|
Ο ''' Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων''' ({{lang-it|''Cosimo I de' Medici''}}, [[12 Ιουνίου]] [[1519]] - [[21 Απριλίου]] [[1574]]) ήταν ο δεύτερος Δούκας της [[Φλωρεντία|Φλωρεντίας]] και, στη συνέχεια, ο πρώτος [[Κατάλογος των ηγεμόνων της Τοσκάνης|Μέγας Δούκας της Τοσκάνης]]. Γεννήθηκε στην Φλωρεντία και ήταν ο γιος του διάσημου στρατιωτικού [[Τζοβάνι νταλε Μπάντε Νέρε|Τζοβάνι των Μεδίκων]], του επιλεγόμενου «νταλε Μπάντε Νέρε», και της Μαρίας Σαλβιάτι.<ref name=DBdI>{{cite web |author=Elena Fasano Guarini |title=Cosimo I de' Medici, duca di Firenze, granduca di Toscana |work=Dizionario Biografico degli Italiani 30 |year=1984 |publisher=Treccani, La cultura italiana |url=http://www.treccani.it/enciclopedia/cosimo-i-de-medici-duca-di-firenze-granduca-di-toscana_(Dizionario-Biografico)|accessdate=27.02.2017|language=ιταλικά}}</ref>
Με τη δολοφονία του δούκα Αλεξάνδρου των Μεδίκων ([[1537]]) δεν υπήρχε κανένας αρσενικόςάρρην γόνοςαπόγονος της οικογένειας από τον πρώτο κλάδο της δυναστείας. Τότε θυμήθηκαν τον ξεχασμένο δεύτερο κλάδο, του οποίου εκπρόσωπος τότε ήταν ο μόλις 17χρονος ΚοσμάςΚόζιμο. Παρόλο που δε ζούσε στη Φλωρεντία, τον ευνόησαν, γιατίδιότι πίστευαν ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας του, θα μπορούσε εύκολα να γίνει "πιόνι". Σύντομα όμως τους διέψευσε, γιατί αποδείχθηκε υπερβολικά ισχυρογνώμων και φιλόδοξος.
Απέρριψε αμέσως την πρόταση να δώσει επιπλέον εξουσίες στο συμβούλιο των 48. Τον Ιούλιο του [[1537]], οι εξόριστοι βάδιζαν κατά της Τοσκάνης υπό την αρχηγία του [[Μπερνάρντο Σαλβιάτι]] και του [[Πιέρο Στρότσι]]. Όταν ο ΚοσμάςΚόζιμο Α΄ άκουσε ότι πλησιάζουν, έστειλε τον καλύτερο στρατηγό του, τον [[Αλεσσάντρο Βιτέλλι]], να αντιμετωπίσει τον εχθρό. Αφού τους κατανίκησε, κυρίευσεπολιόρκησε και το φρούριο, που ο Στρότσι και οι άντρεςάνδρες του είχαν καταφύγει για να σωθούν. ΈπεσεΤο φρούριο έπεσε αμέσως και οι συλληφθέντες αιχμάλωτοι αποκεφαλίσθηκαν, ενώ το σώμα τουτού αρχηγού Στρότσι βρέθηκε με ένα αιματοβαμμένο μαχαίρι δίπλα του.
Τον Ιούνιο του [[1537]] αναγνωρίστηκε από τον αυτοκράτορα [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο Ε΄ των Αψβούργων]] της Γερμανίας ως αρχηγός του Φλωρεντινού κράτους, σε αντάλλαγμα πολεμικών υπηρεσιών που του είχε προσφέρει με τη [[Γαλλία]]. Επανέφερε έτσι την δύναμη των Μεδίκων, που βασίλεψαν στην Φλωρεντία ως τον [[Τζαν Γκαστόνε των Μεδίκων]] ([[1671]] - [[1737]]). ΚατέλαβεΠολιόρκησε τη [[Σιένα]] με τη στρατιωτική υποστήριξη του αυτοκράτοραβασιλιά. Η πόλη αντιστάθηκε, αλλά μετά από 15μηνη πολιορκία ([[1554]] - [[1555]]) και έπεσε οπότε και· ο πληθυσμός της μειώθηκε από τις 40.000 στις 8.000. Φρόντισε ιδιαίτερα για τη ναυτική παρουσία της Τοσκάνης, ιδρύοντας το [[Τάγμα του Αγίου Στεφάνου]], που πολέμησε τους Οθωμανούς και άσκησε πειρατεία στη Μεσόγειο<ref name="Πειρατεία">Αλεξάνδρα Κραντονέλλη, Ιστορία της Πειρατείας στους μέσους χρόνους της Τουρκοκρατίας 1538-1699, 2η Έκδοση, Αθήνα 2014, σσ. 136 κε</ref>. Το [[1569]] ανακήρυξε το μεγάλο δουκάτο της Τοσκάνης.
