|
|υπογραφή =
}}
Ο '''Θεόδωρος Α' Παλαιολόγος''' (''Theodore Komnenos Doukas Angelos Palaiologos'', [[Κωνσταντινούπολη]], [[1290]] - [[Τρίνο]], [[21 Απριλίου]] [[1338]]) ήταν [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινός πρίγκιπας]] και 1ος [[Κατάλογος των κυβερνητών του ΒυζαντίουΜομφερράτου|Μαρκήσιος του Μομφερράτου]] ([[1306]] - [[1338]]) από την [[Δυναστεία των Παλαιολόγων]].<ref>Donald M. Nicol, The Byzantine Lady: Ten Portraits, 1250-1500, (Cambridge University Press, 1994), 49.</ref> Ο Θεόδωρος Α' Παλαιολόγος ήταν δεύτερος γιος του Βυζαντινού αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου]] και της δεύτερης συζύγου του [[μαρκήσιοςΓιολάντα του Μομφερράτου|Γιολάντας του Μομφερράτου]], απότης τοαδελφής 1306του ως[[Ιωάννης τοΑ΄ 1338του Μομφερράτου|Ιωάννη Α΄ του Μομφερράτου]], τελευταίου μαρκησίου από τον Οίκο των Αλεράμιτσι.
==Πρώτος Παλαιολόγος Μαρκήσιος του Μομφερράτου==
Ήταν γιος του αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου]] και της [[Γιολάντα του Μομφερράτου|Γιολάντας (Ειρήνης) του Μομφερράτου]]. Έγινε [[μαρκήσιος του Μομφερράτου]] με τον θάνατο δίχως διαδόχους του [[Ιωάννης Α΄ του Μομφερράτου|Ιωάννη A΄]], τελευταίου απογόνου της Δυναστείας των [[Αλεράμιτσι]] και αδερφού της μητέρας του, Γιολάντας, ο οποίος τον είχε χρίσει ως τον μοναδικό νόμιμο διάδοχό του στην διαθήκη του.
Ο θείος του Ιωάννης Α΄ πέθανε άτεκνος και ο [[Οίκος των Αλεράμιτσι]] ξεκληρίστηκε (1305), η [[Μαρκιωνία του Μομφερράτου]] πέρασε στα παιδιά της αδελφής του Γιολάντας. Η μητέρα του ήθελε να ορίσει διάδοχο τον μεγαλύτερο γιο της [[Ιωάννης Παλαιολόγος (γιος Ανδρόνικου Β΄)|Ιωάννη Παλαιολόγο]] αλλά ο [[Πατριάρχης Αθανάσιος Α΄]] το απαγόρευσε, η Γιολάντα έστειλε κατόπιν στην [[Ιταλία]] τον δεύτερο γιο της Θεόδωρο.
== Βιογραφία ==
Ο Θεόδωρος έφυγε για την [[Γένοβα]] (1306) και παντρεύτηκε την Αρτζεντίνα Σπινόλα, κόρη του Οπικίνο Σπινόλα ενός από τους άρχοντες στην [[Δημοκρατία της Γένοβας]], με τα πλούτη του πεθερού του διεκδίκησε την μαρκιωνία.<ref>C. W. Previté-Orton, The Shorter Cambridge Medieval History, Vol. 2, (Cambridge University Press, 1978), 733.</ref>
Ο Θεόδωρος αποβιβάστηκε στην [[Γένοβα]] το [[1306]], όπου και νυμφεύθηκε την Γενουάτισα Αρντζεντίνα Σπινόλα, κόρη ενός εκ των αρχόντων της πόλης, [[Οπιτζίνο Σπινόλα|Οπιτσίνο Σπινόλα]], προκειμένου να λάβει μέρος στην μάχη που είχε ξεκινήσει για την διαδοχή της Μαρκιωνίας. Ο [[Μανφρέδος Δ΄ του Σαλούτζο]], συγκεκριμένα, είχε καταλάβει μεγάλο μέρος των εδαφών και είχε εγκαταστήσει ένα κλίμα αβεβαιότητας και στρατιωτικής αποδιοργάνωσης. Με το μέρος του, είχαν συνταχθεί, μεταξύ άλλων, η [[Σαβοΐα-Αχαΐα|Αχαΐα]] και ο [[Κάρολος Β΄ της Νάπολης|Κάρολος Β΄ του Ανζού]] στον αγώνα για την κατάληψη της εύφορης περιοχής του Μομφερράτου. Χάρη στους προσεκτικούς βυζαντινούς πολιτικούς ελιγμούς και την υποστήριξη ενός ισχυρού μέρους των ευγενών του Μομφερράτου, ο Θεόδωρος πέτυχε σε διάστημα ολίγων ετών να ανακαταλάβει τα εδάφη που του είχαν αφαιρεθεί από τους ευγενείς του Πεδεμεμοντίου, ενώ, το [[1310]], ο τίτλος του επικυρώθηκε από τον Αυτοκράτορα [[Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου|Ερρίκο Ζ΄ του Λουξεμβούργου]], ο οποίος είχε θέσει την μαρκιωνία υπό την προστασία της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αυτοκρατορίας]].
