Ισμέτ Ινονού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Robot: Αφαίρεση κατηγοριών έτους γέννησης/θανάτου
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
 
== Γενικά ==
Με το ξέσπασμα του [[Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Β΄ Βαλκανικού Πολέμου]] ο Ισμέτ πασάς κατόπιν εντολής του ιδίου του Σουλτάνου εισήλθε στο πόλεμο όπου προελαύνοντας ανακατέλαβε τμήματα της Ανατολικής Θράκης μεταξύ των οποίων και την [[Αδριανούπολη]] που είχαν καταληφθεί από τους Βουλγάρους. Κατά τη διάρκεια του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄Παγκοσμίου Πολέμου]] ο Ισμέτ Πασάς όπως λεγόταν τότε πολέμησε στη [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]] εναντίον των Αγγλικών δυνάμεων, στη συνέχεια υποχωρώντας έγινε αρχηγός του επιτελείου του [[Κεμάλ Ατατούρκ]] κατά τις εναντίον των Ρώσων επιχειρήσεις στην ανατολικήΑνατολική Τουρκία.<br />
Κατά τη διάρκεια της ελληνικής [[Μικρασιατική εκστρατεία|μικρασιατικής εκστρατείας]] ήταν και πάλι αρχηγός του επαναστατικού επιτελείου, διεύθυνε τις περί τη πόλη Ιν Ονού μάχες, τον Δεκέμβριο του [[1920]], από την οποία πόλη έλαβε το προσωνύμιο και στη συνέχεια ως επίθετο, όταν αργότερα επιβλήθηκε από τον Κεμάλ με τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, η εφαρμογή των ονοματεπωνύμων.
 
Γραμμή 13:
== Παρατηρήσεις ==
Ο Ισμέτ Ινονού ήταν εκείνος που υπέγραψε ως πληρεξούσιος της Τουρκίας τη [[Συνθήκη της Λωζάνης]] ([[1923]]) που αποτέλεσε το μεγαλύτερο "εδαφικό παζάρι του αιώνα" αδιαφορώντας για τους αλλογενείς και αλλόθρησκους πληθυσμούς επιβάλλοντας την [[υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών]] για πρώτη φορά στη παγκόσμια ιστορία, καθώς και το [[Σύμφωνο Φιλίας Ελλάδας Τουρκίας]] το [[1930]] στην Άγκυρα. Και τα δύο παραπάνω ιστορικά κείμενα υπεγράφησαν από πλευράς της Ελλάδας από τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]].
Στην πολιτική του Ινονού οφείλεται το γεγονός της μη ανάμειξης της Τουρκίας στο [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], διατηρώντας μια τελείως ουδέτερη στάση. Παρά το γεγονός όμως της συνυπογραφής των παραπάνω, συνθήκης και συμφώνου, βρίσκοντας την ευκαιρία διαρκούντος του Β' Π.Π. το [[1942]], και γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα βρισκόταν υπό τριπλή κατοχή, η δε ελληνική κυβέρνηση στο [[Κάιρο]], προσυπέγραψε τον κεφαλαιϊκό νόμο, τον λεγόμενο "[[Βαρλίκ Βεργκισί]]", υποχρεώνοντας τους εναπομείναντες Έλληνες, Αρμενίους και Εβραίους της [[Κωνσταντινούπολη]]ς, (εξαιρουμένους Έλληνες, σύμφωνα με τη "Συνθήκη της Λωζάνης") σε οικονομική εξαθλίωση και νέους διωγμούς.
 
{{commonscat}}