== Αυταρχική διακυβέρνηση ==
Ήταν ηγεμόνας δεσποτικός και [[απολυταρχία|απολυταρχικός]]. Παρά όμως την αυταρχικότητα και τους βαρείς φόρους που επέβαλλε, ήταν λάτρης των γραμμάτων και των τεχνών. Η [[Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571)|Ναυμαχία της Ναυπάκτου]] ([[1571]]) και ο Φλωρεντινός στόλος που πήρε μέρος σε αυτή ενέπνευσαν τον καλύτερο ζωγραφικό του πίνακα. ΈχτισεΈκτισε πάρα πολλές κατασκευές, περισσότερο για να εξασφαλίσει την άμυνα του κράτους του από τους εχθρούς. Ήταν και λάτρης της [[αλχημεία|αλχημείας]], τέχνη που κληρονόμησε από τη γιαγιάμάμμη του [[Κατερίνα Σφόρτσα]]. Ο αυτοκράτοραςβασιλιάς [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολος Ε΄]] τον βοήθησε να ανεξαρτητοποιηθεί εντελώς και να απαλλαγεί το κράτος του από οποιαδήποτε [[ισπανία|Ισπανική]] επιρροή. Ταυτόχρονα φρόντιζε να εξουδετερώνει όλες τις εναντίον του συνωμοσίες πριν δημιουργηθούν, οργανώνοντας τη δολοφονία των ύποπτων γι' αυτό. Ένας από αυτούς ήταν ο Λορεντσίνο (1548), ο τελευταίος Μέδικος διεκδικητής της Φλωρεντίας.
Τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής του, συντετριμμένος από το θάνατο δύο από τους γιουςγιων του από [[ελονοσία]], παρέδωσε την εξουσία στο γιο του Φραγκίσκο και αποσύρθηκε στη βίλα του Καστέλο.
== ΚληρονόμοιΟικογένεια ==
Με τον 1οπρώτο του γάμο με την [[Ελεονώρα του Τολέδο]] ([[1519]] - [[1562]]), κόρη τού [[Πέδρο Άλβαρεθ δε Τολέδο της Βιγιαφράνκα|Πέδρο Άλβαρεθ δε Τολέδο]] μαρκησίου της Βιγιαφράνκα, παιδιά του ήταν :
* [[Μαρία των Μεδίκων (1540 - 1557)|Μαρία]] 1540-1557, απεβίωσεαπεβ. 17 ετών.
* [[Φραγκίσκος Α΄ των Μεδίκων|Φραγκίσκος Α΄]] 1541-1587, μεγάλος δούκας της Τοσκάνης.
* [[Ισαβέλλα των Μεδίκων|Ισαβέλλα]] 1542 - 1576, παντρεύτηκε τον [[Πάολο Τζορντάνο Α΄ Ορσίνι]] δούκα του Μπατσάνο.
* [[Τζοβάνι των Μεδίκων|Τζοβάνι]] 1543 - 1562, καρδινάλιος, επίσκοπος της Πίζας.
* [[Λουκρητία των Μεδίκων (1545 - 1561)|Λουκρητία]] 1545-1561, παντρεύτηκε τον [[Αλφόνσος Β΄ της Φερράρα|Αλφόνσο Β΄ των Έστε]] δούκαςδούκα της Φερράρα.
* Γκαρτσία 1547-1562, γιος που απεβίωσεαπεβ. 15 ετών.
* [[Φερδινάνδος Α΄ των Μεδίκων|Φερδινάνδος Α΄]] 1549 - 1609, μεγάλος δούκας της Τοσκάνης.
* [[Πιέτρο των Μεδίκων|Πιέτρο]] 1554 - 1604.
Το 1562 απεβίωσε η Ελεονόρα και με την ερωμένη του Ελεονόρα ντέλι Αλμπίτσι έκανε ένα φυσικό γιο:
* (νόθος) [[Τζιοβάννι των Μεδίκων]] 1567-1621.
Με τον 2ο γάμο του ([[1570]]) με την [[Καμίλλα Μαρτέλλι]] παιδιάπαιδί του ήταν :
* [[Βιργινία των Μεδίκων|Βιργινία]] 1568 - 1615, παντρεύτηκε τον [[Τσέζαρε της Μόντενα|Τσέζαρε των Έστε]] δούκα της Μόντενα.
== Παραπομπές ==
| 