Η υποψηφιότητα του Θεόδωρου βρήκε αντίσταση από τον Μανφρέδο Δ΄ του Σαλούτσο μέλος του [[Οίκος της Σαβοΐας|Οίκου της Σαβοΐας]] που είχαν παντρευτεί πολλά μέλη του μαρκησίες του Μομφερράτου.<ref>F. Gabotto, Gli Ultimi principi d'Acaia e la politica subalpina 1883</ref> Ο [[Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως]] διεκδικούσε και εκείνος τμήματα της μαρκιωνίας αλλά ο Θεόδωρος Α΄ ξεπέρασε τα εμπόδια και την απέκτησε ολόκληρη, δέχτηκε και αυτοκρατορική αναγνώριση από τον [[Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου|Ερρίκο Ζ΄ του Λουξεμβούργου]]. Με τον γάμο του με την Αρτζεντίνα Σπινόλα απέκτησε :
*[[Ιωάννης Β΄ του Μομφερράτου]]
Η πολιτική που ακολούθησε ο Θεόδωρος βασίστηκε κυρίως στην διατήρηση των κτήσεών του στο Πεδεμόντιο και την αποφυγή ενός μεγάλου αριθμού επεκτατικών εκστρατειών. Με στόχο τον καλύτερο έλεγχο των εδαφών προχώρησε στην σύγκλιση των Παρλαμέντων, θεσμό τον οποίον είχε υιοθετήσει ο Μαμφρέδος Δ΄ του Σαλούτζο, το 1305, σε μία περίοδο κατά την οποία ο θρόνος του Μαρκησίου χήρευε. Μέλη των Παρλαμέντων ήσαν οι γαιοκτήμονες και οι τοπικές κοινότητες (χωρίς, ωστόσο, τον κλήρο, καθώς αυτός ήταν απαλλαγμένος από την καταβολή φόρων) και διαπραγματεύονταν την διαχείριση των γαιών, την κατανομή των φόρων, καθώς και την στρατιωτική άμυνα της Μαρκιωνίας. Επρόκειτο για μία μέθοδο, η οποία χρησιμοποιήθηκε και από τους υπόλοιπους μαρκήσιους που προέρχονταν από την Δυναστεία των Παλαιολόγων, για την επιβολή της εξουσίας του επί των μικρών τοπικών αρχόντων και γαιοκτημόνων και τον προσεταιρισμό αυτών.
*[[Γιολάντα Παλαιολογίνα]]
Μετά το [[1319]], ο Θεόδωρος ενδιαφέρθηκε για το ζήτημα του Σχίσματος μεταξύ της Δυτικής και της Ανατολικής Εκκλησίας, κατόπιν ειδικού αιτήματος του πάπα [[Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄|Πάπα Ιωάννη ΚΒ΄]]:. οΟ Θεόδωρος θα χρησιμοποιούσε τις επαφές που διατηρούσε στηνμε την αυλή του Βυζαντίου προκειμένουγια να πετύχει την πραγματοποίηση συνάντησηςσυνάντηση μεταξύ του Πάπα και του Αυτοκράτοραπατέρα [[Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου]]του, ωστόσο οιδεν καλές του σχέσεις με την Εκκλησία της Αβινιόν οδηγήθηκαν σε ένα τέλος,πέτυχε λόγω της σκληρής στάσης που διατηρούσε ο Μαρκήσιος ενάντια στους Ανδεγαυούς.
==Έργα==
Μετά τον θάνατό του τον διαδέχτηκε ο γιος του, Ιωάννης.
