Ξυλόκαστρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 36:
Στην περιοχή αρχικά υπήρχε ένα μεγάλο πευκοδάσος. Κατά τα προεπαναστατικά χρόνια το Ξυλόκαστρο αποτελείτο από λίγα σπίτια και μερικές αποθήκες και λειτουργούσε ως επίνειο των [[Τρίκαλα Κορινθίας|Τρικάλων Κορινθίας]]<ref>Χρήστος Γ. Καραγιάννης (επιμ.), ''Παύλου «σφραγίς». Η Κορίνθου Εκκλησία στο χρόνο'', Ιερά Μητρόπολις Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους, Κόρινθος 2011, σελ. 172.</ref>. Το δάσος στη συνέχεια αποψιλώθηκε για να καλλιεργηθεί η γη και από το αρχικό δάσος έχει απομείνει μόνο ο Πευκιάς επειδή βρίσκεται σε αμμώδες έδαφος. Στο Ξυλόκαστρο καλλιεργούσαν [[σταφίδα]], με την παραγωγή να φτάνει 1.300.000 ενετικά λίτρα, που απέφερε στο Ξυλόκαστρο έσοδα 500.000 δραχμών. Η σταφίδα μεταφερόταν στην [[Πάτρα]] με πλοιάρια, απ' όπου εξαγόταν κυρίως στην Αγγλία.<ref name="ιστορίαΔήμος"/>
Το Ξυλόκαστρο έγινε γνωστό στους ξένους, οι οποίοι άρχισαν το επισκέπτονται
Τη δεκαετία του 1970, το πρόβλημα της ύδρευσης λύθηκε με την μεταφορά νερού από το Γελλήνι. Η κατασκήνωση Τυπάλδου έκλεισε. Τη δεκαετία του 1970 τα νεοκλασικά σπίτια με πλούσιο διάκοσμο άρχισαν να αντικαθίστανται με πολυκατοικίες. Αυτά τα σπίτια χτίστηκαν σε μια προσπάθεια οι κάτοικοι να αποκτήσουν σπίτι πιο όμορφα διακοσμημένο από τους γείτονές τους. Οι πολυκατοικίες χτίστηκαν στον παραλιακό δρόμο.<ref name="ιστορίαΔήμος"/>
| |||