Απρίλιος April1936

{{DEFAULTSORT:Πειν Γκαποσκ-Γκαποσκιν}}