Πείνα στην Κατοχή (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 89.210.105.162 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό P.a.a
Ετικέτα: Επαναφορά
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Αθήνα Μεγάλος Λιμός 1941 1942.jpg|thumb|250px|right|Περισυλλογή σωμάτων νεκρών πολιτών από τους δρόμους της Αθήνας, τον χειμώνα του 1941-1942.]]
Ο '''Μεγάλος Λιμός στην Ελλάδα''' (1941-1944) κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής της χώρας από τις δυνάμεις του [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Άξονα]], υπήρξε το αποτέλεσμα κυρίως των αυθαιρεσιών των κατακτητών εις βάρος της χώρας. Τα περισσότερα θύματα ήταν στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Ιδιαίτερα ο πρώτος κατοχικός χειμώνας, του 1941-1942 υπήρξε ο πιο πολύνεκρος. Στην Αθήνα και τον Πειραιά υπολογίζεται ότι οι νεκροί από τον λιμό ξεπέρασαν τους 40.000.
 
Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], οι κατοχικές δυνάμεις, [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανίας]], [[Βουλγαρία]]ς και [[Ιταλία]]ς ([[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Τριπλή Κατοχή της Ελλάδας]]) προχώρησαν σε συστηματική καταλήστευση των κατεχόμενων χωρών, καθώς τις θεωρούσαν πηγή πρώτων υλών, τροφίμων και εργατικού δυναμικού.<ref>Kojak, 2006: 4</ref> Η Ελλάδα βίωσε ιδιαίτερα έντονα την άμετρη δραστηριότητα των κατακτητών με αποτέλεσμα να υποστηριχθεί ότι βίωσε τον χειρότερο λιμό από τους αρχαίους χρόνους.<ref>Mazower, 1995</ref>
Γραμμή 40:
Επιχειρήσεις που δεν δέχονταν να συνεργαστούν με τις κατοχικές αρχές, δημεύονταν και τα κινητά της περιουσιακά στοιχεία (μηχανήματα κάθε είδους) αποστέλλονταν στο [[Γ' Ράιχ|Γ΄ Ράιχ]] για εκμετάλλευση.<ref name="ιστορία58"/>
 
Γενικότερα δεν ήταν προτεραιότητα του [[Γ΄ Ράιχ]] η προστασία των οικονομικών δομών των κατεχόμενων χωρών ή έστω η διατήρηση του ελάχιστου αποθεματικού σε τρόφιμα και πρώτες ύλες για την επιβίωση του πληθυσμού. Προείχε η στήριξη της στρατιωτικής μηχανής και η νίκη της [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανίας]] στον [[ΒΠΠ|Παγκόσμιο Πόλεμο]], που ήταν ασύμβατες με τις ανθρωπιστικές ανάγκες. Σε αυτά τα πλαίσια οι επιτάξεις και δεσμεύσεις δημόσιων και ιδιωτικών αποθεμάτων, διοχετεύθηκαν για τη συντήρηση του γερμανικού στρατού και του γερμανικού πληθυσμού του Γ΄ Ράιχ. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του [[Χέρμαν Γκαίρινγκ|Γκέρινγκ]]:
{{απόσπασμα|Καρφί δεν μου καίγεται όταν μου λέτε ότι οι άνθρωποι της ζώνης ευθύνης σας πεθαίνουν από την πείνα. Αφήστε τους να πεθάνουν εφόσον έτσι δεν λιμοκτονεί κανένας Γερμανός.}}