Ο Θεόδωρος έμεινε γνωστός σαν συγγραφέας του περίφημου στρατιωτικού εγχειριδίου με τίτλο ''"Τα Μαθήματα"''. Συντάχθηκε αρχικά στα Ελληνικά όταν ο Θεόδωρος βρισκόταν ακόμα στην [[Κωνσταντινούπολη]] (1326 - 1327), σήμερα υπάρχει μονάχα στην αυθεντική Γαλλική έκδοση του μεταφραστή Ζαν ντε Βιγκνώ. ''Τα Μαθήματα'' βασίστηκαν στον έργο του Ρωμαίου ιστορικού Πάμπλου Φλάβιου Βεγκέτιου Ρενάτου ''"Ντε ρε Μιλιταίρι'' (5ος μ.χ. αιώνας) και αποτελούν το κορυφαίο στρατιωτικό εγχειρίδιο στα τελευταία χρόνια του Μεσαίωνα και του Βυζαντίου.<ref>John R.E. Bliese, 'Rhetoric Goes to War: The Doctrine of Ancient and Medieval Military Manuals', Rhetoric Society Quarterly, Vol 24, No. 3/4, 1994, p. 116-117.</ref>
==Οικογένεια==
Ο Θεόδωρος Α' Παλαιολόγος πέθανε στο [[Τρίνο]] (1338) και τον διαδέχθηκε ο γιος του Ιωάννης Β΄.
Νυμφεύτηκε το 1307 την Αρτζεντίνα Σπίνολα, κόρη του Οπιτσίνο Σπίνολα. Απέκτησαν τα εξής τέκνα:
* [[Ιωάννης Β΄ του Μομφερράτου|Ιωάννης]] (1321 – 1372), άμεσος διάδοχός του υπό το όνομα Ιωάννης Β΄,
* [[Γιολάντα Παλαιολογίνα|Γιολάντα]] (1318 – 1342), η οποία παντρεύθηκε τον [[Αίμονας της Σαβοΐας (1291-1343)|Αιμόνε της Σαβοΐας]], δούκα της Σαβοΐας.
Ο Θεόδωρος Α΄ απεβίωσε το 1338.
==Παραπομπές==
== Βιβλιογραφία ==
*Charles Diehl, ''Figure bizantine'', εισαγωγή της [[Σίλβια Ρονκέι]], 2007 (Α΄ Έκδοση: 1927), Einaudi, ISBN 978-88-06-19077-4 ▼<references />
*[[Ρομπέρτο Μαέστρι|Roberto Maestri]], ''Teodoro Paleologo, un dinasta bizantino in Monferrato'', στο ''L'arrivo in Monferrato dei Paleologi di Bisanzio (1306-2006)'', 2007, σ. 7-38 ▼*Aldo A. Settia, ''Esperienza militare e di governo negli "Insegnamenti" di Teodoro I di Monferrato'', Alessandria 2007 ▼
==Πηγές==
▲*Charles Diehl, ''Figure bizantine '', εισαγωγή της [[Σίλβια Ρονκέι ]], 2007 (Α΄ Έκδοση: 1927), Einaudi , ISBN 978-88-06-19077-4.
== Εξωτερικός Σύνδεσμος ==
▲* [[Ρομπέρτο Μαέστρι|Roberto Maestri ]], ''Teodoro Paleologo, un dinasta bizantino in Monferrato '', στο ''L'arrivo in Monferrato dei Paleologi di Bisanzio (1306-2006) '', 2007, σ. 7-38
* [http://www.marchesimonferrato.com/web2007/_pages/gen_summary.php?DR=all&URL=marchesidelmonferrato.com&LNG=IT&L=3&C=4&T=news&D=IT{B40D8A13-E949-F825-C978-2D6BCF8B4B84}&A=0 Θεόδωρος Α΄], από το marchesimonferrato.com ▼▲*Aldo A. Settia, ''Esperienza militare e di governo negli "Insegnamenti" di Teodoro I di Monferrato '', Alessandria 2007
*Donald M. Nicol, The Byzantine Lady: Ten Portraits, 1250-1500, (Cambridge University Press, 1994)
*C. W. Previté-Orton, The Shorter Cambridge Medieval History, Vol. 2, (Cambridge University Press, 1978)
*F. Gabotto, Gli Ultimi principi d'Acaia e la politica subalpina 1883
*John R.E. Bliese, 'Rhetoric Goes to War: The Doctrine of Ancient and Medieval Military Manuals', Rhetoric Society Quarterly, Vol 24, No. 3/4, 1994
==Εξωτερικοί Σύνδεσμοι==
▲* [http://www.marchesimonferrato.com/web2007/_pages/gen_summary.php?DR=all&URL=marchesidelmonferrato.com&LNG=IT&L=3&C=4&T=news&D=IT{B40D8A13-E949-F825-C978-2D6BCF8B4B84}&A=0 Θεόδωρος Α΄] , από το marchesimonferrato.com
{{S-start}}
|
